"ev"

35 10 5
                                    

"Ne olur beni timarhaneye kapatma"

Diye yalvarmaya başladım hemen. Meriç yanıma gelip gözyaşlarımı silmeyene kadar ağladığımı bile farkedememiştim.

Multimedya : meriç
..................................................................................................................................................................

"Şş. Ağlama yerinden de kımıldama koma'dan çıkalı 10 gün oluyor. Doktor bugün taburcu olabilecegini söyledi"

Dedi meriç. Ne yani ben 10 gündür uyuyormuyum. Ayy keşke hiç uyanmasaydım yaa . hiii !!! Aklıma gelen şey ile ;

"Babamlar... Babam , ablam , kardeşim onlar biliyorlar mı ?"

Diye resmen bağırdım. Meriç çok sakindi elinde bir poşet vardı. Poşetten pizza'yı çıkarırken konuştu ;

"Hiçbirşey bilmiyorlar merak etme."

Dedi. Nasıl ya beni hiç mi merak etmediler ? Başımı önüme egdim ve konuştum ;

"Hiç mi ziyaretime gelmediler?"

Diye sordum. Ama ne sorma beni duyduguna bile emin degilim. Ben bile fısıltı gibi çıkan sesimi zor duyuyordum.

"Geldiler."

Dedigi an gözlerimin içi parladı hemen başımı kaldırıp onun gözlerine diktim. Gözleri ne kadar da güzeldi böyle. Ben onun gözlerine dalmışken onun sesiyle irkildim.

"Ama ben senin başka bir şehirde bir klinik'e nakil edildiğini söyledim."

Söyledikleriyle agzım bir karış açılırken kaşlarım da çatılmıştı.

"Neee ?? Neden ? Niye böyle birşey yaptın ya sen ??"

Diye bagırmaya başladım. Tam dogrulacakken meriç hemen yanıma gelip beni tekrar sedye'ye yatırdı.

"Sakin ol !! Klinik'ten kurtulmak istemiyordun? Kurtardım işte seni , birdaha klinik'e gitmiyeceksin"

Der demez hemen sarıldım ona. O mutlulukla kaç kere teşekkür ettim bilmiyorum. Ama nereye gidecektim ki ?

"Şeyy , benim gidebilecek bir yerim yok ki ."

Dedim. Dudaklarımı büzdüm. Dolan gözlerimi tavana diktim .

"Hım. Tamam sorun yok. Ben bir yer biliyorum"

Dedi. Çok mutlu oldum ama bi o kadar da merak ettim neresi olduğunu.

"Neresi ki orası?"

Dedim. Cevap vermek yerine poşetten çıkardıgı bir pizzadan bir dilim'i zorla agzıma tıktı , pizzayı ve kola'yı sedyenin yanındaki komidinin üstüne koydu.

"Ben çıkış işlemlerini yapmaya gidiyorum. Sırt çantan , valiz'in ve pamuk dolap'ta hemen giyin ve pizzanı ye bitir."

Dedi. Ve gitti. İşte buna çok sevindim. Klinik'e gitmiyorum oleyy. Hemen kalkıp dolab'tan valizimi aldım. İçinden dizleri yırtık , koyu yeşil , yüksek bel bir pantolon aldım. üstüne de göbegi açık , sıfır kol , koyu yeşil bir kemik atlet giydim.yine siyah spor ayakkabılarımı ve siyah hırkamı giydim. valizimi kapatıp sedye'nin üstüne koydum ve sırt çantamı aldım. İçinden ; tarak , tel toka , ve makyaj çanta'mı çıkardım. Saçlarımı tarayıp açık bıraktım kahkülleri'mi tel tokayla en üstten topladım. Rimel , göz kalemi. Ve gül kurusu bir ruj ile makyajımı yaptım. Sonra makyaj çanta'mı ve tarağımı sırt çanta'ma koyup sırt çanta'mı da sedyenin üstüne bıraktım. Komidinin üstündeki pizzadan iki dilim yemiştim ki meriç geldi.

"Bir Şizofrenin Günlüğü"Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin