Regen

Hoofdstuk 8

OMFG ik heb zo veel liefde voor de aflevering van gisteren. Die knuffel, bij dat zwembad ❤️❤️ en toen was het weer maandag en onze geweldige gymleraar dacht dat het een goed een idee was om shuttle run te doen. Het 1ste uur. Op fk maandag. Ik sliep nog half, maar ik heb het overleefd en de pww ook.
Ik ben niet tevreden over dit hoofdstuk, maar ik vond dat ik jullie niet nog langer kon laten wachten😂

~~~~~~~
Evert trapt de deur in en Fenna springt over de resten van de kapotte houten deur.

Ze sprint door de eerste de beste deur en merkt dat Evert door de volgende sprint. Tot haar grote opluchting ziet ze een bed, naast het bed staat een klok die naar beneden aftelt. Fenna hoeft niet lang na te denken om te beseffen, waar die voor is. "Evert!" roept ze terwijl ze  naar Sara snelt.
"Sara? Sara ik ben Fenna, van de politie we krijgen je hier weg oké? Het komt allemaal goed."

Evert rent de kamer in. "Evert, hier!" Fenna staat met haar pistool gericht op de ijzeren      boeien die Sara aan het bed gebonden houden.

"Sara? Ogen dicht! Evert jij ook." Het meisje knijpt haar ogen stevig dicht en terwijl Fenna zelf een oog dicht doet galmen er twee schoten door de ruimte.

"Goed plan!" vindt Evert als hij de verandering in het ijzer ziet. Hoewel de schoten veel schade hadden toegericht, konden ze Sara nog niet uit het bed bevrijden.

"Fen, zoek Alex! We hebben niet veel tijd meer." Evert pakt zijn pistool beet en richt het op dezelfde plek als Fenna zojuist had gedaan. Met een klamme handen vervolgt Fenna haar weg door het gebouw. Met twee treden tegelijk betreedt ze de trap naar boven.

De trap leidt naar de stevig uitziende deur, teleurgesteld merkt Fenna dat de klink niet meegeeft. Met haar rug tegen die deur scant ze snel de rest van de omgeving alleen om te merken dat dit de enige overgebleven deur is die nog niet gecontroleerd was. Met haar volle gewicht probeert ze de deur open te krijgen, tevergeefs.

Een gedempte 'help' doet haar besluiten om de deur open te trappen en na drie pogingen kan ze door de doorgang naar binnen. "Alex?!" roept ze hopend op een reactie die haar de locatie van de jongen kan helpen te bepalen. Gespannen wacht ze af, maar ze hoort niets. "Alex? Ik ben Fenna van de politie. Kan je iets laten horen!"

De zo net ingetrapte deur leidde naar een trappengat. "Fenna?" Opgelucht schieten Fenna's ogen in de richting van het geluid, omlaag. Zo snel mogelijk rent ze van de trap naar beneden. "Alex! Waar ben je?"

Het einde van de trap is al snel inzicht, de moed zinkt Fenna in de schoenen als ze ziet dat de trap in een gang eindigd. Even kijkt ze besluiteloos om zich heen. "Ik ben hier! Help me alsjeblieft!" De woorden van de huilende jongen klinken als een startschot in haar ogen en Fenna rent in de richting van het geluid.

"Fenna!"

"Alex?" Fenna staat even stil, op het punt om zo weer weg te spurten alleen twee sterke armen om haar middel voorkomen dat.

"Nee! Alex!" schreeuwt ze terwijl ze zich uit alle macht uit de greep probeert te wurmen.

"Fenna! Help me!"

"Fen, we moeten weg hier. Nu!" Ondanks dat Fenna hevig tegenstribbelt tilt Evert haar met gemak en met een hoog tempo de trap op.

"Zet me neer! Alex!" Een paar tranen lopen over haar wangen als Evert door de uitgang sprint. Hij sleept Fenna achter zich aan en beschermt haar met zijn lichaam achter een muurtje als de explosie in al zijn hevigheid losbarst.

Na enkele minuten geeft de explosievendienst het teken dat er geen explosies meer zullen volgen. Brandweermannen zijn in de weer met slangen. De rood-oranje gloed van het vuur steekt fel af tegen de grijze hemel. Terwijl Fenna in stilte dankbaar is voor de regen die haar tranen verbergt, spot ze een paar meter verderop Tigo in de menigte die zich om de hulpdiensten heen had gevormd.

Ze loopt in de richting van de jongen terwijl ze kalmeert door de regendruppels op haar huid. Tigo maakt zich los uit de menigte en na een seintje van Fenna wordt hij door een agent toegelaten tot het afgezette gebied.

Rustig loopt hij op haar af. Even staan ze in stilte tegenover elkaar. "Dankjewel." fluistert Tigo dan zachtjes. Fenna knikt alleen, haar gedachte nog steeds bij Alex.

"Tigo, ga naar je zusje." Fenna wijst naar een ambulance die nog stilstaat op het terrein. Tigo lijkt even te twijfelen, maar knikt dan. "Dankjewel." herhaalt hij nogmaals waarna hij naar de ambulance toe snelt.

Fenna blijft staan waar ze staat en laat de regen haar doorweken. Ze voelt twee armen haar vanachter omhelsen, de zelfde armen die haar zojuist van het gevaar hadden weggedragen.

"Fen, gaat het?" Evert's klinkt bezorgd.

Fenna knikt.

"Je weet wel dat ik je daar weg moest halen toch?"

"Ja, maar toch. We waren zo dichtbij."

"Ik weet het." fluistert Evert. "Ik breng je naar huis."

"Ik kan best helpen hier." weigert Fenna het aanbod. "Ik weet dat jij dat kan, alleen thuis zit iemand zich ontzettend zorgen te maken." lacht Evert.

"Liselotte?" Evert knikt. "Wie heeft haar in godsnaam gebeld!" lacht Fenna. Evert haalt zijn schouders op en pakt Fenna's hand. Fenna laat zich gewillig meevoeren, nog even kijkt ze over haar schouder naar de ravage achter haar.

In stilte biedt ze haar verontschuldigingen aan aan Alex, want met haar zou alles wel weer goed komen alleen voor het jongetje was alle hoop verloren.