The Queen

CHAPTER 13

CHAPTER 13 - THE MAN IN MASK

Xy's POV

Nakatingin lang siya sakin at ganon rin naman ako sa kanya. Seryoso siyang nakatingin sakin. Hindi nakahadlang doon ang half mask niya. Nang medyo nailang ako ay kumuha ako ng champagne sa waiter na nag lalakad at straight na ininom iyon

Tumingin ulit ako sa lalaki nakakunot na ang noo nito. At parang hindi nagustuhan ang ginawa ko

Ipiniling ko ang ulo ko. Tumayo ako. I want to go near him then ask why does he always make my heart beat darn fast everytime I see him

Nag lakad ako papalapit sa kanya. This time I don't care about the people or the loud sound. All I know, it's just me and that guy

Our eye contact didn't break. Kahit nasa harap na niya ako hindi parin siya kumibo. Nakatingin lang talaga siya sakin. Natatawa ako sa loob ng isip ko. Its like we could live staring each other

Shyness strike on me again. Ipiniling ko ang ulo ko at nag lakad papalayo sa kanya. I want to go to my room now

Malapit na ako sa dorm ng may humigit sakin at ipinaharap ako sa kanya

"H-Hey" nauutal kong sabi sa kanya. Ito yung lalaki kaninang nilayasan ko

"Why did you leave me there? I'm still staring at you" he's voice is deep and baritone. Napa iling nalang ako

Ito na nga ang walang pahintulot na tignan siya ito pa ang galit

"Speak, Woman" naiinip nitong sabi  habang nakatingin nanaman sakin. Hindi kaya ako malusaw niyan

"Nakatingin ka na nga sakin. Nag rereklamo ka pa" yun lang ang lumabas sa bibig ko

"Tss" singhal niya at tumalikod na. Pero bago pa siya makapag simulang mag lakad ay hinawakan ko na siya sa braso niya gaya ng ginawa niya sakin kanina

"You need anything?" malamig niyang sabi habang nakatingin sa kamay kong hawak ang braso niya kaya binitawan ko agad iyon. Napaangat naman yung tingin niya sakin

"I... I just want to s-see your face" handa na ako sa hindi pag payag nito pero nagulat nalang ako nung hinila niya ako at pumasok kami sa dorm. Nagulat ako nung huminto kami sa pintuan ng room ko

Alam niya ang room ko? Pano?

"I know everything about this school so don't ask why" iniwas niya ang tingin niya sakin habang sinasabi iyon. Binuksan ko ang pinto at nauna na siyang pumasok

This is the first time that I let a man entered my room. Nag kibit balikat nalang ako at pumasok narin sa kwarto ko

"Tss feel at home" sarkastikong sabi ko sa kanya. Nakita ko kasi siyang komportableng komportableng nakaupo sa couch ko. Pumunta muna ako sa maliit na ref ko at kinuha ang tumbler kong may lamang tubig

"Ipapakita--" nabitawan ko yung tumbler nung makita ko siya. Wala na ang mask niya. At masasabi kong gwapo mga talaga ito

"Shock?" wala paring emosyon ang mukha niya pero para sakin naka dagdag ito sa dating niya sakin

Umiling nalang ako. At pinulot ang nahulog kong tumbler

"Pwede ka ng umalis. Nakita ko na gusto kong makita" pag papaalis ko sa kanya. Naiilang ako sa presensya lalo na't kaming dalawa lang ang nandito

"Not until I see what's on your forehead" napaatras ako nung sabihin niya yun. Mapakla akong ngumiti

Who would want to see what's on my forehead. Wala. Ni ako nga ay ayaw ko ng makita iyon. It's still reminds me of them. It's still here. And I can't find a way to forget them

"Umalis ka nalang" malamig na sabi ko at tumungo. Ayokong makita niya ang takot sa mata ko

