Toen mijn ouders voorstelden dat mijn buurman op me zou letten de komende weken was ik helemaal niet terughoudend. Hij was een lieve, oude man en heel soms – zelden – hadden we even een gesprekje als ik op weg naar huis was van school. Ik kon gerust zeggen dat ik liever door hem in de gaten werd gehouden dan door die nare jongens die altijd 's avonds in mijn straat rondhingen. Wat ik dan wel weer onnodig vond, is dat hij die avond met ons mee at. Ik zou hem nog minstens twintig keer zien voordat deze maand voorbij was. Mijn ouders wilden toch persé dat ik me op een nette manier aan hem voorstelde voordat ze weg zouden gaan, ook al vertrokken ze pas over zes dagen.
Allebei mijn ouders waren iets te opgewonden plannen aan het maken voor hun vakantie. Ik gaf mijn buurman uiteindelijk maar een schouderklopje om aan te geven dat het oké was om te gaan. We wisten beiden dat we het eens waren over het feit dat we niet in de buurt van mijn ouders wilden zijn wanneer zij vakantieplannen aan het maken waren. Dus, ik stormde de trap op en hield me in mijn kamer voor de rest van de avond. Ik bedacht me dat schoolwerk leren op dit moment de beste optie was; zolang mijn ouders hun geluidsniveau maar een toontje lager hielden, was er geen probleem.
In mijn study-break keek ik uit het raam en zag dat er nóg meer verhuiswagens geparkeerd stonden een paar huizen verder. Ik besloot er de volgende morgen maar even te gaan kijken. Bovendien kon ik misschien te weten komen wie er kwamen te wonen. Ik bad dat het niet een luid, irritant gezin zou zijn; daar hadden we er al veel te veel van in onze straat.
Tegen de tijd dat het nacht werd, sliep ik al.
JE LEEST
Teach Me
RomanceWanneer de nieuwe Engels leraar een klootzak is, je apart zet, en iedereen op de hoogte stelt van jouw fouten, wat doe je dan? Nu stel je eens voor dat hij eruit zag als een god. Ben je dan nog steeds aan het denken wat je eerder dacht? De 17-jarige...
