Soğuk kış günü.Bomboş sokakta duyulan adım sesleri ve ensemde hissettiğim nefes.
Ben korkmazdım,hayatımın en büyük korkusuyla yüzleştiğim zaman insanlardan doyasıya nefret ettim.İnsanlara kendi hayatımı anlatmayı sevmez yalnız takılırdım.Yalnızlık g...
İnsanlar her zaman bana itici gelmişti.Herkes bir çıkar işinde.Elindekinin değeri yok. Kimseye gereğinden fazla değer vermemiştim bu yaşıma kadar.Terk edilen bir çocuktum ve tekrar terk edilmek istemiyordum.Sebepler ne olursa olsun terk edilmek güzel bir his değildi.Benim tek ailem vardı o da Umaydı. Onunla yetimhaneden süren bu dostluğumuz hala devam ediyordu. Çocukken ailenin yanında olması gerekirken soğuk odalarda büyümüştük biz müdürümüz iyiydi.Ama herkesin bir keşkeleri vardır.
Başımdaki ağrıyla kafamı kaldırdığımda kendi evimde değildim nerede olduğumu hatırlamaya çalışırken bir anda aklıma takılan detayla gözlerimi kocaman açtım.Kaçırılmıştım.Bayılmadan önceki en son kafamdaki silik görüntü bana sırıtan bir oğlan çocuğuydu. Çocuk derken baya kaslı felandı.Bu durumda çocuktan bahsetmek istemiyordum.Hayır anlamıyorum o kadar insan varken neden benim başıma geliyor bu.Etrafa göz gezdirdiğimde herşey düzenli simsiyah bir odadaydım. Hayır hayır abartmıyorum herşey simsiyah yatağın örtüsü, duvarlar, perdeler tek göze çarpan beyaz çerçeveli bir aynaydı.
Hadi ama nasıl bir kabusun içine girmiştim böyle kaçacak bir yer ararken önce pencereye baktım. Oha baya yüksek bir apartman sanırım 25. kat felan herneyse attım zaten kapıya doğru ilerliyeceğim sırada kapıda duyulan seslerle hemen yatağa yatıp uyuyor numarası yapmaya çalıştım.Kapının açılma sesiyle adım sesleri eşlik edip yatağımın ucunun çökmesiyle aynı anda olmuştu.yatağım nedir ya neyi sahipleniyorsam artık.Çocuğun seslenmesiyle sinirle nefes aldım.
''Uyumadığını biliyorum'' umursamayıp gözlerimi sıkı sıkı kapattım.'' ve oda da kamera var.''Hö!
Gözlerimi açıp sinirle ona bakıp ''Madem uyumadığımı biliyorsun neden kaçırdığını da söyle bir zahmet''
Yüzünde silik bir gülümseme geçince afalladım.''Zamanla öğreneceksin Aden''ha? Benim adımı nerden biliyordu bu.Sahi senin de sorduğun soru mu bu kızım çocuk kaçırdıysa adını da bilir.
Tam ağzımı açacağım zaman o konuşmaya başladı.''Herşeyini biliyorum merak etme. Yetimhanede büyüdüğünü ,19 yaşında olduğunu ,Umay diye bir arkadaşın olduğunu, oturduğun evin kendine ait olmadığını ,Umayın 1 ay sonra yetimhaneden çıkacağını, üniversite sınavına hazırlandığını ,mimarlık okumak istediğ-''
'' Hey bu kadar şeyi nerden biliyorsun kimsin sen ne yapmaya çalışıyorsun anlamıyorum.''
''Zamanla öğreneceksin ve ayrıca 1 ay sonra Umay da burada olacak merak etme'' ayağa kalkıp '' hadi uyan kahvaltı hazırladım aç aç durma''
''Emir verme bana yemek istemiyorum.''
''Emir vermiyorum seni düşündüğüm için söylüyorum düşünende kabahat.''deyip kapıdan çıkarken
''Allah'ın cezası!'' diye bağırdım.Kütük ya.
''Duydum seni''ah köstebek kafalı.Plan yapmam lazımdı kaçmak için ama önce yemek lazım.Madem bir süre buradayım bunları değerlendirmem gerekti.
Odadaki banyoya girip saçımı düzelttim.İhtiyaçlarımı giderip.Yavaş adımlarla odadan çıktım.Bu evin her yeri mi siyah olur be önümü göremiyorum resmen neyseki led ışıklar vardı. merdivenleri gördüğüm zaman oraya doğru ilerleyip aşağı inecekken nefis bir koku almamla hızlı hızlı aşağıya indim.İndim demek doğru olmaz son anda takılıp da düşmeseydim daha güzel olurdu tabi. Benim düşmemle salonda oturan çocuk hızla yanıma doğru geldi.
''Dikkat etsene kızım ne acele ediyorsun.''
''Napim ayağım takıldı.''beni dinlemeden ayağıma bakarken sinirle nefes aldım hayır ne diye acele ediyorsam.Çocuk ayağa kalkıp bir odaya girdi içerden dolap sesleri gelirken elinde bir kaç eşyayla gelip yanıma oturdu.Ayağıma bakıp ustaca ilgilenirken işini bitirip.Beni ayağa kaldırdı
''Fazla üzerine basma ufak bir sıyrık geçer kısa sürede.''Başımla onaylayıp teşekkür edecekken boşverdim sonuçta beni kaçıran oydu.Ona bakıp
''Bu kadar şeyi sen mi hazırladın üstelik en sevdiğim kahvaltılıklarla''Başıyla onaylayıp gülümsedi
''Her şeyini bildiğimi söylemiştim.Yumurtayı çok pişmiş sevdiğini kızartmayı tuzlu sevdiğini, Nutellayı fazla sevmediğini ve bunun gibi birçok şeyi.''
''Sen nas-''
''Zamana bırak uzatma artık''
''Ne demek uzatma kim olduğunu bilmiyorum bir gece kaçırılıp buraya getiriliyorum Ve beni kaçıran çocuk herşeyi biliyor ve uzatmama mı istiyorsun.Yok ya bende uzatmazdım zaten kimsin sen Yemin ederim bana burada bulunma sebebimi anlatmazsan yanında bulunduğum sürece hayatını mahvederim.''Ben her kelimeyi söylememde gözleri daha kararıyor üzerime doğru gelmeye başlıyordu ben gerileyim derken vazgeçip başımı kaldırıp onun yüzüne baktım o kimdi ki ondan korkup gerileyecektim derken
''Ne dedin sen!!'' diye bağırması yanlış birşeyler söylediğimi garantilemişti.Hayır suçlu oydu korkmamaya çalışarak umursamadan gözlerimi devirip yukarı çıktım.
Arkamdan gelen ses ile onun benden değil benim ondan korkmamı göstermişti.
❤️ ❤️ ❤️ ❤️
Merhaba arkadaşlar hikayemi okuyup eleştirilerinizi yazmanızı istiyorum.Hikayemi kütüphanenize eklemeyi ve oy vermeyi unutmayın teşekkür ederim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
