Beauty

chapter three

'Bo, word wakker! Bo!' Ik werd wakker geschud door een vage stem. Het was Drake. 'Allemachtig, wat moet jij hier?' Ik was meteen wakker. Ik voelde een steek in mijn linker zij. 'Auw!' riep ik. 'Wat is er?'

'Ik heb pijn, mijn linkerzij. Alsof er een stuk is uitgerukt. Auuw.' Ik trok een zuur gezicht. Het deed echt pijn. Ik keek naar mijn zij. Maar er was niets. Vervolgens keek ik naar Drake. Hij wist iets, ik voelde het. 'Jake heeft een gevecht gehad met Mike. Mike werd woedend en heeft hem een krab verkocht. Zijn linkerzij is helemaal open. Bo, jij hebt de kracht van de maan. De maan die heelt. Jij heelt. Kom alsjeblieft en help hem.' Ik had Drake nog nooit horen smeken. Hij was al jaren close met Jake. 'Waar is Jake?'

'We hebben hem beneden gebracht. Mike is met Michelangelo en Joseph even te wandelen. Ze had het gezien en ze was in shock.' Shit. Beter kon het niet gaan. Ik stormde naar beneden. Daar lag Jake. Weerloos op de bank. Er was een doek om zijn middel gespand. Er zat een rode vlek in. 'Jake, blijf bij me alsjeblieft.' Hij deed zijn ogen open. Ik raakte zijn hand aan. Bo je bent mijn enige hulp. Help me. Dacht hij. Hij sloot zijn ogen. Ik legde mijn handen op zijn wond. Er stroomde energie door mijn handen. Door mijn hele lichaam. Jake en mijn lichaam waren nu één. Hij had veel bloed verloren. Ik zette al mijn kracht naar hem toe. Hij kreunde. Ik liet los. Ik had alles gedeeld, meer kon ik niet voor hem doen. Drake had nog wat rauw eten uit de koelkast en gaf het aan mij. Om op kracht te komen. Jake kwam weer bij. 'Wauw, het voelt alsof ik weer top ben.' zei hij. 'Ik voel me ook al wat beter.' zei ik. 'Huh? Wat was er met jou dan?'

'Jullie zijn een team. Letterlijk. Een één mans team. Jullie staan heel dicht bij elkaar. Wat Jake voelt voel jij ook, Bo. Jullie zijn naar elkaar toe gegroeid. Dat is goed. Maar tevens ook slecht. Als jullie te close worden zal het zover komen dat als de één doodgaat. De ander meegaat. En dat moeten we niet hebben.' zei Drake met zijn wijsheid. Ik stond van hem versteld. Echt waar. Wat hij wist, daar kwam niemand te boven. Jake stond op. Hij pakte me vast en trok me omhoog. Hij gaf me een knuffel. 'Zonder jou was ik niets meer.' fluisterde hij in mijn oor. De deur werd opengegooit. Het was Mike. Ik gromde en liet mijn tanden zien. Mike deed niet hetzelfde. Hij kwam rustig aanlopen. 'Ik kon het niet helpen Jake, ik had geen controle meer. Ik weet niet meer wat er gebeurde.' Ik zag dat hij het meende. 'Het geeft niet, het is al gebeurd Mike.' Jake was nog nooit zo sympathiek geweest. Jake kon je snel kwijtraken. Zijn vertrouwen was moeilijk te krijgen en dat wist ik maar al te goed. Vandaag was trainen dus wel geschrapt. De bel ging. Drake nam de moeite om er naartoe te lopen. Hij kwam de kamer weer binnen. William liep achter hem. Ik stond verschrokt op. 'Will, wat leuk dat je er bent.' zei ik. 'Ja, uuh dankjewel. Ik zie dat je nog meer bezoek hebt.'

'Klopt dit is Drake, dat is Jacob die had je al ontmoet en dat is Mike. Jongens dit is William. Hij zit bij mij in de klas.' Drake keek me argwaanend aan. Hij vertrouwde William niet. Je kon ook zien dat William zich niet prettig voelde. 'Weetje, anders kom ik vanmiddag wel terug. Als je dat goed vind?' vroeg hij aan me. 'Ja, dat is goed hoor. Tot vanmiddag!' Hij liet zichzelf uit en iedereen keek naar mij.

'Ik vertrouw hem niet Bo.' zei Drake. 'Ik ook niet, vanaf het begin dat ik hem zag.' zei Jacob. 'Er is iets aan hem. Dat doet me wat. Ik weet niet wat het is. Ik moet het uitzoeken.' zei ik. Drake schudde met zijn hoofd. 'Het is gevaarlijk, dat weet je.' zei Drake. 'Je zei toch dat hij laatst was aangevallen door vampiers? Nou dan heeft die jongen er wat mee te maken. Dat is zeker.' zei Jake. Ze maakten zich druk. Onterecht. William was te vertrouwen. Dat wist ik zeker. De uren verstreken en het werd middag. De jongens vonden het nog steeds geen goed idee dat die William hier zou komen maar ze gingen aan het begin van de middag toch weg. Er werd aangebeld. Ik deed open. Het was William. Ik had het al verwacht. 'Hee, sorry van vanmorgen. Je voelde je niet zo op je gemak volgens mij.' zei ik om maar te beginnen. 'Hee Bo, dat had je goed gezien. Ik weet niet wat ze tegen me hebben.'