Ηταν αυτη..τελικα οντως με παρακολουθεί..αλλα μάλλον μονη..
"Κριστιανα;!"ειπε ξανα σχηματίζοντας με τα χείλη της ενα μικρο χαμόγελο..
"Με παρακολουθείς;"ρωτησα παίζοντας λιγο με τη μπλουζα μου (βασικά του Έντουαρτ) μιας και ηταν μακρια..
"Δεν χρειάζεται να σε παρακολουθώ για να ξερω που εισαι.."ειπε κι έκατσε σε ενα παγκακι σταυροπόδι..
"Αα ναι σωστα.."ειπα και το χαμόγελο της απο γλυκο και αθώο μετατράπηκε σε ειρωνικό
"Τι θες;"ρωτησα κάνοντας πανω κατω κοιτώντας τη με περιέργεια..
"Δες πως εχεις γινει.."ειπε για σπάσιμο..
"Ναι..ξέρεις όσο περνάνε τα χρονια ο άνθρωπος μεγαλώνει.."
"Σωστα..ο άνθρωπος.."ειπε κοιτώντας με ακομα με το ιδιο χαμόγελο
"Τι θες;"ρωτησα ξανα και την ειδα να σηκώνεται όρθια..ήρθε αρκετα κοντα μου κάνοντας τη καρδιά μου να αυξήσει λιγο τους χτύπους της ομως δεν κουνούσα..δεν εκανα βήμα
"Θέλω απλα να αναπληρώσω όλο τον χαμένο χρόνο με την κόρη μου.."ειπε σταυρονωντας τα χερια της στο στηθος της
"Αλλου αυτα..πες τι θες.."ειπα αλλη μια φορα κοιτώντας με απέχθεια τη γυναικα..
"Τι σου φανηκε τοσο περιεργο σε αυτο που σου ειπα;"
"Με παρατησες και στα καλα καθούμενα μετα απο χρονια θυμασαι πως θες να περάσεις χρόνο με τη κόρη σου;"
"Ξερω εκανα λαθος..-"
"Λαθος;θα-"
"Εεε!"ακούστηκε μια αντρική φωνη κάνοντας μας και τις δυο να γυρίσουμε τα κεφάλια μας προς την αλλη μεριά..
Ηταν ο...Μακ;
"Κριστιανα ελα εδω"ειπε ήρεμα σηκώνοντας το χερι του και καλα να το πιάσω για να παω κοντα..
Κοίταξα μια φορα τον Μακ και μια τη μητερα μου..μετα ξανα τον Μακ και καθώς εκανα ενα βήμα να απομακρυνθώ ενα χερι με σταματησε
"Κριστιανα πρέπει να μιλησουμε!"φωναξε η γυναικα γεμάτη θυμό κρατώντας με δύναμη το χερι μου
"Με πονάς.."ειπα νιώθοντας καυτά δάκρυα ν τρέχουν στα μάγουλα μου..
Ο Μακ αρχισε να κατευθύνεται προς το μέρος μας και μολις τον καταλαβε με έσπρωξε πισω με αποτέλεσμα να μη πατήσω στο πεζοδρόμιο και να πέσω κατω..εκεινη άλλαξε το χρώμα των ματιών της και έδειξε απειλητικά τα δόντια της στον νέο που επισης εκανε το ιδιο κι εφυγε αφήνοντας εμενα στο πάτωμα και τον Μακ να κοιταει προς τη κατεύθυνση που πήγε..
ESTÁS LEYENDO
Όταν ήρθες εσύ
Fantasía"Πρεπει να εισαι η Κριστιάνα.."ειπε έχοντας το πρόσωπο του εκατοστά μπροστα απο το δικό μου..εχει τόση δύναμη..δεν μπορω να κουνηθώ. "Ποιος..ποιος εισαι;"ρωτησα τρομαγμενη.. "Ντύλαν..με λενε Ντύλαν.."ειπε και τα ματια του έγιναν κόκκινα..να τι ειναι...
