HİNATA ANLTIYOR
Hastaneye girdiğimizde oluşan fazla ilgi bunun üstüne iyice tuhaf hissettirmişti.
Boğulduğumu hissediyordum...
İşlemlerim bittiğinde yattığım yerden yavaşca sendeleyerek kalkıyorum,
Çıkışa doğru ilerleyip hastane masraflarını ödemek istiyorum.
Fakat çoktan ödenmiş.
Etrafıma bakıyorum Narutoyu bulamayınca çıkıyorum o yerden.
-Hinata!
Bekle beni
Hızla bana gelen kişiye yüzümü dönüyorum, onu görmek için kafamı kaldırırken hastanenin adı gözüme çarpıyor.
-Hastanen mi var?
Yanıbaşımda duruyor
-Daha önce bahsetmedim mi ?
Tek kaşını kaldırarak söylüyor bunu
-Sana bakınca, yalnızca hayata olan sinirini, sürekli bir yerlere zarar vererek dindiren bir serseri görüyorum.Özünde çok başka birisiymişsin...
Cevap gelmeyince omuz silkip yoluma devam ediyorum.
-Nereye gidiyorsun ?
-Yarın okulun mezuniyeti var Naruto, izin verirsen biraz dinlenip mezun olmayı düşünüyorum.
Mezun olmak mı diye tekrarlıyor kendi kendine, gözlerini sevinçle kocaman açıp bana bakıyor.
Ah kahretsin ne soracağını biliyorum.
-Hayır Naruto, hayır bu imkansız.
Ellerini kafasında birleştirip ofluyor
-Daha ne isteyeceğimi bile bilmeden mi ?
Bu diyalogdan gerçekten hiç hoşlanmıyorum, peki söyle diyorum karşımda ki Sarı çocuğa.
-Benimle mezuniyet balosuna gelir misin?
Göz devirip arkamı dönerek ilerliyorum.
Kolumu sıkıca tutup beni arabaya doğru sürüklüyor.
______________________________________
-Bak bu kıyafet çok güzel
-Bu sana cidden çok yakışır
-Bunu denemek istemediğine emin misin?
Girdiğimiz her mağazada, koşarak kıyafetlere gidip hepsini denemem için zorlasada, direkt çıkışa gidiyor olmam hiçte zor olmuyordu.
En son benimle baş edemeyeceğini kavrayıp, kıyafetleri kendi üzerine tutarak karar vermeye başladı.
Cidden mezun olacak kızların ilgisine sahip, acınası biri gibi görünüyordu.
Kol saatime baktım saat neredeyse gecenin dördüydü..
Gözlerim yavaş yavaş kapanmak ve bir daha açılmamak istemişti.
Karşımda dikililen Sarı çocuğa bakmak için zar zor araladığım gözlerim tepeme vuran ışığa lanet ediyordu.
Beni tutup kaldırarak hadi gidelim işiniz bitti demişti.
_____________________________________
Eve geldiğim gibi kendimi yorgunluktan yatağa bırakmıştım.
Güneş ışınları yüzüme yansıyordu huysuzca gözlerimi açtım.
Uyumak istiyordum aslında ama içim bir türlü rahat değil di.
Kalkıp, eve gelirken elime sıkıştırdığı çantaya baktım.
İçinde ki notu okudum
"Sana çok güzel olacağına eminim, saat 17:00 gibi almaya gelirim lütfen hazırlanmayı unutma :)"
Salak diye geveleyerek saate baktım saat üçtü...
Cidden çok fazla uyumuştum.
Nihayet hazırlanmam tam saatinde bitmişti, aynada kendime bakarken cidden aşırı rahatsız oldu. Bütünleştiğim kapşonum olmayınca, ne giyersem giyeyim çıplak gibi hissedecektim hep.
Karanlıkta Buluşalım
G|G.
