Regen

Hoofdstuk 5

Dus ja hai ik kom weer vervelend doen😂 aflevering twee is net geweest zoals jullie allemaal weten lijkt me. Disnwjejenneennd. Liselotte jonguh echt als daar iets mee gebeurd. En die ene politie die zei van hee Evert! Die kon ik wel schieten ik zweer het! En ik denk dus dat die ene schim die Fen in de gaten houdt Samantha is. Want waar zij is gebleven weet ook niemand. En nou hou ik op met zeiken enzo😂

~~~~~~~~
Het was donker, de kou liet rillingen over haar lichaam glijden. Ze lag weer op de ijzeren tafel. In de hoek van de kaner lag het onbewogen lichaam van een vrouw. Ze wist uiteindelijk bruine haren op te maken in de duisternis. De deur krakte open en haar lichaam verstijfde bij het zien van de man.

Hij liep naar de onbekende vrouw in de hoek en sleepte haar in het licht. Toen kon ze zien wie het was, maar voor ze haar mond kon openen kon ze nog iets onderscheiden in de schemering: een pistool.

Boem, boem, boem, de schoten gingen razendsnel achter elkaar af en de bruin harige vrouw zakten in elkaar op de grond. "Nee! Liselotte!" Haar stem klonk schor, angstig.

De man richtten zijn blik op haar en met drie grote stappen stond hij aan de rand van de tafel en keek met zijn valse ogen op haar neer. "Nu zullen we voor altijd samen zijn, zonneschijn."

"Liselotte!"

Fenna schiet overeind, haar adem gejaagd. "Rustig Fen. Rustig, het was niet echt." probeert ze zichzelf gerust te stellen.

Ze slikt een paar keer om de brok tranen die in haar keel  gevormd  is te laten verdwijnen. Snel pakt ze haar telefoon, het rinkelende geluid had haar uit haar droom gehaald.

"Kremer?"

"Fen met mij, er zijn weer twee scholieren verdwenen."

Meer hoeft Evert niet te zeggen. "Ik ben er over een kwartier." Ze wil ophangen als zijn stem haar tegenhoudt. "Gaat het wel, je klinkt zo raar?"

"Ja prima." antwoordt ze. "Mijn stem moet alleen nog even wennen aan het wakker zijn." Het was namelijk pas zes uur sochtents.

"Als jij het zegt, zie je zo!" Fenna gooit haar telefoon op het bed en ademt een paar keer diep in. "Het was maar een droom." fluistert ze.

Snel staat ze op en trekt een donkergroene trui en een zwarte broek aan die nog over een stoel in haar kamer hangen. Binnen tien minuten staat ze in de keuken het briefje op de keukentafel laat haar weten dat Liselotte weer eens sneller was dab haar en al is vertrokken. Onbijten laat ze achterwegen en als ze op het bureau aankomt is er inderdaad een kwartier voorbij.

"Hey" groet ze haar team. Snel neemt ze haar plaats achter haar bureau in en kijkt Evert dankbaar aan als die haar een kop koffie aanreikt.

"Sara Vermeer en Alex Janssen, beide 14 jaar oud. Ze zitten in de tweede klas van diezelfde school en zijn gisteravond om tien uur voor het laatst gezien. Ze werkten samen aan een Nederlands werkstuk. Net als Penny en Jarno trokken ze, buiten dat werkstuk dan, nooit met elkaar op."

"Het blijft een raar motief." vindt Bram.

"Ik weet het." zucht Carla. "We hebben nog minder als 4 uur als hij hetzelfde patroon aanhoudt als de vorige keer. Jullie weten wat jullie moeten doen, move people."

Nog geen minuut later stond Carla alleen in de ruimte.

~~~~~
Alvast weltrusten lieve mensen ❤