-3-

12 3 0
                                    

"Burası. Her seferinde 'kaybolmuş' seni sınıfına kadar götürmezler arkadaş edinsen iyi olur" "Çok kibarsın! Bu kibarlığıntan dolayı da teşekkür ederim. Bu aradaaa ben Alya" uzattığım elime boş boş baktıktan sonra hiçbir şey demeden yürümeye başladı, bende uzattığım elimi cebime sokup "Memnun oldum!" dedim.

Kesintisiz dikkatli bir şekilde dersi dinledikten sonra kantine indim kahvemi alıp bir masaya oturdum.

Dersim yoktu ama üniversite, bana her an, her dakika, her saniye nefret ettiğim evden uzaklaşmak için bir bahaneydi. Amcam benden korktuğu için pek özgür bırakmıyordu. Ama benim hakkımda bilmedikleri pek çok şeyden biride o evden nefret etmem. Yengemin baskılı bakışları, amcamın her zaman 'hatırlatıcı' sözleri.. Amcamla babamın arasında üç yaş var. Çocuğuda olmayınca amcam bana baba olacağını düşündü yanına aldı yengem her ne kadar istemese bile. Bende zorlada olsa bu acı verici evden bir, iki, belki yarım saat bile olsa uzaklaşmak için bahane arıyorum.

Eve istemeye istemeye girdim. "Masaya gelsene Alya" zorla yemek yedikleri masanın yanına gittim. Yengemin rezil olmak istemedikleri saygın arkadaşları gelmişlerdi. Yengemde benim dersim olduğunu geç geleceğimi söyleyip yemeğe oturmuşlardı. Tüm bunları yengemin yüz ifadesinden anlıyabiliyordum. "Dersin var diye seni beklemedik, hadi sende elini yıkada gel" yengemin sözleri kafamda şimşekler çakmasına neden olmuştu. Küçük bir ip ucu! Vee dersim var diye aramamıştım ve bunların hepsi ard arda şimşekler çaktırmaya devam etti. Masadakileri incelemeye devam ederken "Yoo dersim yoktu. Belki beklemek istememişsindir" "Nerdeydin o zaman" tam da istediğim buydu. Amcam benim okulda olmadığımı anlıyacak ve benimle olan tartışması misafirler önünde, yengemle son bulacaktı. "Ben odamdayım" "Hayır Alya buraya gel ve bu nereye gittiğine açıklık getir" arkamı dönmüş zaferimin ufak sırıtışlarını yapıp önüme döndüm. "Benim babam değilsin" "Babanın burda olmaması seni başıboş bırakacağımız anlamına gelmiyor" "O zaman çocuğunuz olsaydıda benim üzerimde özgürlüğümü kısıtlamayı kesseydiniz" "ALYA!!" amcamın bağırmasıyla masadaki herkes bizim tartışmamızı dinliyordu. "Babammış veya annemmiş gibi davranmayın siz onlar değilsiniz ve olamazsınız" bu ettiğimiz kavga hem yengemi bütün yaptıklarınıdan dolayı kötü duruma düşürmek ve kalbimde büyük şiddetle yayılan acılarımı açıklamam için yetmişti. Bütün masadakileri inceledim ama bir kişi ilk geldiğimde dikkatimden kaçmıştı. Belli ki ailesinin zoruyla getirilmiş biriydi. Bu oydu bana sınıfımı gösteren gereksiz, ukala çocuktu. Keyiflerinin kaçtığına emin olduktan sonra hiç bir şey olmamış gibi ve kimseyi umursamazdan "Keyfinize bakın" dedikten sonra odama çıktım.

Havanın soğuk olmasına rağmen bahçeye çıktım. Misafirler daha gitmemiş ama yemek masasında her kez buz olmuştu. Kısmen amacıma ulaşmıştım galiba tamamı daha sonra belli olacaktı.

"Fazla hayata küsmüş değilmisin" Gelen sesle arkamı döndüm. "Bir kere denedim senle konuşmayı. Anladım ki senden kaçmalıyım" "Belki ben senden kaçmam gerek ama yine de duruyorum. Bu arada ben Eren" uzattığı eline baktıktan sonra eline sıktım "Alya.. daha önce tanışamaya yeltendin ama.. neyse memnun oldum" "Bende, ama bu senin gibi hırçın bir kediye yakışmadı daha çemkirmeli bir şey bekliyordum" "Hırçın? , Kedi?, Ben? Çemkirmek?" "Bence asıl konuya geçelim mesela seninle ilgili konuya" "O konulara hiç girmeyelim" "Neden Alya? Hiç yüzleştin mi bunlarla" "Yüzleştim sayılır, ama her yüzleşmemde daha dibe çekildim" "Gitmek istiyormusun burdan hiç?" "Benim gidemediğim ama uzaklaşabildiğim başka yöntemlerim var o yüzden hiç düşünmedim, düşünmemde" "Peki" biraz önce soğuktan donan ben şimdi soğuk terler döküyordum. Sonu nereye gidecek olan konuşmanın bitmesini isterken imdadıma Eren' in ailesi eve gitmek için girdiler. Bense bunu fırsat bilip yengemin iğneleyici sözlerinden kurtulmak için hemen odama geçtim.

Hikayemin büyük çoğunluğunu değiştirdim. Karakter isimleri, kitabın isimleri. Bunları yapmamın amacı da yazdığım şeyleri tekrar okudum ve olayların çok çabuk geliştirdiğimi anladım. Umarım başarılı olurum.❤

SADECE SENHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin