Genellikle insanların , üzülme ve sevinme sebeplerinde ortaktırlar.
Malları çok olduğunda hepsi sevinir. İşlerinde ilerlediklerinde sevinirler. Hastalıklarını atlattıklarında sevinirler. Dünya kendilerine gülümseyip arzu ettikleri şeyler gerçekleştiğinde sevinirler.
Yoksul olduklarında üzülürler.
Böyle olduğuna göre sevinçlerimizi devam ettirecek ve üzüntülerimizi yenmemizi sağlayacak yol ve yöntemler arayalım.
Evet, hayatın kanunu , kişinin tatlıyla acı arasınd debelenmesidir. Bende bunun içindeyim.
Fakat niye musibet ve üzüntülere olması gerekenden daha fazla zaman ayırırız??
Gam ve kederimize bir saat ayırma imkanımız olduğu halde , niye günlerce kederleniriz. Üzülmeye değmeyen şeye niye saatlerce üzülürüz ???
Niye ?
Biliyorum , üzüntü ve tasa , kalbe hücum ederek izin almadan içeri girerler. Fakat bütün kapılar onlara açılsa da , kapatmak için de bin tane yol ve yöntem vardır.
Ki bunlar , uyguladığımız şeylerdendir.
Yine... İnsanların , karşılaştıkları ve birlikte oturdukları için sevdikleri nice kimse görürsün. Onlardan biri olmayı hiç düşünmedin mi ?
Niye daima , beğenen biri olarak kalmaya razı oluyorsun da hayran bırakan olmaya çalışmıyorsun ???
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yüreğime dokun
PoetryKendinizden bir seyler bulucağınız bi kitap , içinizdeki boşluğu doldurması ümidiyle
