Hastaneye gelmiştik, artık. Ben üst kata çıkınca yiğit ağlıyordu. Meraklandım doğrusu korktumda.
"Yiğit noldu neden ağlıyorsun? Yoksa anneannem ona birşey mi oldu?"
"Azra anneannen maalesef kaybettik."
Sanki o zmn beynimden vurulmuştum. Yani artık yok anneannem. Olduğum yere yıkıldım. Biri beni kucaklayıp dışarı çıkarttı. Meriç çok soğuk kanlıydı sadece dışarı çıkarttı olum insan bi teselli eder lan. Sigarasını yaktı ve bana baktı. Ben ağlayan gözler ile ona bakakaldım bana sarıldı. Sadece sarıldı.
"İnsan hayatta en sevdiğini kaybedince nasıl bir dünya içine girer bilirim. Azra güçlü olmak zorundasın. Yapmalısın bunu."
2 Hafta sonra
Anneannemin cenaze töreni çoktan bitmişti. Sözde dayım beni alıp bakacaktı. Dedim ya sözde, devlete bana baktıklarında dair, bi kağıt imzaladılar. Sözde İzmirde olmaları gerekmiş. Neyse istediklerini yapsinlar. Ben artık yanlız yaşıyordum. Arada yiğit gelir bizde kalıyordu. Buda yetiyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YATAK MESELESİ
ChickLit-Herşey bir iddia üzerine mi kuruluydu yani? -En güvendiğim insanlar... -İşte benim hikayem daha yeni başlıyor? -Peki tüm zorluklara karşı ayakata durabilicek miyim?
