"Przywrócić utracone wspomnienia" [Gaara x OC] (korekta)

"Kim jesteście?"

Dla tych co nie czytali opisu: Jest to druga część, więc osoba, która nie czytała opowiadania pt.:" Proszę... ja już nie chcę być sam" nie zrozumie fabuły tego opowiadania. Także zapraszam do czytania poprzedniej części i nie przedłużam więcej!

Gaara
-Możesz powtórzyć?- zapytałem.

-Kim jesteś? To chyba dosyć proste pytanie? Gdzie ja w ogóle jestem? Co to za miejsce? Czekaj, co ja robię w szpitalu?- zapytała lodowatym tonem głosu, rozglądając się po sali.

-Nic nie pamiętasz? Zupełnie nic?- pojedyncza łza słynęła po moim policzku.

-Nie. Nic. A to źle?- znów ten jej lodowaty ton, przeszły mnie ciarki.

-N-nie... a pamiętasz jak się nazywasz?- zapytałem z nadzieją.

-Chyba, Kirishima Kimi? Coś mi świta... ile ja mam lat?! Gdzie są moi rodzice?!- odparła przyglądając się swojemu odbiciu w lustrze, na przeciwległej ścianie.

-Tak, nazywasz się Kirishima Kimi. Masz 15 lat, a twoi rodzice...- przerwałem na chwilę.- Nie żyją.- powiedziałem smutnym tonem.

-C-co?! Jak to nie żyją?!

-Opowiem ci później. Teraz musisz wypoczywać. Dopiero co się obudziłaś, a było z tobą ciężko. Zużyłaś bardzo dużo czakry.- powiedziałem wstając na równe nogi. Podeszłem do drzwi wyjściowych, moje miętowe tęczówki napotkały zimne, brązowe oczy brunetki. Wyszedłem bez choćby jednego słowa na pożegnanie.

Kimi
Czerwonowłosy spojrzał na mnie smutnym wzrokiem. Moje oczy stały się zimne, w końcu go nie znałam.

Czego się mam spodziewać po obcym?

Ale dlaczego on klęczał przy moim łóżku? Dlaczego tak się cieszył kiedy się obudziłam, albo dlaczego tak posmutniał kiedy zapytałam się go kim jest? Czy był dla mnie kimś ważnym, a ja po prostu nie pamiętam?

Jednak jest jedna rzecz, prócz imienia, które zapamiętałam i zapamiętam. Jest to nienawiść wszystkich ludzi do jinchuurikich. To na zawsze zostanie w mojej pamięci.

Gaara
-Kankuro, Temari, do mnie!- krzyknąłem sfrustrowany.

-Co się stało Gaara-sama?- zapytała blondynka, patrząc na mnie ze zmartwieniem wymalowanym na twarzy.

-Znajdźcie wszystkie księgi dotyczące klanu Kirishima, wypytajcie o niego inne wielkie nacje, a także te mniejsze kraje i wioski!- powiedziałem zdeterminowany.

-Ale co się stało?- zapytał brunet.

-Kimi mnie nie pamięta! Nic nie pamięta! Nikogo!- wyznałem w końcu ukrywając twarz w dłoniach.