I LOVE YOU STILL

C9

CHAPTER 9

ILANG araw na lang ay kasal  na ni Haidie at ang mga ungas niyang kaibigan ay pinagkaisahan pa yata siya. Dahil si Dawn ang kinuhang maid of honor ni Haidie.

“Tssk! Malamang ikaw ang kukuning maid of honor dahil ikaw ang best friend,” kastigo niya sa sarili.

“Mommy,” tawag sa kaniya ng maglilimang taong gulang na si AV, kagigising lang nito.

“Yes, Baby?”  Nakangiting baling niya rito.

“I miss, Lola Lita and Tatay Al,” nangusong sabi nito at nagpakandong pa ito sa kaniya.

Sa edad nitong apat na taong gulang ay matatas na itong magsalita.

“Don't worry, Baby, Lola Lita and Uncle Ronel will be here tomorrow,” nakangiting paliwanag niya rito.

Isang buwan na sila rito sa Maynila. She decided na bumalik na sa Manila, at dalhin si AV. Kumuha lang siya ng isang makakasama sa bahay. Ang kaniyang bahay sa Cabatuan ay pinatirahan niya kay Ronel ang anak ni Manang Lita. Maaga kasi itong nag-asawa kaya ito na lang at ang asawa nito ang kinuha niyang caretaker. Ang kaniyang tindahan ay ibinigay na niya sa mag-asawa para kahit papaano ay may pagkakakitaan din ang mga ito maliban sa buwanang sahod na ibibigay niya kay Ronel. At si Al, ay dalawang taon nang nag-asawa. Nakasanayan lang ni AV natawagin itong tatay.

Nakahanap siya ng maliit na apartment sa bandang Dapitan sa Quezon City. Nag-inquire na rin siya sa baranggay daycare center kung puwedeng maipasok si AV doon.

Napatingin siya sa orasan alas dos na ng hapon.

“Mhel,” tawag niya sa kasama niya sa bahay.

“Bakit po, Ate?”

“Bihis ka punta tayong mall,” yaya niya rito.

Nakita niya ang pagbakas ng saya at excitement sa mukha nito. Unang beses pa lang kasi nitong nakapunta ng Maynila. Kapitbahay niya ito sa Cabatuan, kinse anyos pa lang ito. Balak niya itong pag-aralin dito kapag maayos na ang lahat.

Agad namang tumalima si Mhel. Binuhat naman niya si AV at dinala sa kanilang silid upang magbihis na rin.

Bandang alas kuwatro ay dinala niya sina AV at Mhel sa children's park sa Kalaw na katabi lang ng Luneta park. They stay until six in the evening and headed back to SM Manila. Nagliwaliw pa sila sa mall ng ilang oras. Kumain muna sila sa isang fast food chain bago umuwi sa Dapitan.

Kinabukasan ay dumating ang mag-inang Lita at Ronel kasama ang asawa ng huli.

“MANANG, baka gabihin po ako ng uwi mamaya. Kayo na po muna bahala rito,” nakangiting paalam ni Dawn sa matanda.

“Nako, anak huwag kang mag-alala ako bahala rito. Tatawagan na lang kita kung anoman,” sagot naman nito.

Paalis na siya patungo sa simbahan kung saan gaganapin ang kasal ni Haidie. Tinawagan siya ng mga kaibigan kagabi para masigurong pupunta nga siya. Sinabi niyang sa simbahan na siya tutuloy.

She is already wearing her gown. Bright lavender ang motif ng kasal. Kaya kulay lavender na matingkad ang kulay ang kaniyang gown. Kahapon lang niya ito nakuha. At kahapon rin niya nalamang si JV ang kaniyang partner. Aapela sana siya pero inirapan lang siya ng mga kaibigan. Nag-grand rehearsal kasi kahapon sa simbahan kung saan gaganapin ang kasal.

Her gown is made of fine silk fabric. Filipiñana inspired ang tabas nito. Ganoon din ang sa mga bridesmaid.

Pagdating sa simabahan ay siya ring pagdating ng groom at ng pamilya nito. JV tried to talk to her but she ignored him. The wedding went off smothly at walang aberya.

Pagdating reception ay panay lang ang irap niya kay JV. Nang i-anounce ng emcee ang hagisan ng bouquette  ay agad siyang pumunta sa isang tabi. Ayaw makasalo ng bulaklak. But to her dismay, sa kaniya lumanding ang inihagis ni Haidie. Nakita niyang ngiting-ngiti ang mga ungas kaya alam niyang pinagka-isahan na naman siya ng mga ito.

“Best, naman bakit sa akin mo ito inihagis. Hindi na nga ako nakisali riyan sa harap. 'Asan ang hustisiya ro’n, best?” nakasimangot niyang saad sa kaibigan.

