DANICA's POV
"Are you ready?"
I heard Kael asked me behind my back. Inayos ko iyong mga gamit na dadalhin ko. Ngayon kami pupunta sa Palawan para sa a-attend-an naming wedding.
"Yeah. I'm done," I smiled as I turned back to face him. "Punta ka muna sa kusina and have breakfast. Maliligo muna ako."
Kael obliged. Mabilisan akong naligo at nagbihis. I wore a blue stripes flannel and denim shorts. Pagdating ko sa kusina ay naabutan ko doon si Kael at Yanna.
"Ano ba kasing gagawin niyo doon?" Yanna asked.
"Attend a wedding."
"Eh bakit ang tagal?"
Hindi ko na hinayaang sumagot si Kael and I went to them. I sat beside Kael. Kumuha ako ng tinapay at kinain iyon. Tahimik lang akong kumakain habang nakikinig kay Yanna na nagbibilin ng dapat gawin namin doon. As if we'll stay there forever.
"Hindi kami magtatagal doon, Yans." I told her.
She rolled her eyes. "Whatever. Basta iyong mga bilin ko ha."
Hindi naman talaga ako nakinig sa mga bilin niya. Puro lang naman iyon kay Kael. She's somewhat against him at hindi ko alam bakit. Nang matapos na kami kumain ay agad na kaming umalis.
And when we arrived to the airport, agad na sumakit iyong ulo ko. I slightly massaged my forehead and closed my eyes. Matagal rin kasi ako nakatulog kagabi dahil mabilis kong tinapos iyong mga paperworks.
"Are you alright?" Kael worriedly asked me.
"Medyo masakit lang ulo ko." I rambled.
Minamasahe ko iyong ulo ko but its not really working. Inihilig ko iyong ulo ko sa balikat ni Kael. He suddenly moved. Medyo nahilo ako sa ginawa niyang pag galaw pero hindi ko pinahalata. I wanted to vomit.
"Here. Take this." he handed me something. Binuksan ko iyong mata ko at nakita ko ang isang bottled water and biogesic.
I quickly took the medicine. Hinilig niya ulit ang ulo ko sa kanya at minasahe ang mga kamay ko na kanina pa pala nanlalamig.
"Bakit ka nahihilo?"
"Masakit talaga ulo ko," I answered. "4 hours lang tulog ko kagabi because I finished all our works."
"Then I shouldn't give you my works anymore. Sana sinabi mo sa'kin-"
I cutted him off. "No, don't. Ayokong isipin nila na binibigyan mo ako ng special treatment."
"I don't care as long as you'll not risk your health." he replied curtly.
"Sus. Kaya ko pa."
Pinikit ko nalang ng mariin ang mga mata ko. Dahil kung gagalaw lang ako ay baka nasuka na ako dito ngayon.
_
We arrived to Palawan safely. Tirik na araw ang sumalubong sa amin. Buti nalang nawala na din iyong sakit ko sa ulo. The whole flight, I just slept my soul away. Ngayon ay nakasakay na kami sa bangka papunta doon sa isang private island.
I was enjoying taking photos when I heard Kael's yawn.
"Hey.." I looked at him. His eyes were puffy like he didn't sleep for long. "Hindi ka natulog sa biyahe?"
"How can I sleep? I'm worried sick kaya binantayan lang kita."
"So binantayan mo lang ako for 1 hour?!" I hollered.
He chuckled and pulled me closer. "Don't worry, babe. Matutulog ako pagdating natin sa villa."
I stared at the private island in awe when we arrived. This island looks so amazing! May mga villas na nakapalibot and the view is so breathtaking.
