3.BÖLÜM
Kendimi bildim bileli bir kusurla doğdum ,bazılarının alnı büyük olur ,bazılarının burnu ;benim ise yüzüm vücuduma göre küçüktü ,ömrüm boyunca alaylara ,dışlanmalara, insanların bana bakıp pis pis sırıtışlarına maruz kaldım . Oysa o kadarda dikkat çekmiyordu.
Ne kadar zor bilirmisiniz size ucube gibi bakmaları ,girdiğiniz ortamda gözlerin sizde olması, ne kadar acı...
Ölmeyi istedim ilk kez ,çürüyüp toprak olmayı ,o güzelim toprağa karışmayı ,çok istedim .
Odama kapandım her defasında yüzümü saklama çabasına girdim
Ne kadarda aptaldım o zamanlar peki şimdi ?
Sanatkâr olmadan sanat olamaz
Benim ,senin ,bizim sanatkarımız
"Yüce yaratıcımız ."
Bizde sanatız ne olmuş farklıysak
Hey ,biz farklıyız bu farklılıkların seni durdurmasına izin verme
Sev, nefret et ,üzül ;ama asla pişman olma!
Biz farklıyız
Ve benim için farklı olmak herzaman iyidir.
#############
Son satırlarıda okuyup kitabı rafına koydum .
Bu kitabı belki de onlarca kez okumuşumdur ,her bir kelimesi beni anlatıyor, beni ve aciz yaşamımı
Tek bir farkla ben bu yazar kadar cesur olamadım .
Ben kim miyim ben hayatını dört duvar için de küçük bir odada geçirmiş ,yalnızlığı içinde hissetmiş belki de bütünleşmiş bir insanım ,pardon insan mı dedim
Ben insan bile değilim.
Hangi insan benim gibi yaşar ki ?
Ben Hyuga Hinata
18 yaşında
12. Sınıf öğrencisi,üniversite ye hazırlanan bir genç kızım.
İçine kapanık sürekli alay konusu olan kız varya ha işte o benim .
Arkadaşım yok ,sevgilim yok, bir ailem var o da yok gibi zaten .
#################
- zirrrrrro zirrrro zirrrro!
Yine lanet alarmın sesiyle uyandım, yine bir okul günü ,hemen üstüme genişçe kıyafetler giyip lavoboya indim ,kendimi aynada en ayrıntısına kadar inceledim ,kocaman güzel gözlerim vardı ,kirpiklerim uzuncaydı ,burum küçücük dudaklarım pes pembe ; vücudum ise oldukça endamlıydı .
Aslında oldukça güzel yaratılmışım ,tek farkla benim yüzüm normal insanlara göre küçük .
Yüzümü yıkayıp ,kapşonumu başıma örtüp annemin sesine kulak asmadan evden çıktım .
Bisikletimi alıp okulun yolunu tuttum ,çok geçmeden okula varmıştım bisikletimi köşeye eğleyip zincirini taktıktan sonra, girişe doğru ilerledim .
Taki arkamda o sesi duyana kadar
-Hey ...hey!
Evet millet neden böyle bir kitap yazdım ,çünkü gerçekten çevremizde bu sorunları yaşayan ,intihara kalkışan hatta intihar eden bir sürü insan var ,onların bu durumda neler yaşadığını sizlere anlatmak için yazdım ,lütfen etrafınızdaki insanlara iyi davranın
UNUTMA !!!
BİR İNSANIN İNTİHAR ETMESİNE SEBEP OLABİLİRSİN !!
#kusurlarinsanlarıgüzelkılar