Hinila siya ng emcee sa gitna at nilapitan naman siya ng bride at nilagyan ng piring sa maya.

“Nemen! Bakit may blind fold pa?” asik niya. Naaasar na siya dahil pinagtawanan lang siya ng mga ito. Pero alam niyang wala rin siyang magagawa sa mga ito.

Halos mabingi siya ng humiyaw ang lahat nang sinabi ng emcee na may nakakuha na ng garter. Hindi maipaliwanag na kaba ang kaniyang naramdaman.

“Hmm! Mukhang alam na natin ang susunod na ikakasal, ah,” narinig niyang biro ng emcee. “Siya sige na, isuot na sa paa ang garter. Pero may request ang bride huwag daw tatangalin ang blind fold.” Kuntodo simangot siya sa narinig.

Ramdam niya ang panginginig ng kamay ng kung sinoman ang nakakuha ng garter habang sinusuot ito sa kaniyang hita. Nang matapos maisuot ang garter ay akmang tatangalin na ni Dawn ang kaniyang blind fold nang pigilan siya ni Haidei.

“No, huwag mong tangalin 'yan, Best, mamaya na.” Natatawang pigil nito sa kaniya. Namumula na siya asar pero hindi na siya nagreklamo ayaw niyang sirain ang araw ng kaibigan.

Nagulat siya ng sinabi ng emcee na gayahin daw ng nakasalo ng bulaklak at garter ang gagawin ng bride at groom. Kaya nagulantang siya ng bigla siyang hinalikan ng nakasalo ng garter na mas ikinaingay ng mga bisita. His lips seems so familiar to her.

Pagkatapos ng halikan ay saka lang tinangal ang takip sa mata ni Dawn. Doon niya nakilala ang pangahas na humalik sa kaniya. Akmang sasampalin niya ang binata pero naagapan nitong muling sakupin ang labi nito. Hindi alintana ang hiyawan ng mga nakapaligid.

Nagpupumiglas naman ang dalaga pagkatapos ng halik na iyon. Pero niyakap siya nang mahigpit ng binata na para bang ayaw siya nitong pakawalan.

Dahil sa ayaw niyang lalong mapahiya ay nagpatianod na lang siya at niyakap ang binata pabalik, doon ibinuhos ang inis na nararamdaman. Dahil aminin man niya o hindi ay nami-miss niya rin ito. Alam niyang mahal pa siya nito at ganoon din naman siya. But never she would admit it. She still can feel the pain he made.

Iginiya siya nito paupo sa isang mesa. Alam niyang nakatingin lang ang mga kaibigan sa kaniya sa kanila ni JV!

“Best, okay ka lang ba? Pasensiya  ka na. Huwag kang magalit. Saka na kapag nakauwi kami galing sa honeymoon,” biro pa ni Haidie  sa kaniya. Gustuhin man niyang magalit dito ay hindi niya magawa.

“Okay lang, Best. Gora na. Nandito pa naman ang barkada. Enjoy. Dapat pag-uwi ninyo may laman na iyang tiyan mo,” ganting biro niya rito. Nakatungo lang siya natatakot siyang mababasa ng lahat ang kaniyang mga mata. Ramdam niya ang titig ng barkada sa kaniya lalo na si Haidie.

Pigil na pigil siya sa  pag-iyak. She must find a way to escape. Ramdam niya ang matamang pagtitig sa kaniya ni JV.

She is relieved nang marinig niyang tumunog ang kaniyang cellphone. Pero napalitan din kaagad ng pag-alala ng makita kung sino ang tumatawag.

“Hello, Baby?”

“Okay. Don't worry I'll be there. I miss you, too,” nakangiting sagot niya sa tumatawag.

Hindi niya alintana ang mga matang kanina pa tumitingin sa kaniya.

“Best wishes sa inyong dalawa. Mauuna na ako. Something came up. Balitaan na lang tayo, Best,” paalam niya sa mga ito. Saka lumapit sa kabilang mesa kung nasaan ang iba sa nilang kaibigan.

“BABY? May iba na siya?” tanong ni JV sa sarili. Rinig na rinig niya ang sinabi nito sa kausap sa cellphone. He even noticed how happy she was, nang sagutin nito ang tawagan. Agad niyang tiningnan ang palasingsingan nito.

“She is still single,” saad niya.

Naalarma siya ng makitang paalis na ito. Pasimple siyang tumalilis pasunod sa dalaga.

“No way, Baby. You are mine. Only mine. Walang sinomang makakaagaw sa iyo mula sa akin,” bulong niya sa sarili.

Kinapa niya ang panyong nasa bulsa. He want her back in his life again. Nakita niyang huminto ito at nag-abang ng taxi. Napatingin siya sa paligid. Walang gaanong tao at medyo tago ang bahaging ito sa CCTV. Agad niyang kinuha ang panyong may pampatulog sa kaniyang bulsa at agad na tinakip sa ilong ng dalaga bago pa man ito makapalag. Agad niya itong binuhat patungo sa kaniyang sasakyan na malapit lang sa kinaroroonan nila.

