JB ☆ Vampir Akademisi - Kaderden Kaçış

-5-

Merhabalar :) Bölüm bitiminde iyi veya kötü yorumlarınızı yazarsanız çok mutlu olurum. Şimdiden Teşekkürler♡ Keyifli okumalar :)  

Koltuğa yatırıldığımı hissettiğimde gözlerimle etrafı taradım. Bryan, Jeremy, Nora ve Bruce etrafımda çember oluşturmuşlardı. Aaron yine yoktu, hiçbir zaman olmamıştı zaten. Biraz doğrulmaya çalıştım fakat başarılı olamadım.

"Sabit dur Erica." Bruce'un sesi kulaklarımı doldururken elimi ona doğru uzattım. Elimi ellerinin arasına alırken bana yaklaştı.

"Ne oldu?"

"Onu duyuyorum Bruce, benimle konuşuyor." Bruce gözlerini iri iri açmış şaşkınca bana bakarken  Bryan ve Nora'nın yüzü de aynı yüz ifadesine büründü. Jeremy neler olduğunu anlamamış gibi telaşla ve merakla beni izliyordu.

"Erica, bu- bu imkansız. Atıldığından beri kimse ondan haber alamadı. Ben bile. En son abisinin onu öldürdüğünü söylediler biliyorsun." Bruce şaşkınca konuştu.

"Biliyorum, ama duyuyorum Bruce. Jeremy beni buraya getirirken bir an kendimden geçiyordum ve yine onun sesini duydum" dediğimde Bryan yanıma eğildi ve saçlarımı okşadı.

"Ne dedi?" Bryan'ın sesi ile kafamı ona döndürdüm.

"Uyumamamı, bilincimi açık tutmamı söyledi" dediğimde Nora hareketlendi. Oda da bir sağa bir sola gitmeye başladığında bir eli dudaklarında diğer eli belindeydi.

"Nora yapabileceğin bir şey yok mu?" soruyu benden önce Bryan sormuştu.

Nora'nın gözlerini üzerimde hissettim ve ona baktım. Düşünceli gözüküyordu.

"Var, onları görüştürebilirim."

"Lanet olsun Nora bundan bahsetmiyordum. Böyle bir şey olmayacak. O hainle görüşmeyecek." Bryan sinirle Noraya karşı çıktığında gözlerimin dolmasını engelleyememiştim. Hala Justini suçlu buluyordu. Asla suçsuz olduğuna inanmayacaktı. Tanıdığım en anlayışlı kişiydi halbuki. Yıllardır anlamasını bekliyorum ama düşünceleri hiç değişmemişti.

Nora'nın dediği şeyi hatırlayınca içimde büyüyen ve kıpırdaşan özlem duygusu ile yüzümde bir gülümseme oluştu. Jeremy ile göz göze geldiğimde yüzünde anlam veremediğim bir ifade vardı. Gözlerimi tekrar Nora'ya çevirdim.

"Yap şunu Nora" yerimde doğrulmaya çalıştım.

"Fakat bu ikinizi de öldürür Erica" Nora'nın söylediği cümle ile beynimden vurulmuşa döndüm.

"Onunla konuşamazsak ona eziyet etmeye devam edecek. " Bryan'nın öfkeli sesi beni bile korkutmuştu.

"Ne yapmaya çalışıyor Bruce? Sen onun en yakın arkadaşıydın. Ne yapıyor? Bana neden böyle davranıyor?" dolu gözlerimle uzun bir süredir yanımda sessizce oturan Bruce'a söylendim.

Yüzüme baktı.

"Bilmiyorum Er, bilmiyorum. Bu yaptığı her neyse bir amacı olmalı."

"Delireceğim lütfen bir şey yapın. Onu çok özlüyorum" Evet, işte başlıyoruz. Hayatım boyunca sadece 2 kez ağlamıştım ve bu da 3 oldu

Herkes sessizleşmişti. Oda da sadece benim iç çekişlerim yankılanıyordu. Nora bir kaç mum yakmış, masanın başında gözleri kapalı  bir kaç kelime mırıldanıyordu. Bruce elimi tutuyor ve arada gözyaşlarımı siliyordu. Bryan dirseklerini dizine, ellerini de çenesi yerleştirmiş düşünüyordu. Jeremy hala ayakta duruyor ve merakla bana bakıyordu. Ben ise başımda ve kalbimde hissettiğim ağrı ile Bruce'un elini sıkıyordum.