"Bir Şizofrenin Günlüğü"

"hasta bakıcı"

Ben bunları düşünurken içeri biri girdi 30'lu yaşlarında bir kadın bu kimdi böyle ?? Kaşlarımı çattım ve ona bakmaya başladım gözlerimi kırpmadan.

"Sevgi canım"

(multimedya : aynur teyze)
..........................................................................................................

Bana dogru gelen kadına kaşlarımı çatarak bakıyordum evet. Tanımıyorum ama napiyim ?

"Iı şey. Ben bu hastanede hasta bakıcı olarak çalışmaya başladım derya hanım bundan sonra seninle benim ilgileneceğimi söyledi ismini aileni ve buraya neden getirildiğini filan anlattı Bende tanışmaya geldim adım aynur evliyim 1 çocuğum var 10 yaşında bundan sonra hergün beni göreceksin maalesef. Umarım iyi anlaşırız"

Dedi. Sözünü hiç kesmeden onu dinledim umrumda degildi çünkü kim olduğu ama biraz tuhaf geldi bana hasta bakıcı olmak için çok genç ve güzeldi. Belkide hasta bakıcı filan değildi ahh neler düşünüyorum ben gene hasta bakıcısı olmasa odanın anahtarının onda ne işi var ? Ayrıca benimle ilgili herşeyi derya denen ördek ağızlı durup dururken neden bu kadına anlatsın ? Sonuçta hasta bilgileri gizli olmalı degil mi ? Hasta mı dedim ben ? Ben hasta degilim ki ay kafayı yiycem banane ya aynurdan kim nerde ne iş yapıyor yada benimle kim ilgileniyor umrumda degil bana sorulursa hiçkimsenin ilgilenmemesini tercih ederim tabi. O ayrı mesele. Ben yine dalmışken birden aynurun sesiyle irkildim

"Ne o sevemedin mi beni ?"

Diye sordu pardonda niye seviyim ben seni ? Hem ben seni sevmesem ne değişecek ki ?

"Bu hastanede banyo filan yokmu ? Küflendim."

Dedim sorduğu soruyu duymamazlıktan gelerek

"Bilmem vardır heralde sorarım ben derya hanıma"

Dedi titrek sesiyle ahh hadi ama sorusuna cevap vermedim diye ağlayacak değildir umarım

"İyi. Şimdi çıkarmısın odamdan yalniz kalmak istiyorum"

Dedim. Ama bunu der demez aklıma çok güzel bir fikir geldi ve hemen koluna yapışarak

"Ahh. Özür dilerim ben deli değilim beni buraya zorla kapattılar o yüzden bu kadar sinirliyim sana kaba davranmamalıydım yaşıma ver aynur abla "

Dedim. Ama sesim sanki aksini iddia ediyordu gerçi zaten tamamen yapmacık konuşuyordum şu an ama napabilirim bu hastaneden kurtulmak için yapıyorum.

"Önemli degil kuzum. Tamam o halde sana çorba yapayım mı istermisin?"

Dedi. Gözlerinin içi parladı sanki

"Olur aynur abla bekliyorum"

Dedim varla yok arasında tebessüm ederken

"Tamam"

Dedi ve dışarı çıktı kapıyı kilitlemeyi unutmustu oleyy hemen arkasında koşup içeri girerken kapının üstünde bıraktığı anahtarı alıp kapıyı içerden kilitledim ve çantamın içine koydum. Sonra yatağıma uzandım ve aynuru beklemeye başladım bekledim.... Bekledimm.... Baktım geleceği yok makyaj yaptım. eyeliner ve rujla birlikte kirpiklerime rimel de sürmüstüm makyaj malzemelerimi çantama koymuştum ki kapı kolu oynadı ama açılmadı sonrada kapını arkasından bir ses geldi

"Aa. Nereye koydumki anahtarı?"

Diyen aynur ablaydı kesinlikle sesinden tanımıştım ben makyaj çantamı sırt çantama sırt çantamı'da. Dolabıma koymuştum ki ayak sesleri geldi gidiyordu galiba ben yatağıma geçip uzandım yaklaşık bir 15-20 dakika sonra kapı kolu tekrar oynadı ve açıldı elinde bir tepsiyle aynur abla içeri girdi