Ηταν απογευμα και πηγα νοσοκομείο , ειδα στο δωμάτιο του Κυριακου την οικογένεια του και τους γιατρους αμέσως ετρεξα μεσα
Μ: τι έγινε
η μαμα του Κυριακου μου απάντησε
Μ.Κ: κοριτσι μου αποφασίσαμε να τον αποσυνδεσουμε αφου δεν εχουμε ελπίδα
Μ: ΟΧΙ ΟΧΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊΤΕ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΈΡΕΤΕ Ο ΚΥΡΙΆΚΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΣ ΜΠΩΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΟΠΙΣΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ . ΠΥΣΤΕΥΩ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΘΕΜΑ ΧΡΟΝΟΥ. φώναζα
Μ.Κ: λυπάμαι κοριτσι μου και ευχαριστούμε που ήσουν παντα στο πλάι του
Μ: μπορώ τουλάχιστον να εχω λιγο χρονο μαζι του μονη μου πριν τον αποσυνδέσετε;
Μ.Κ: ναι φυσικά είπε και έφυγαν ολοι
Αρχησα να κλαιω απαρηγοριτα ενα απο τα δάκρυα επεσε στο πρόσωπο του και οταν γυρίσα να τον δω είχε ανοίξει τα ματια του
Μ: Κυριάκο ; Κυριάκο μου; το ήξερα οτι είσαι δυνατος και θα τα καταφέρεις ειπα Χαρούμενα τους φωναξα ολους και πηγαν να δουν την κατασταση του
εγω αφου ηξερα οτι πλέον ηταν καλά έφυγα πηγα σπιτι . Δεν με χρειάζεται ουτε με θέλει. Τον αγαπω και είμαι χαρουμενη που ειναι καλα και ελπίζω να βρει κάποια που πραγματικά του αξίζει.
Κυριακος pov
απο τοτε που είμουν στο αχαρο κρεβάτι του νοσοκομείου η Μαρια ερχοταν και μου μιλούσε ηταν παντα στο πλαι μου με εκανε να νοιώθω καλα και οτι ειχα κάποιον στο πλαι μου. Αυτη τη περιοδο μου στάθηκε οσο κανεις αλλος πίστεψε σε μενα οταν οι αλλοι ελεγαν οτι δεν εχω ελπίδα ΤΗΝ ΑΓΑΠΆΩ δεν θελω να την χασω ηταν διπλα μου απο την αρχή μεχρι το τέλος
KAMU SEDANG MEMBACA
"Friends"
Fiksi RemajaΓειά σας λέγομαι Μαρία ένα από τα ποιο συνηθισμένα ονόματα το ξέρω χα χα. είμαι 17 ετών και πάω 3η λυκείου. Έχω 2 κολλητες την Βίβιαν και τη Χριστίνα και μην ξεχνιόμαστε έχω και έναν κολλητό τον οποίο αγαπώ πάρα πολύ , του έχω μεγάλη αδυναμία που το...
