20.bölüm

42 4 0
                                    

20.bölüme ne zaman geldiğimi bilmiyorum sanirim çok kısa yazıyorum  bunun için gerçekten üzgünüm**************************
Uyandığımda yumuşak yatağımda uyuduğumu fark ettim. Başımda annemin korkulu gözlerle bana baktığını gördüm.
-merak etme iyiyim. Dedim. Rahat bir nefes verdi.
-beni biraz yalnız bırakırmısın dinlenmek istiyorum.
-emin misin tatlım
-lütfen anne
Annem kafasıyla onaylar biçimde salladıktan sonra kapıya yöneldi. Benim için endişe duyuyordu anlıyordum. Ama benim onlara duyduğum kadar değildi. Yatağın içinde dönüp düşünmeye başladım. Neden bunlar oluyordu. Anlamadığım şey sürekli neden beyaz elbiseli kız gözümün önüne geliyordu. Bildiğim kadarıyla hayatımızda hiç görmediğimiz insanları zihnimiz yaratamazmiş. Peki ben bu kızı hayatımda hiç görmediğim halde neden gözlerimin önüne geliyordu.yatagimin ilerisindeki rafa uzandım kulaklığımı ve telefonumu aldım. Belki biraz müzik iyi gelebilirdi. Eskiden en sevdiğim şarkıyı açtım. Hoşuma gitmedi değiştirdim. Sürekli şarkıları değiştirip duruyordum ama içimden hiçbirini dinleyesim gelmiyordu. En sonunda oflayip kulaklığımı çıkardım. Yatağın üstüne kendimi oturur hale getirdim. Etrafa göz gezdirdim. Uğraşacak birşey bulamayınca bilgisayarı elime aldım dünyadan haberlere baktım.  İnsanların saçma ugraslariyla ilgili çok şey vardı. Filmlere baktım. Yine ilgimi çeken pek birşey yoktu. En azından 1saat geçirdim diye düşünürken kalktım. Önüne bakmadan yürüyordum. Ayağımin takilmasiyla yeri boyladim. İçimden bu odayı düzenli olarak toplamaliyim diye söylenerek ayağa kalktım. Ayağımin takıldığı şey bir kutuydu. İşe yaramaz eşyalar kutumdu.kutunun önüne oturup kutuyu açtım. Benim ilk ayakkabılarımı çıkardım. Öyle miniciklerdiki bir bebeğin ayağına nasıl geliyor diye düşünmeden edemedim. Küçüklük resimlerim içindeydi. Her birinde farkli  yerlerde farklı pozlarim vardı. Çok sevimli tontiş yanaklarım vardı. Resimleri çevirip bakıyordum.bir fotoğrafım ilgimi çekti. Çünkü gülmüyordum. Sanki düşünürmüş gibiydim.nerede çekilmiş olduğuna baktım. Fotoğrafta arkamda bir göl vardı. Fotoğrafı çevirdim. Bu fotoğrafta ise arkamda kocaman bir ağaç vardı. Üzerinde bir halat vardı. Buraları biliyordum. Diğer fotoğrafı açtim. Bu kez bir evin önündeydik. Burası burası bizim şuan ki evimizdi.şaşkinlikla gözlerimi açıp kapıyordum.

lanetli evHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin