Konferans salonunda oturmuş, herkes birbiriyle sohbet ediyordu. Neden burda olduğumuza dair hiçbir fikrimiz yoktu. Nöbetçi öğrenci tüm herkesi toplamıştı. Tek bizim grup öyle sessizce etrafı izliyorduk.
Konferans salonu gayet büyük olmasının yanında çok şıktıda. Mavi tonları hakimdi. Zaten okulda tek düzenli olan yer burasıydı. Biri yanağımdan tutunca sağ tarafıma döndüm. Özgür kısık gözlerle alnımda ki yaraya bakıyordu. Canım yanmasına rağmen ona hissettirmemeye çalışıyordum. Yoksa huzursuz olacaktı.
Olabildiğince gülümseyip elini tuttum. Ona karşı duygusal anlamda bir şey hissetmesemde hissetmeyi çok isterdim. Çünkü bana karşı olan duyguları o kadar belliydi ki gözlerinde.
Özgür bir tarafa bakınca bende şüpheyle o tarafa baktım. Egemen, çetesi arkasında ellerini cebine koymuş bize bakıyordu. Alnında seliren damar çok belli oluyordu. Yavaşça arkamıza geçtiler. Tam arkamızda olması beni yeterince tedirgin ederken Özgür kolunu arkama atınca yerimde huzursuzca kıpırdandım.
"Araf, görüyoruz ki aslan daha ormana dönmeden köpekler yerini almış." Bunu söyleyen Görkem'di. Özgür tam arkasına döneceği sırada elinden tutup geri dönmesini sağladım. Sırtımda zaten keskin bakışlar hissediyordum.
" Ne geviş getiriyorsun lan!" Umut hırsla arkaya döndüğünde hepimiz ayağa kalkmıştık. Ecem Umutu tutmaya çalışırken bende Özgür'e
Engel olmaya çalışıyordum. O kadar sinirliydiler ki.
Egemen ayağa kalkmış Özgür'e bakıyordu. O da en az onlar kadar sinirliydi. " Noldu lan? Çok mu şaşırdın?" Özgür tam üstüne yürüyeceği sırada elinden tuttum. Herkes işini gücünü bırakmış bizi izliyordu. Birden elimin çekilmesiyle çatık gözlerle elimi tutana baktım. Egemen.
" Görünen o ki ormanda pek meraklı etrafını köpekler sarmasına!" Bunu tıslayarak söylediğinde hınçla elimi ondan çektim. Ne hakla bana bunu söyleyebilirdi?
" Ne saçmalıyorsun s.." Daha ben cümlemi bitiremeden olan olmuştu. Özgür Egemene yumruk atacağı sırada Egemen onu ters etki yapıp o atmıştı yumruğu. Korkuyordum. Aşırı. Diğerleri de birbirine girerken Ecem beni köşeye çekmişti. Birkaç çocuk ayırmaya çalıştığında onlarda yemişti yumruğu. Gözüm egemenle Özgür'e kaydığında Egemenin onu aşağıdaki koltuğa yittiğini gördüm.
Egemenin kaşından akan kan içimi parçalarken koltuğun birini güçlükle söktüğünü görünce ağzımdan "Hayır" diye bir feryat kopmuştu. Ama egemen beni duymuyordu bile. Ecemin elinden kaçıp onlara doğru koşarken tek amacım ona engel olmaktı. Sandalyeyi havaya kaldırdığında gözlerimden dökülen yaşların soğukluğunu hissetmiştim.
Özgür'ün üstüne siper aldığımda çok geçmeden üstümde kırılan sandalyenin acısı sanki tüm beynimi durdurmuştu. Ağzımdan dökülen inlemenin kesilmesi sanki daha da acıtmıştı canımı. Gözlerim benden istemsiz kapanmıştı.Egemenin küfürü doldurmuştu kulağımı. Eceminde çığlığı. Kollarımın arasında Özgür vardı. Çocukluğum.
"Dila!" Müge söylemişti bunu. Duymama rağmen gözlerimi açamıyordum sanki. Gözlerimin kapandığı gibi bilincimde yavaş yavaş kapanırken iyiki dedim. İyiki sevdiğim adam beni terketmiş.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ARAF'ın AHU'su
ChickLit"Sen beni istemedin.." Fısıldayışım gözümden akan damlayla bir olup karışmıştı sanki. Derince iç çektim. Yapabildiğim tek şey buydu. "Her şeyden çok istedim." Acıyla gülüp ayağa kalktım ve kapıya doğru yürüdüm. Benden nefret ediyordu. Herkes gibi. A...