“I am sorry, Dawn. Ayokong mapunta ka sa iba. Akin ka lang, Baby. Akin lang. Ako lang ang dapat mong tinatawag na baby. Wala nang iba,” sambit niya habang inaayos ang dalaga sa back seat ng kaniyang sasakyan. Agad niyang pinaharurot ang kaniyang sasakyan patungo sa kaniyang condo.

Dahan-dahan niya itong pinahiga sa kama pagdating sa kaniyang unit. Pinagmasdan niya itong mabuti.

“Maganda ka pa rin kahit ilang taon tayong hindi nagkita. Ganoon pa rin ang epekto mo sa akin kapag kasama kita,” saad niya habang tinititigan ang dalaga.

Pumasok siya sa banyo para maligo. Kanina pa kasi siya nanlalagkit. Hindi siya nagtagal doon dahil alam niyang any moment ay magigising na ang dalaga. Pagkabihis niya ay agad siyang lumabas ng banyo. Saktong pag-upo niya tabi nito sa kama ay siyang paggalaw nito tanda  na nagigising na ito.

Napatingin siya sa orasan. Thirty minutes after six. Muli niyang ibinaling ang atensyon sa dalagang nasa tabi niya. She is fully awake now, at napangiti siya nang makitang nagulat ito pagkakita sa kaniya. She is speechless for a while.

“One, two, three…” bilang niya.

“Walanghiya ka, ano ang ginagawa ko rito? Bakit ako nandito?” galit na saad nito.

Pinaghahampas siya nito sa dibdib. Hinayaan niya lang ito. Mayamaya ay naramdaman niya ang paghina ng paghampas nito. Agad niya itong niyakap nang mahigpit. Narinig niya ang paghikbi nito.

“I am sorry, Baby. Please don’t cry. Gusto lang kitang makausap,” malumanay na saad niya rito. Habang pinapatahan ito. Marahan niyang hinahagod ang likod nito habang akap-akap pa rin ito.

Makalipas ang ilang saglit ay nagpupumiglas ito mula sa pagkakayakap niya.

“There is nothing to talk about!” matigas na saad nito.

“No, we have to talk! Why did you leave me? Akala ko ba, okay na tayo noon? But why did you leave me without a word?” may hinanakit na tanong niya sa dalaga.

Napatitig ito sa kaniya. Bakas sa mukha nito ang galit bagaman ay sige sa pagbuhos ang luha nito.

“We were okay? Oh yeah? How can I be okay when you despised our child and forced me into abortion? How can you be so cruel?” sigaw nito. She is shaking in anger. Alam niyang nanginginig ito kapag sobrang nagagalit.

“I hate you! I really, really hate you!” mahinang sambit nito pero puno ng hinanakit.

Ramdam niya ang  sakit na nararamdaman nito. Pakiramdam niya ay parang sinasaksak siya nagbabagang kutsilyo habang sinasabi nitong kinasusuklam siya nito.

Pinigilan niya ang kaniyang luha. Pilit na tinitigan niya ito kahit na ayaw niyang nakikita itong lumuluha.

“Baby, please patawarin mo ako. Believe me. Pinagsisisihan kong ginawa ko iyon. Please, Baby, let’s start again. Please,” pagmamakaawa niya rito. Pero iling lang at hikbi ang sagot nito.

Naalarma siya ng tumayo ito.

“I need to go. Someone’s waiting for me,” she said firmly.

“No. No. No. No way, Baby. Ako lang dapat. Hinding-hindi ako papayag  na puntahan mo ang bago mong 'BABY',” saad niya. Agad niya itong hinawakan sa  kamay at hinila pabalik sa kama. Agad siyang dumagan dito at  hinalikan ito.

She is resisting him. Kaya hinawakan niya ito nang mahigpit at patuloy na hinalikan. He forced his tongue to enter her lips. But she close her lips tightly. Patuloy niya lang itong hinahalikan. Halik na marahas pero puno ng pagmamahal at pangungulila.

Maya-maya ay naramdaman niya ang kusang pagtugon nito sa kaniyang halik. Niluwagan niya ang pagkakahawak sa kamay nito. She automatically incircled her arms around his shoulder, nang tuluyan niyang pinakawalan ng kamay nito.

Now they were kissing intensely. Kiss with full of love. Ramdam niya iyon. His hands starts to wonder aroung her body. Hinanap niya ang zipper ng suot nitong gown at ibinaba iyon while still kissing her.