"Come on. I want to see it" pag pipilit niya pa sakin

Sa inis ko. Umupo ako paharap sa kanya at tinanggal ko ang bonnet ko

Hinintay kong pandirihan niya ako pero katulad ng kanina ay wala parin siyang emosyon. Matagal din siyang nakatingin sa tattoo ko. Siguro hinihintay niya lang akong umalis sa harap niya

Nilagay ko ulit yung bonnet at umalis sa harap niya. Nakakapang-hinayang na hindi niya matanggap itong pesteng dumi sa katawan ko

Papasok na sana ako sa kwarto nung pinigilan nanaman niya ang braso ko

"May kailangan ka pa?" alam kong matamlay ang boses ko. Wala naman kasing nakakatagal timitig dito

"Who did that to you?" seryosong pag kakasabi niya

"It's none of your business, Mister" umikot ang mata ko

"Who did that?" pag uulit niya sa tanong niya. Ipinaharap niya ako sa kanya

"Tell me" dagdag niya pa. Hawak niya ang dalawa kong balikat nung akmang tatalikuran ko ulit siya

"Bakit kapag ba sinabi ko sayo may magagawa ka?" hinintay ko siyang mag salita pero walang lumabas sa bibig niya. Katulad kanina nakatingin lang siya ng deretso sa mata ko

"Wala diba" huminga ako ng malalim para pigilan ang luhang nag babadyang tumulo. I will never cry in the front of this stranger. Ni hindi ko nga alam kung bakit nandito 'to ngayon sa harap ko at kinakausap ko pa eh

"Please just leave me alone" my voice broke. I can't hold back my tears any more. It still hurts me

Nagulat ako at hindi makagalaw nung iaangat niya ang bonnet ko at hinalikan ang noo ko. Lumabas siya ng kwarto at ako naman ay napahawak sa puso kong sobrang bilis ng tibok

Solon's POV

"What do you think you are doing?" seryosong tanong ko sa kanya. Kakalabas lang niya galing sa kwarto ni Kara at nag hahantay ko sa kanya dito sa labas

"None of your business, Solon" hindi siya nakangiti pero yung mata nag sasayaw sa kasiyahan. Napabuntong hininga nalang ako

"Pag siya nawala sayo dahil diyan sa kakulitan mo hindi na ako gagawa ng paraan para mabawi mo ulit siya" iling iling na paalala ko sa kanya

"Whatever" sa wakas lumabas narin yung tipid niyang ngiti. Alam kong kanina niya pa yun pinipigilan eh

"May nangyari?" nakangisi kong tanong. Pero umiling lang siya pero may ngiti parin sa labi. Nag pauna itong mag lakad

"Hey! dude, wait up. Tell me what happen?" malakas na tanong ko sa kanya at inakbayan pa siya nung nahabol ko siya

"Nothing happen" maikling sabi niya

"Nothing happen lul wag ako, tol, Ngitian mo palang eh" nakakalokong sabi ko sa kanya

"I just kiss her forehead that's all" parang balewala lang niyang sabi pero alam kong nag sasaya yan

"Talaga, pano?" pangungulit ko pa dito

"I caught her off guard" sagot naman niya sakin

"Ang bilis mo talaga. Dapat ganyan lagi huh" natatawa ko pang sabi

"Tss" yun lang ang sinabi niya pero alam kong natutuwa yan sa loob loob niya

"Pero tol payo lang wag mo na ulit uulitin yun huh" naging seryoso nanaman ako. Ayoko sana maging seryoso pero ito kasi parang hindi alam kung anong magiging resulta kapag nilapitan niya pa si Kara

"Kung inaalala mo ang kasunduan niyo ng mga Zalirous may isa naman silang salita hindi ba" dagdag ko pa

"I'm not worrying about that. I just can't hold back my self any more" seryoso niya paring sabi

"Patay na patay ka na kay Kara" natatawa kong sabi ko. Iniwan lang niya akong tawa ng tawa sa girls dorm. Buti nalang walang tao. Pag kamalan pa akong baliw eh ang gwapo gwapo ko

👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