"Friends"

κεφ.2

Μαρια:

Κυριάκος:

Βίβιαν και Χριστίνα:

 έφτασε κιόλας ο Κυριάκος .
του ανοίγει η μαμά μου μιας και θα έφευγε για δουλειά
Κ:γειά σας μέσα είναι η μαρια;
μαμα: ναι στο δωμάτιο της τα λέμε..
*ήρθε  πάνω και ξαπλωνει δίπλα μου*
Μ: βρε ακού ο.... ο Νικόλας μου ζήτησε να βγούμε καμία μέρα μαζί και να γνωριστούμε
Κ: *με βλέπει με ένα βλέμμα κάπως , δεν ξέρω αλλά είχε αρνητική έκφραση*
Μ: *χωρίς να δώσω σημασία στην έκφραση του συνέχισα* περιμένω τηλεφώνημα του...
Κ: εντάξει
Μ: μόνο αυτό έχεις να μου πεις;
Κ: ε τι άλλο θες να σου πω; μου λέει νευριασμενος και σηκώθηκε και έφυγε..
μα καλά με τα καλά του ειναι; τι στο καλό έπαθε στα καλά καθούμενα..
*περνώ τηλ. την Βίβιαν*
β:μωρό
Μ:πεπαα... κοίταξε θες να πάμε στο πάρκο ποιο κάτω από το σπίτι μ;
β:ναι σε 10 θα με εκεί
*φτάσαμε στο παρκο*
β: λέγει
της εξήγησα τι έγινε
β: αα καλά ανάποδα ξύπνησε ο Κυριάκος.. άστα ποτέ θα βγεις με τον Νικόλα ;
Μ: μαλακά δεν με πήρε ακόμη σου λέω
β:δεν χρειάζεται να σε πάρει και βλέπει πίσω μου.
γυρίζω και βλέπω τον Νικόλα να περπατάει στο πάρκο , λογικά κανένα φίλο του θα περίμενε..
Μ: Βίβιαν θα πάω εκεί λίγο
πριν καν προλάβω να τον φτάσω τον προλαμβενει η Ναντια η τσουλα του σχολείου και αρχίζουν να φιλιουνται...τα μάτια μου άρχισαν να δάκρυ ζουν δεν ξέρω γιατί τρέχω πίσω στην Βίβιαν..
β: όχ όχι, Μαρία μήν στενάχώρισε υπάρχουν πολλοί άλλοι και μάλιστα καλύτεροι από αυτόν
δεν είχα όρεξη όμως και έτσι ζήτησα συγνώμη από την Βίβιαν και γύρισα σπίτι.. αχ είχα τόση ανάγκη να μιλήσω στον Κυριάκο τώρα , αυτός πάντα με καταλαβαίνει.. δεν ξέρω σήμερα δεν φαινόταν καλά..
ξαφνικά χτυπάει το κουδούνι .. πάω να ανοίξω μόλις βλέπω ποιος είναι τον αγκαλιάζω όσο ποιο σφιχτά μπορώ