Bahagya silang naghiwalay ng pangapusan sila ng hininga. They both take of her gown. And kissed again. He cope her right breast masaging it lightly. A moan escaped her. He smiled between thier kiss. Humiwalay siya rito. He stared her body longingly. Desire is eating his system, at alam niyang hindi na niya mapipigilan iyon. He wanted her badly. Nakita niyang tinakpan nito ang katawan gamit ang unan.

He chuckled and stare her face. She is blushing and at the same time desire is drawn in her eyes. He lower his head and kissed her again na agad naman nitong tinugon.

Both of them wonder each others body. At hindi nila namalayan na Pareho na silang walang saplot. They were both drown in hubger for each other’s touch. Bawat haplos na ipinagkakaloob nila sa isa't isa ay puno ng pangungulila. He kissed her whole body.

Pagkatapos no’n ay muli niya itong hinalikan sa labi. Spread her legs using his knee. Hold his shaft and tease it to her entrance three times and slowly enter his' to hers.

Ramdam niya ang pagbaon ng mahahabang kuko nito sa kaniyang likod while thrusting in her deeper. Nakita niya ang pagbalatay ng sakit sa mukha nito.

“She is never been touched by anyone after all this years,” aniya sa sarili. And with that thought he felt happy.

He kissed her sensitive spot at the back of her ear.

Then he slowly move on top of her after a while he feel that she is at ease at sinasabayan na nito ang kaniyang galaw. They both dance in the rhythm of thier own love song.  They both move simultaneously until they both exploded.

Both of them were panting. He release all his seeds inside her. Not minding that they did not use any protection.

“I love you, Baby,” nakangiting saad niya kapagkuwan. He kissed her on forehead, bago umalis sa ibabaw nito at tumabi dito. He gather her on his arms. Both of them were silent for a long time until they fall asleep.

Naalimpungatan si JV nang umuga ang kama. He slowly opened his eyes. He saw Dawn looking for something inside his closet, napangiti siya nang hinugot nito ang paborito nitong suotin noon. Ang kaniyang checkered long sleve polo. Hinugot din nito ang isa sa mga khaki shorts niya na adjustable ang bewang. Nagmamadali itong magbihis. He just let her.

Napansin niyang lilingon ito sa kaniya kaya pumikit siya uli. Nakabukas kasi ang ilaw sa silid kaya kitang-kita kung gising siya o hindi. He heard her sigh. Narinig din niyang may nag-ring na cellphone at alam niyang hindi sa kaniya iyon.

“Hello… Manang…Opo, pauwi na po ako. Medyo traffic kasi.. Tell AV that I am on my way,” narinig niyang saad ni Dawn at bakas sa boses nito ang pag-alala.

He clench his fist dahil sa narinig. He thought what just had happen will be the key, na magkaayos sila. Mali ata siya ng sapantaha.

“Okay, Baby, I am on my way. Wait for me. I love you too, AV,” rinig niyang sambit ni Dawn na nagpabalik sa kaniyang kamalayan. Pakiramdam niya ay namanhid ang kaniyang katawan dahil sa narinig.

She loved someone else!

Pero hindi siya maaaring magkamali mahal pa siya ni Dawn ramdam niya iyon kanina, while they were one.

Naramdaman ang pagsara ng pinto kaya nagmulat siya at bumulaga sa kaniya ang madilim na paligid. Kinapa niya ang switch ng ilaw na malapit sa kaniya. It's only eight in the evening. Nagmamadali siyang tumayo at nagbihis nang may pumasok na ideya sa kaniyang isip.

Hindi sinasadyang mahagip ng kaniyang paningin ang garapong may lamang embrayo. Ito ang naging kau-kausap niya mula nang iwan siya ni Dawn. Saglit niya itong tinitigan.

“Baby, guide Daddy. I will chase Mommy,” paalam niya sa garapon na animo’y sasagutin siya.

Kinuha niya ang susi ng kaniyang motorsiklo na matagal nang di nagagamit.  Nagmamadaling bumaba siya sa basement ng condominium. Naabutan pa niya ang dalaga na nag-aabang ng taxi. Nang makasakay ito ay agad niyang sinundan ang sinasakyan nito.

Makalipas ang halos isang oras dahil sa traffic ay huminto ang taxi sa isang bahay sa may Dapitan street sa Quezon City. Malapit lang ito sa Dangwa.

Para siyang pinana paharap nang makitang may sumalubong dito na isang lalaki na kaedaran niya at isang batang lalaki na sa tantiya niya ay apat o limang taong gulang.

Bakas sa mukha ni Dawn ang saya habang sinalubong ang dalawang lalaki ng yakap. Kinarga nito ang bata na parang galing sa pag-iyak. Napatingin sa kaniyang gawi ang bata. Mabuti na lang at nakahelmet siya.

But he was shock upon seeing the child's face.

The child is the mini version of HIM!

The boy that he always see in his dreams!