Ανήκουμε μαζί.

Πάρτ 3

He's not my boyfriend.
But I love his smile, his eyes, his kindness & all the times we laughed together... I guess I fell in love with our friendship.

"Και τι Εγινε τελικά με την ποντικενα;" σπάω τη σιωπή αναμεσα μας
"Την ποια;" βγαζει εναν ήχο σαν να πνίγεται.
"Ξες εσυ" με κοιτάει και ενα στραβό χαμόγελο εμφανίζεται και φαίνονται τα ομορφα δοντια του. Ναι ειμαι ψυχακιας και την βρίσκω με τα δοντια.

"Γιατι την λες ετσι;" γιατι άραγε;
"Εχεις δει το προσωπο της;"
"Εμενα μου φαινεται πολυ ομορφη" whaaat?
"Αυτη η ο κωλος της;"
"Μηπως ζηλεύεις;"
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ. Το παιδι το εχει παει σε αλλο επίπεδο.

"Οχι αγορι μου, δεν βρίσκω τιποτα αξιοζήλευτο πανω της"
"Καλα.."λεει περιπαιχτικά και ξερω οτι με ειρωνεύεται κατα βάθος.

Αληθεια δεν ζηλεύω. Δηλαδη, δεν εχω κατι να ζηλέψω απο αυτην, ειμαι οπως θα θελα να ειμαι και εχω διπλα μου τους ανθρώπους που αγαπω. Και ο Γιώργος με αγαπάει και ξερω οτι δεν πρόκειται καμια να παρει τη θεση μου. Και να θέλαμε δηλαδη η μητέρα του θα μας κλείδωνε με το ζορι στο ιδιο δωμάτιο μεχρι να συμφιλιωθούμε.

Ο Γιώργος χτυπάει το θυροτηλέφωνο και ανεβαίνουμε πανω. Η κυρία Σουλα ανοίγει την πόρτα γεμάτη χαμογελα και απο πισω ειναι και η μαμα μου.

"Τι κανεις μαρια μου; τι ωραιο ειναι αυτο που φορας; σκέτη κουκλα!" Λεει και με αγκαλιάζει θερμά.
"Σας ευχαριστω λεω γελώντας"
"Για μενα δεν εχεις να πεις τιποτα;" λεει ο Γιώργος και η μαμα του τον χτυπάει στο μάγουλο απαλά.
Η μαμα μου μου δινει τα απαραίτητα πραγματα μου που μου έφερε και μετα απο κανα πεντάλεπτο που μας αποχαιρετούν φεύγουν.
"Να χτυπήσετε πιπίνια εε" φωνάζει ο Γιώργος και εκείνες γελάνε.

Ενα απο τα πραγματα που μας ενώνει με τον Γιώργο ειναι οτι δεν εχουμε μπαμπα. Και ισως αυτο να ειναι που με Εκανε να τον χρειάζομαι πάντα. Ο μπαμπας μου πέθανε οταν ημουν 1η δημοτικού, τον λάτρευα και εκεινος αγαπούσε πολυ και εμενα και τον Γιώργο, γενικως μεγαλώσαμε σαν αδέρφια. Ο πατέρας του Γιώργου δεν ζει πια μαζι τους, απατούσε την μητέρα του συνέχεια κατι που δεν της άξιζε. Ο κυρία Σουλα μετα πήρε την κατασταση στα χερια της και του ζήτησε διαζύγιο. Ξερω οτι αυτα ακούγονται σαν σαπουνόπερα αλλα ετσι ειναι.

"Λοιπόν τι θελεις να φαμε;" ρωταει ο Γιώργος οταν βλέπει οτι δεν μιλαω.
"Αμάν όλο εκει το μυαλό σου"
"Ε οχι.. παει και άλλου" λεει και στριφογυρίζω τα ματια μου
"Πιτσα" απανταω και πηγαίνω να φερω τα προσπεκτ με τις πιτσαρίες