BANA DOKUNAMAZ •RAFLARDA!•

Bölüm 3: Kilit

Yanılmamıştım. O çocuk yapmıştı.

Adı neydi?

Hah, Ediz!

Şaka mıydı bu? Böyle çocukça oyunlar mı oynayacaktı yani bana? Ne bekliyordu? Beni kilitledi diye sahibi olduğumuz okuldan koşarak uzaklaşacağımı mı?

Çocuğun kafa yapısını anlayamıyordum. Bu nasıl bir zihniyet, nasıl bir mantıktı? Farklı bir inançta veya inançsız biri olsaydı bile saygı duyması gerekirdi, ki Ezgi abisinin inançlı olduğunu söylemişti. Böyle bir karşı gelişte bulunursa Müslüman sayılır mıydı peki? Allah'ın dediklerine koşulsuz şartsız iman etmesi gerekmez mi bir Müslümanın?

Kağıdı yırtıp parçaları avcum içinde buruşturarak kenara attım. Mükemmel! Hadi çık çıkabilirsen.

Onlarca seslenişim karşılıksız kalınca birkaç kere daha seslenmeyi denedim. Cevap veren kimse yoktu. Öğleden sonra son iki ders blok ders olduğu için kimsenin teneffüse çıkma ihtimali de yoktu.

İlk günden hem dersi kaçırmış hem bir düşman edinmiştim. Sinirlerim bozulmuştu. Kapının yanındaki duvara sırtımı yaslayıp çöktüm. Alnımı kendime çektiğim dizlerime yasladım. Derin bir nefes alıp vererek düşündüm.

İzmir'deki bazı anlar aklıma geldi. Bana söylenen kelimeler beynimde uçuştu.

Neymiş, modern dine ayak uyduramıyormuşum. Görünüşümü daha globalleştirebilirmişim. Modern tesettüre ayak uydursam fena olmazmış.

Hepsi komik olmayan bir şaka gibiydi. Yanlış yapıp yanlış yaşıyorsunuz. Bari doğru yapmaya çalışanlara karışmayın.

Başımı kaldırıp geriye duvara doğru yasladım. Gözlerim kapalıydı. Kaç dakika geçtiğini hiç bilmiyordum. Sadece bedenimin uyuştuğunu hissediyordum.

On dakika?

Yirmi dakika?

Yarım saat?

Bir saat?

Kimseden ses yoktu.

Tekrar kalktım, kapıya doğru yanaştım. Tekrar seslenmek üzereydim ki kapının kilidi açıldı. Kaşlarım çatılırken içimde büyük bir rahatlama oldu.

Kapı açıldığında gördüğüm erkekle kaşlarım şaşkınlık içinde havalandı. O da birini görmeyi beklemiyor olmalı ki şaşırmıştı.

Bakışlarını farklı yöne çekip eliyle ensesini ovdu.

"Pardon, ben namazı kılmayı unutmuştum da onu kılmaya geldim."

"Ha, tabi ama sanırım yanlış geldiniz. Kadın mescidi burası."

"Yok yanlış değil. Erkek mescidi kısa süreliğine kapandı, düzenleme yapıyorlar. Geçen sürede de buraya geliyoruz kılmak için."

Karışık mı kılıyorlardı? Bu düşünce oldukça saçma gelirken kafamı çevirip içeri doğru baktım. Şu an dikkatimi çeken bir şey gördüm. Mescidin ortasındaki kırmızı renkli kalın bir perde.

"Şimdilik perdenin arkasını siz, ön tarafını biz kullanıyoruz." dedi aklımdaki düşünceyi duymuş gibi.

"Anladım. Bilgilendirme için teşekkürler."

Çocuk bana kısa bir bakış attı. İkimizin de bakışları farklı taraflara yöneldi.

Karşımdaki çocuğun konuşma üslûbuna ve bakışlarını üzerimde tutmamasına hayran kalmıştım.

"Normalde kitlenmez burası. Kitleyen her kimse anahtarı üzerinde bırakmış. Sanırım çalışanlardan birinin dalgınlığına gelmiş."

Yaa tabi çalışanın dalgınlığına gelmiştir kesin.