The first love ( an Isaac Lahey love story)

14

Αιζακς pov.

Πηγα να χτυπησω την πορτα του Σκοτ αλλα πριν προλαβω αυτος την ανοιξε.
"Γεια" ειπα
"Γεια"
"Πηγαινεις στο σχολειο;" ρωτησα
"Ναι"
"Ωραια και εγω " προσθεσα.
"Καλώς " ειπε
"Να σου κανω μια ερωτηση;" ειπα διστακτικα.
"Ενταξει" ειπε απλα.
"Εχεις θυμωσει μαζι μου;" ρωτησα.
"Οχι" ειπε.
"Εισαι σιγουρος;"
"Οχι" ειπε παλι...
Τι παει να πει αυτο;;
"Τ-τι σημαίνει αυτό; " ρωτησα.
"Υποθετω οτι δεν ξερω πως νιωθω" ειπε παλι
"Ενταξει. Με μισεις?" Ρωτησα εγω πιο ανησυχος.
"Οχι φυσικα!"
"Θες να με χτυπησεις" ξανα ρωτησα.
"Οχι" ειπε.
"Νομιζω πρεπει" ειπα και εγνεψα.
"Δεν θελω να σε χτυπησω." Ειπε και γελασε
"Σιγουρα;" ειπα
"Γ-γιατι να θελω να σε χτυπησω;; Εννοω δεν εκανες κατι ετσι?" Ρωτησε
"Οχι! Οχι, δηλαδη... τι εννοεις" ρωτησα.
"Εννοω δεν εκανες κατι παραπανω απο το να φιλησεις απλα την αδερφη μου ετσι;" ειπε με ενα ψευτικο χαμογελο.
"Οχι! Οχι. Φυσικα και οχι" ειπα.
"Το ηθελες;" ρωτησε αυτος. Ωχχ...
"Ναι! Εννοείται! " ειπα χωρις να το σκεφτω. Φυσικα και θελω να προχωρησω ατη σχεση μου με την Αλεξα. Αλλα ο Σκοτ δεν φανηκε πολυ χαρουμενος με αυτο. Το αποτελεσμα ηταν να με πεταξει στον τοιχο απεναντι. Ενας μεγαλος γδουπος ακουστηκε. Αυτο πονεσε. Τοτε ηρθε η Μελλίσα.
"Εσεις οι δυο υπερφυσικοι εφηβοι, μην προκαλείται την απολυτως μη υπερφυσικη μου υπομονη." Ειπε και εφυγε.

Αλεξας pov

Ημουν στο δωμάτιο μου και ετοιμαζομουν για το σχολειο οταν ακουσα εναν δυνατο γδουπο. Ετρεξα στο χωλ και ειδα τον Αιζακ κατω διπλα στο τοιχο και ο Σκοτ μεσα στο δωματιο.
"Τι στο καλο;" ρωτησα και ετρεξα διπλα στον Αιζακ.
"Εισαι καλα;" ρωτησα ενω τον ελεγχα.
"Μια χαρα" ειπε με το ζορι.
Εγω τον κοιταξα και μετα τον Σκοτ. Σηκωθηκα ορθια γρηγορα.
"Τι στο διαολο κανεις;" τον ρωτησα. Πριν προλαβει να απαντησει ομως τον εκοψα.
"Βασικα ξερεις τι; Δεν θελω να μαθω. Κατι μου λεει πως εαν μαθω, θα ειναι πιο περίπλοκο απο οτι ειναι τωρα." Ειπα και κοιταξα μια φορα και τους δυο.
"Σας αφηνω να...κανετε οτι τα αγορια κανουν" ειπα.
"Οχι σε μεγαλο βαθμο ομως" ειπα και γελασα φευγοντας.(αν το καταλαβατε)
Αφου εφτασα στο σχολειο εψαξα τους φιλους μου και τοτε ειδα τον Σκοτ. Ετρεχε σαν χαζος και κοιτουσε την σκια του. Πηγα εκει και τον επιασα.
"Εισαι καλα;" ρωτησα. Αυτος με κοιτουσε και μετα εγνεψε.
"Δεν φαινεσαι πολυ καλα" ειπε ο Σταιλς που μολις ειχε ερθει.
"Ειμαι καλα" ειπε παλι.
"Οχι δεν εισαι" ειπε ο Σταιλς.
"Συμβαίνει και σε εσενα. Βλεπεις πραγματα σωστα;" τον ρωτησε. Εχω χασει επεισόδια;;
"Πως το ξερεις;" ρωτησε ο Σκοτ.
"Θα μου πει καποιος τι συμβαίνει;" ρωτησα. Ο Σταιλς τοτε μου τα εξηγησε ολα. Οτι βλεπει εφιαλτες και ξυπναει τσιριζοντας. Εχει προβλημα με το να διαβασει και ο Σκοτ βλεπει οτι μετατρέπεται σαν τερας. Σε αλφα βασικα χωρις ελεγχο. Τοτε ηρθε η Λυντια.
"Συμβαινει και στην Αλλισον" ειπε.