"Κριστιάνα;συγνωμη που δεν περασε όμορφα η πρώτη σου μερα.."απολογήθηκε η Μπελα σχηματίζοντας ενα μικρο χαμόγελο..
"Δεν πειραζει..ηταν Ωραια βασικά..την ειπα στη μανα μου οποτε ναι..ηταν Ωραια.."ειπα και γέλασε λιγο..
"Καλα της εκανες μικρη.."ειπε ο Εμμετ πίνοντας κατι..περιεργο..
"Ευχαριστω..μεγάλε.."ειπα καπως αηδιασμένη απο αυτο που έπινε..
"Αίμα γουρουνιού"ειπε χαμογελοντας και τα δόντια του ηταν λερωμένα με κόκκινο και μαύρο υγρό..
Εντελώς αυτόματα εκανα μια γκριμάτσα αηδίας βγάζοντας εξω τη γλώσσα κάνοντας τους να γελάσουν ξανα..
"Πλακα κανω..αλλα ειναι αίμα.."ειπε κι έκατσε διπλα μου περνώντας το χερι του γύρω μου..
"Τι σκεφτεσαι;"ρωτησε παρατηρώντας πως ολοι οι υπόλοιποι ήταν απασχολημένοι
"Τιποτα"απαντησα ελπίζοντας να μη καταλαβει
"Ειναι αυτο το αγορι;;"ρωτησε ψιθυριστα καο ολοι τους γύρισαν το κεφάλι τους προς τα εμας
"Ποιο αγορι;"ρωτησα καπως αβολα..
"Αυτος ο γλυκούλης που ηταν στη μεριά της μαμάς σου"ειπε ενώνοντας τα φρύδια του
"Οχι...βασικά ναι αλλα οχι με αυτον ο τροπο"ειπα με σοβαρο ύφος για να μη νομίζει κατι αλλο
"Τι εννοεις;"ρωτησε η Μπελα κι έκατσε στη πολυθρόνα απεναντι
"Να..αυτο το παιδι..το ξανα συνάντησα σημερα"ειπα καπως σιγανά παίζοντας με τις παρανυχίδες μου
"Τι;"ειπε ο Έντουαρτ κάνοντας το χερι του μπουνιά
"Να..έτυχε να τον ξαναδώ σημερα.."ειπα παλι διστακτικά
Επειδη φάνηκαν να μη καταλαβαίνουν σηκώθηκα όρθια κάνοντας βόλτα πανω κανω νευρικα..
"Οταν με αφήσατε στο σπίτι..άκουσα έναν θόρυβο απο την κρεβατοκάμαρα του θείου Τσαρλι...φώναξα το ονομα σου και του Έντουαρτ διστακτικά πλησιάζοντας το δωματιο και μολις άνοιξα ειδα πως ηταν το παράθυρο ανοιχτό και πως εκανε ρευμα..ησύχασα ειναι η αληθεια γιατι νομιζα πως κατι εγινε και αποφάσισα να παω στο σαλονι..μολις κατέβηκα τη σκάλα.."σταμάτησα παίρνοντας μια βαθιά ανάσα..
"Μολις κατέβηκες τη σκάλα;"ρωτησε ο Έντουαρτ πλησιάζοντας με..
"Ενιωσα κατι να πέφτει με φορα πανω μου...η πλατη μου ειχε κολλησει πανω στον τοίχο και καποιος ηταν μπροστα μου μπλοκάροντας καθε μου κίνηση..ηταν τοσο κοντα και μολις καταλαβα τι ειναι ημουν ετοιμη να βαλω τα κλάματα..προειδοποίησα οτι έρχεστε και ειπε οτι δεν ήρθε να με πειράξει αλλα αντιθέτως να με καλωσορίσει..και μετα εξαφανίστηκε.."απαντησα και η ξαδέρφη μου κοιταξε τον σύζυγο της αναστατωμένη

YOU ARE READING
Όταν ήρθες εσύ
Fantasy"Πρεπει να εισαι η Κριστιάνα.."ειπε έχοντας το πρόσωπο του εκατοστά μπροστα απο το δικό μου..εχει τόση δύναμη..δεν μπορω να κουνηθώ. "Ποιος..ποιος εισαι;"ρωτησα τρομαγμενη.. "Ντύλαν..με λενε Ντύλαν.."ειπε και τα ματια του έγιναν κόκκινα..να τι ειναι...