MY HEART SAYS "IT'S YOU" BOOK 2

Starting my Forever with you 15

Chapter15

Inihatid ako ni Robie pauwi sa bahay. Nakakapagod din pala. Parang babagsak na ako sa sobrang pagod.  Sinalubong ako ni Auntie sa may pintuan, kinuha niya ang  ilang gamit ko at tinulungan akong magakyat nito. May nakita akong isang parang box na nakabalot sa masking tape.

Kath: Auntie anong laman nito?? Hinawakan ko ang box. Pero hindi ko binuhat.

Auntie: Ah eh wala yan. Ipadadala ko sa mama mo. Tara na akyat ka na at ng makapagpahinga ka. Parang nataranta siya.

Dahil sa sobrang pagod na rin ay hindi na ako nakapagusisa ng masyado. Parang gusto ko ng takbuhin ang kama ko at bumagsak  na roon.

Inayos ni Auntie ang higaan ko.

Auntie: Hindi ka ba muna kakain??

 

Kath: Kumain po kami ni Robie.

Alam kong hindi niya kilala si Robie. Pero pagkasabi ko ng Robie ay parang nagulat siya pero ngumiti rin. Alam kong matagal na nilang gustong magmahal ako ulit. Hindi lang naman sila. Miski ako...gusto ko na ring makarecover. For Pete’s sake, 5 years na ang nakakalipas.

Ng makalabas si Auntie ay muli akong umupo at sumandal sa headboard.

Daniel.....when I remember all the times that we were still together - - - -  -I can’t help but cry. Sobrang panghihinayang ang nararamdaman ko. Dj...when your gone...my heart broke into pieces....and you know what?? Until this very moment I am still picking those pieces. I know you are happy now...and I know that you want me to be happy too. But Dj....forgetting you is not an easy task for me to do, however the feeling of loosing you makes the healing much easier. Mas masakit. Mas nagiging manhid ako.

Nararamdaman kong nababasa ang pisngi ko. Kelan ba ako titigil sa pagiyak sa tuwing maalala ka? I know that one day, remembering you isn’t this hard . One day, I can wake up one mornig without thinking of you. One day I can smile again without hiding tears in my eyes. And most of all one day, I can dream about the future without thinking that you’ll be part of it. But the problem is....when is that one day???? When???

If  I still love you today????

Walang nagbago. Ako pa rin ang pusang nagmamahal ng lubos sa’yo.

THELMA’S POV

Masaya ako sa narinig ko. Lumalabas na ulit ang alaga ko. Nagsisimula na siyang mabuhay ulit. Hindi ko maitagong nagaalala ako sa kanya. Ilang buwan ba namin siya ni Min kinonvince na magmahal ulit??? Naalala ko pa nung tumawag sa akin si Min noon. Apat na buwan ng patay ang nobyo ni Kath, pero si Kath...hindi parin nagsasalita, kung magsalita naman ay pagmay kailangan lang. Hindi nagkukuwento. Hindi ngumingiti. Nakakatakot dahil hindi namin malaman kung anong tumatakbo sa isip niya. Nakatulala. Laging nagpapalipas ng gutom. Kathryn was that hurt. Sobra. Kahit hindi ko naman tunay na anak ang batang ito ay parang ganoon na rin ang pagmamahal ko sa kanya. Sa loob ng limang taon, palagi kong pinagluluto ang birthday ni DJ. Hindi naman sa kinukunsinti ko si Kath, pero ito lang ang alam kong paraan para malaman niyang narito lang ako.