Zaman çok çabuk geçiyordu. Çoğu zaman hemen geçmesini istesem de giden tüm zamanın ömürden olduğunu bilmek, can sıkıcıydı. Egemenle o evden döndükten sonra hiç konuşmamıştık. Tam dört gündür.
Derin bir nefes alıp defterimin üstünde ki karaladığım şeyleri silmeye başladım. Bunu yaparken Özgür'ün bakışlarının üzerimde olduğunun farkındaydım ama dönüp bakamıyordum. O derece halim Yok gibiydi.
"Dila, bu soruyu sen çözer misin?" İsmimi duymamla bakışlarım karaladığım defterden tahtanın önünde duran, ve bana tahtadaki soruyu gösteren Mahir hocaya baktım. Beklenti gözlerle bana bakıyordu. Açıkçası Mahir hoca benden çok güveniyordu benim matematiğime.
Tahtadaki soruya bakarken sınıfta ki çoğu gözlerin üstümde olduğunun farkındaydım. Aklımda yaptığım işlemler sanki beni çıkmaza sürüklüyordu ve kalemimi alıp işlemleri sıraya yazdım. Çıkan sonuç her ne kadar beni pek tatmin etmese de Mahir hocaya dönüp zoraki bir şekilde konuştum.
"Kök 13 hocam." Mahir hoca memnun bir ifadeyle masasına geçerken şaşkınlıkla bakan bakışlarında kaçmaya çalıştım.
"Hocam nerden bilelim yaptığını? Belki önceden biliyordu cevabını?" Sınıftan buna benzer şekilde mırıltılar çıkarken Ecem Duygu'ya dönmüş, "Nasıl bir laf soksam şuna acaba?" Dercesine düşünüyordu.
"Noldu? Olmayan beynini mi sarstı bebeğim?" Duygu Ecem'e kötü kötü bakışlarını gönderirken Özgür ne yapacağımı bilircesine sıradan kalkmıştı. Bende ayağa kalkıp tahtaya doğru ilerlerken ne yapacağımı bekliyor gibiydiler.
Tahtaya sorunun cevabını daha açık ve daha anlaşılır bir biçimde çözmeye başladım. Mahir hoca dahil gözler üzerimdeyken sorunun cevabını kare içine alıp son noktayı vurdum.
Duygu'ya kısa bir bakış atıp sırama yöneldim ve bana gülerek bakan Özgür'e aynı samimiyetle baktım. Yerime otururken Egemen'in bakışlarını her ne kadar üzerimde olduğunu bilsem de ona bakmayacaktım.
Çalan zil sesi, sınıftan hunharca çıkan öğrencilere karışırken Ecem'e döndü bakışlarım. Başını Umut'un omzuna koymuş, usulca uyuyor gözüküyordu arkadan. Öğretmen masasının önünde öldürecekmiş gibi bakan Görkem'den haberi yoktu belli ki.
Mahir hoca sınıftan çıkarken içime kötü bir his doğmuştu. Görkem her an patlayacak gibiydi Ecem'e. Karşısında onunla konuşan Mete'ye bakmıyordu bile. Özgür'e baktığımda bana baktığını görünce ne yapacağımı bilemeyerek yutkundum.
"Öz.." ben daha bir şey diyemeden sınıfta kopan gürültüyle Ecem korkuyla yerinde sıçramıştı. Görkem en önde ki sırayı devirmiş yanımıza geliyordu.
"Ne kırıştırıyorsunuz lan gözümün önünde?" Ecem ne diyeceğini bilemeden bana bakınca elini tuttum hemen. Umut ayağa kalkıp Görkem'in karşısına geçince olacakları hissediyor gibiydim. Geçen ki konferans salonunda ki olayı gizliden kapatmışlardı ama bunu kapatmazlardı.
"Sana noluyor lan? Sen kimsin ki sana hesap vereceğiz biz?" Umut sinirlenince gözü hiçbir şeyi görmeyen biriydi ve şu anda da sinirli olduğu belliydi. Ecem arka sıraya yani benim yanıma gelmiş, Özgür Umut'un yanına gitmişti.
"Biz?" Görkem Ecem'e bakarken Ecem korkarak ona bakıyordu. Umut'un biz demesi Görkem'i sinirlendirmiş olacak ki üstünse duruyordu.
"Sikerim lan senin o biz diyen ağzını!" Görkem Umut'un üstüne çullandığı sırada Ecem ağlamaya başlamıştı. Bakışlarım Özgür'e değdiğinde ayırmaya çalıştığını görmek biraz olsun içimi rahatlatmıştı. Görkem'i tutan birimi görünce o kişinin Egemen olduğunu bilmek sanki içime bir ferahlık kazandırmıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ARAF'ın AHU'su
ChickLit"Sen beni istemedin.." Fısıldayışım gözümden akan damlayla bir olup karışmıştı sanki. Derince iç çektim. Yapabildiğim tek şey buydu. "Her şeyden çok istedim." Acıyla gülüp ayağa kalktım ve kapıya doğru yürüdüm. Benden nefret ediyordu. Herkes gibi. A...
