The first love ( an Isaac Lahey love story)

10.

Ημουν στο δωματιο μου και διαβαζα. Τοτε καποιος χτυπησε την πορτα μου.
"Ναι" ειπα. Μολις γυρισα ειδα στην πορτα εναν βρεγμενο Αιζακ με μια τσαντα.
"Αναρωτιομουν εαν μπορω να σου ζητησω μια χαρη." Ειπε ο Αιζακ.
"Φυσικα και μπορεις. Τι εγινε;" ρωτησα ενω του εδωσα μια πετσετα.
"Ο Ντερεκ με πεταξε εξω. Ειπε πως με την Κορα εχει πολλους και δεν μπορει. Κα-και... μου πεταξε ενα ποτηρι. Σαν τον πατερα μου." Ειπε και δακρυσε.
"Ο θεε μου. Αιζακ." Ειπα και τον αγκαλιασα.
"Φυσικα και μπορεις να μεινεις εδω εαν αυτο θες. " ειπα.
"Ευχαριστώ " ειπε.
"Λυπαμαι πολυ." Ειπα. Τοτε τον αγκαλιασα πιο σφικτα.
"Δεν ειναι δικο σου φταιξιμο." Ειπε. "Μπορεις να μεινεις μαζι μου ή μπορεις να μεινεις στο δωματιο κατω." Ειπα.
"Θα μεινω μαζι σου." Ειπε και χαμογελασε. Εγω αρχισα να γελαω. Τοτε πηγε να αλλαξει και εγω πηγα ενημερωσα τον αδερφο μου και πηρα την μαμα μου τηλεφωνο. Ολα ενταξει.
Τοτε ο Αιζακ γυρισε με τα στεγνα του ρουχα. Ετσι ξαπλωσαμε στο κρεβατι. Εγω αρχισα χαιδευω τα υπεροχα μαλλια του. Θεε μου ολα ειναι υπεροχα σαν αυτον. Μετα κοιμηθηκα.

-----------

Σημερα πηγαιναμε σε εναν αγωνα με το λακρος. Δεν παιζω λακρος αλλα για καποιο λογο ο Κοουτς με ηθελε εκει. Στο λεωφορείο καθομουν με τον Αιζακ. Αυτος καθοταν απο την μερια του παραθυρου και κοιτουσε εξω. Εγω ειχα ξαπλωσει στον ωμο του και ακουγα μουσικη. Δεν ηθελα να το σκεφτομαι αλλα δεν μπορουσα.
Ο Μποιντ απο διπλα ειχε μεγαλο θεμα.
"Αιζακ. Νομιζω πρεπει να πας να κατσεις με τον Μποιντ. Δεν φαίνεται καλα. Θα παω να δω τον Σκοτ." Του ειπα.
"Ενταξει" ειπε αυτος.
Ο Σκοτ ηταν σε χαλια κατάσταση. Το χθεσινο βράδυ  ειχε γινει μια μαχη εναντιον των αλφα. Στο τελος Ντερεκ και ο Ενις Επεσαν απο ψηλα ετσι τωρα ο Ντερεκ ειναι νεκρος. Ο Σκοτ θεωρει πως αυτος φταει.
"Γιατι δεν επουλωνετε;" ρωτησα
"Ειναι απο αλφα θελει χρονο." Απαντησε.
"Ο Μποιντ και ο Αιζακ ειναι καλα ομως" ειπα. Ο Σκοτ δεν ειπε τιποτα.
Ετσι απλα εκατσα εκει βλεποντας τον αδερφο μου σε μια χαλια κατασταση.
"Σκοτ δεν εισαι καλα." Ειπα ξανα.
"Αλεξα ηρεμησε ειμαι μια χαρα."ειπε.
"Ενταξει τι γινεται με τον Αιζακ και τον Μποιντ?" Ρωτησα.
"Δεν θα κανουν τιποτα."ειπε.
"Οχι εδω." Προσθεσε.
"Εαν δοκιμασουν θα τους σταματησεις;" ρωτησε ο Σταιλς.
"Θα τους σταματήσουμε" ειπα με εμφαση στο με.

