JB ☆ Vampir Akademisi - Kaderden Kaçış

-4-

Merhabalar :) Bölüm bitiminde iyi veya kötü yorumlarınızı yazarsanız çok mutlu olurum. Şimdiden Teşekkürler♡ Keyifli okumalar :)

Sabahın ilk ışıkları yüzüme çarparken gözlerimi araladım. Dün geceyi düşündüm. Jeremy'nin kollarında uyumuştum. Gülümseyerek yatağın diğer kısmına baktım ama o yoktu. Gitmişti. Beni tek başıma bırakmıştı. Bir an olsun benden hoşlandığını düşünmüştüm ama yanılmışım. Tanrım! Ne kadar da aptallaştım. Bu düşüncelerden arınıp eski halime dönmem gerekiyordu. Yataktan hızla kalkıp duşa girdim. Vücudumu durularken odanın kapısının açıldığını fark ettim.

"Kevın sen misin?" kısa bir süre sessizlik devam edince suyu kapattım. 

"Benim Jeremy. Neredesin?" dedi yüzünü görmediğim kişi. Gelmişti.Beni bırakmasına rağmen dönmüştü.

"Duştayım. Birazdan çıkarım" diye yanıt verdim.

"Kahvaltın seni bekliyor acele etsen iyi olur" dediğinde gülümsedim. Gerçekten sadece kahvaltı almaya gitmişti. Beni bırakmamıştı. Neden ergen kız triplerine girdim anlayamıyorum.

Hızla vücudumu duruladıktan sonra havlumu göğsüme sarıp odaya geçtim. Yatağımın ucunda oturmuş, kollarını dizlerine yerleştirmiş bir şekilde beni bekliyordu. Bir şeyler düşündüğü belliydi. Kapının açıldığını duyduğunda kafasını bana doğru çevirdi ve gözlerimiz birleşti. Şuan onun karşısında yarı çıplak duruyordum. Gözlerini yüzümden ayırıp vücudumda gezdirdikten sonra biraz kıpırdandı ve yanındaki tepsiye baktı

"Senin için hazırladım. Hadi gel soğutma" dedi.

"Önce üstümü giyinmeliyim" diye karşılık verdiğimde yerinde biraz daha kıpırdandı ve ayağa kalktı

"Ah.Peki.Imm.Ben çıkayım o zaman. Tamam" dedi kızarmış yüzüyle kapıya ilerlerken

"Gerek yok Jer. Arkanı dönmen yeterli" dedim ve gülümsedim.

Bana döndü. Şaşkındı. Ondan çekinmiyordum.

Ardından onaylarcasına başını salladı ve arkasını döndü. Dolabımdan birkaç bir şey alıp üzerime geçirdim.

"Dönebilirsin" dedim ve yatağa oturdum. Ben onun bana hazırladığı kahvaltıya şaşkın şaşkın bakarken o da yanıma oturdu. Gerçekten mükemmel bir kahvaltıydı. Bu kadar becerikli bir erkekle ilk defa karşılaşmıyorum ama etkilendim. Bryan ve Justin kadar olmasa da oldukça başarılı bir kahvaltı hazırlayabiliyormuş. Notlara bu da eklensin.

"Beğendin mi?" dediğinde gözlerimi tepsiden ayırıp ona döndüm.

"Bu muhteşem" diyip ona bakmaya devam ettim.

"Hadi başla artık. Acıkmış olmalısın"

Kendi elleriyle hazırladığı şeyleri yemeye başladım. Tanrım. Şuan böylesine lezzetli bir kahvaltı yapmanın ne kadar iyi geldiğini tahmin edemezsiniz. Kahvaltımı bitirdiğimde hala beni izlediğini fark ettim.

"Ne? Yüzümde bir şey mi var?" diyip ellerimle yüzümü yoklamaya başladım. Gülümseyerek cevap verdi.

"Ah hayır. Ben sadece.. Biraz yürüyelim mi?"

Onaylarcasına kafamı salladım ve odadan çıktık. Sessiz koridorda yürürken arada ellerimiz birbirine değiyor ve tenini hissetmek beni mutlu ediyordu. Koridorlardan çıkıp iki kuleyi birleştiren köprüde ilerlemeye başladık. Yağmur yağıyordu. Yağmur sesi ve toprak kokusu ile içim huzur dolmuşken birden elimi tuttu. Şaşkınca ona bakarken mükemmel sesi yağmur sesiyle birlikte daha da mükemmelleşti ve kulaklarımı doldurdu.