Hundred Heart Breaks. <3

Chapter 22 - Paalam, Kyle

Sorry nalate nanaman ng UD. Nakakatamad kasing mag edit. Stressed si magandang author. Daing project then exams pa.

--x--

Tumitibok ng malakas at mabilis ang puso ko. How the heck did he know? Paano nya nalaaman na nadito ako? At sinong nagpapasok sakanya?

"TITA!" Sigaw ko na kay Adrian parin ang tingin. Ganun din sya saakin.

"Bella." Sabi nyang tumayo sa upuan.

Umatras ako.

"Paano ka nakapasok? paano mo nalaman?" Todo panic na ako. "TITA!" tawag ko muli kay Tita Dhel.

"Oh, Bella. bakit ka ba sumisigaw? Nakakahiya naman sa classmate mo." Sabi ng papasok na si Tita Dhel galing kusina. Pinapahid pa ang basang kamay sa suot nyang shorts.

"CLASSMATE?"

Sht! Sabi ko na walang alam si Tita Dhel na ang lalaking nasa harap namin ngayon ay ang lalaking tinakbuhan ko, months ago.

"Bella, uuwi na tay-"

"NO!"

Snubukan nyang kuhanin ang braso ko pero naiiwas ko.

"Yes. We're going home!"

"No!" I tried to scape. Binuksan ko ang pinto. Laking gulat ko ng makita ang tatlong bodyguards na nakaabang.

DEAD END.

Naluluha 'kong tiningnan si Tita na laglag panga sa nangyayari.

"Adrian, please..." Baka sakaling maawa sya saakin.

Umiling sya ng mariin. "Aalis tayo. Ngayon din."

"San mo dadalhin ang pamangkin 'ko!?" tanong ni Tita Dhel.

"Iuuwi na sa tunay nyang bahay. Sa Manila."

Unti-unti nyang narealize kung sino ang mga taong ito sa loob ng bahay.

"Halika na." Kinuha nya muli ang braso ko kaya nagpumiglas ako.

Nagtangka akong lumabas ng bahay pero agad akong napigilan ng dalawang bodyguards.

"Let me go!" nagpipilit akong kumalas pero sadyang malalakas sila. Dinala nila ako sa isang puting SUV. Pilit nila akong isinakay.

"No! I will never-"

"You will." Sabi ni Adrian na itinulak ako papasok ng sasakyan. Pumasok din sya sa loob at sinimulang pag-drive-in ang driver.

Nagwater falls ang luha ko. Paano na ang Aquaintance? Paano na si Marc Nathan? Paano na ang pag-aaral ko dito? At higit sa laaht... PAANO NA SI KYLE? PAANO NA KAMING DALAWA?

"Ibaba mo 'ko! ibaba mo 'ko!" pinagpapalo ko sya sa dibdib.

Ayaw ko. Ayaw ko dun. Noon ayaw ko sa madamo at mapunong Nueva Ecija. Pero ngayon? Ayaw ko ng Umalis. Manila na ang ayaw ko. Kung papipiliin mo ko kung Manila O Nueva Ecija? I'm gonna freaking choose Nueva Ecija. Yes. I will. At hindi ko din alam kung bakit. Samantalang kakaunti ang kaibigan ko dito, wala ang parents ko. Walang internet sa bahay. masikip pa. At tipid na tipid ako. Siguro ay dahil nandito ang pangarap ko. Ang lalaking pinapangarap ko.

"Stop it!" Hinuli nya ang dalawang kamay 'ko. "I don't deserve those punches! Ako dapat ang magalit sa'yo! You runaway! For Pete's sake, sa mismong simbahan mo 'ko tinakbuhan!"

Inagaw ko ang kamay ko.

"Edi magalit ka! Wala akong pakielam! Magalit ka, Sige! At pakawalan mo na 'ko!"

He laugh bitterly. "I'm not gonna damn do that. Pagkatapos ng lahat? Pagkatapos mo 'kong ihulog na lugar na 'to?"

Hindi ko maintindihan ang pinagsasabi nya.