Επειτα απο λιγο ο Σκοτ σηκωθηκε.
"Σκοτ;" ρωτησε ο Σταιλς.
"Ο Μποιντ. Θα κανει κατι." Ειπε.
Ο Σκοτ πηγε μπροστα και απο πισω και εγώ. Ο Σκοτ επιασε το χερι του.
"Ασε με" ειπε ο Μποιντ.
"Εχεις καποιο σχεδιο; πες μου το σχεδιο σου και θα σε αφησω" ειπε ο Σκοτ.
"Τι θα κανεις;" ρωτησε ο Σκοτ.
"Θα τον σκοτωσεις; εδω περα; και μετα τι; " ρωτησε ο Σκοτ.
"Δεν με νοιαζει" ειπε ο Μποιντ και πηγε να φυγει αλλα τον πιασαμε.
"Μποιντ"ειπα.
"Νοιαζει εμας." Ειπα.
"Γιατι εισαι ακομα πληγωμενος;" ρωτησε ο Αιζακ.
"Ειμαι μια χαρα" ειπε ο Σκοτ. Φυσικα.
"Σκοτ δεν εισαι καλα." Ειπα.
"Ειμαι" ειπε.
"Ασε με να σκεφτω κατι." Ειπε ο Σκοτ
"Ενταξει" ειπε ο Μποιντ.
Ο Σκοτ πηγε να σηκωθει αλλα δυσκολευτηκε και ετσι τον βοηθησα.
"Εισαι καλα ε;;" ειπα σιγανα.
Ο Σκοτ εφυγε πισω. Εγω εκατσα μπροστα απο τον Αιζακ και τον Μποιντ.
Ο  Τζαρεντ απο πισω ειχε προβλήματα με την ναυτια ετσι ο Κοουτς εκανε οτι μπορουσε για να τον αποτρεψει απο το να ξερασει.
Τοτε ο Σταιλς σηκωθηκε και προσπαθησε να μιλησει με τον κοουτς για να κανει μια σταση γιατι ο Σκοτ ειναι χαλια  αλλα ο κοουτς ειναι ο κοουτς. Δεν τον αφησε. Καθε φορα που πηγαινε να πει κατι τον εκοβε με την σφυριχτρα. Ομως και ο Σταιλς ειναι Σταιλς. Ετσι πηγε εκατσε διπλα στον Τζαρεντ και τον εκανε να ξερασει με αποτελεσμα να κανουμε σταση.  Αμεσως μολις κατεβηκαμε πηραμε τον Σκοτ και τον πηγαμε στο μπανιο. Εκει η Αλλισον, η οποια ηρθε με την Λυντια, ανελαβε να τον ραψει ετσι ωστε να μπορεσει να επουλωθει. Μολις βγηκα ο Αιζακ ηταν εκει. Οταν πηγα διπλα του με τραβηξε σε ενα δωματιο εκει στις τουαλετες.
"Αιζακ τι στο καλο;" ρωτησα.
Αυτος χογελασε και με φιλησε.
"Θελω να το κανω αυτο απο την ωρα που εκατσες απο μπροστα μας." Τοτε αρχισε να φιλαει τον λαιμό μου.
"Πηδα." Ειπε. Το εκανα. Πηδηξα και εβαλα τα ποδια μου γυρω απο την μεση του. Τοτε αυτος συνεχισε να με φιλαει.
"Αιζακ" ειπα
"Πρεπει να παμε.... να δουμε....εαν ο Σκοτ.... ειναι καλα."ειπα.
"Χμμμ" ειπε αυτος.
"Αιζακ" ειπα. Οχι οτι δεν μου αρεσε αυτο απλα δεν ηταν η κατάλληλη στιγμη.
"Θα συνεχισουμε στο σπιτι. Το υποσχομαι" ειπα. Τοτε σταμάτησε.
"Μην αργησεις" ειπε και εφυγα. Οταν πηγα να δω τον Σκοτ εκεινη την ωρα εβγενε απο το μπανιο.
"Εισαι καλα;" ρωτησα.
"Ναι" ειπε.
"Αληθεια;"
"Ναι" ειπε ξανα.
Μολις φτασαμε μπροστα ειδα τον Αιζακ να βαραει τον Ιθαν για τα καλα.
"Αιζαακ!!!"φωναξε ο Σκοτι. Εχω καιρο να τιν φωναξω ετσι.
Τοτε ο Αιζακ σταματησε. Κοιταξε γυρω του και επειτα εμενα. Εγω πηγα εκει και τον τραβηξα πισω στο λεωφορειο.
"Τι ηταν αυτο;" ρωτησα.
"Δεν αντεξα αλλο" ειπε.
"Δεν καταλαβαινεις Αλεξα; Προσπαθουν να με αγριεψουν μεσω εσενα. Οταν ειδαν τις αναμνησεις μου. Ειδαν εσενα. Είδαν εμενα να κανω αυτό " ειπε και με φιλησε.
"Συγγνώμη " ειπε.
"Δεν χρειάζεται να ζητας συγγνώμη Αιζακ." Ειπα.
Αυτος χαμογελασε και ξανακατσαμε στην ιδια σταση οπως στην αρχη ενω όλοι οι αλλοι ηρθαν μεσα.
Ο Σκοτ φανηκε πολυ καλύτερα. Αυτη την φορα στα αληθεια.
Η Αλλισον και Λυντια μπηκαν μεσα μαζι με τον Σταιλς μιας και το αμαξι της Αλλισον δεν ειχε βενζινη. Η Λυντια μου χαρησε ενα χαμογελο οταν περασε απο διπλα μου και της το επέστρεψα.
Αα! Επισης ο Σταιλς βρηκε μια θεωρια για τις ανθρωποθυσιες. Τελικα δεν ηταν οι Δίδυμοι.
Ονομαζεται Νταρακ. Ειναι ενας σκοτεινος δρουιδης. Και οι αλφα ειναι εναντιον του. Τελεια.
Και ο Ντερεκ ειναι νεκρος. Ακομα πιο τελεια. Ισως πρεπει να μην το σκεφτομαι τοσο πολύ. Ισως εαν το σκεφτομαι να καταντισω οπως ο Μποιντ και ο Αιζακ. Να θελω να σκοτωσω τους Διδυμους οσο τιποτα. Βασικα θελω. Δεν την γλυτωνει ευκολα καποιος που τα βαζει με αυτους που αγαπαω.