TCQVSTCH: Seulement Vous

Chapter 7

Cyan's Pov

Siguro ayoko munang magisip about kay Ryler......

Kaya kinuha ko ang bag ko at umalis ng bahay. Ipinagdrive ko ang sarili ko. Bakit ngayon pa? Geez! I am freaking pregnant tapos ito lang ang mangyayari. Walanghiyang lalaki na 'yun. Ngayon pa talaga magpakagago hindi pa niya iniisip na may asawa siya. Hindi ba niya itinatak sa kokote niyang malumot na may asawa siyang ubod ng ganda. Oh! Ano aangal pa?

Dumiretso ako sa isang bakeshop. Pagkapasok ko pa lang ay umupo ako sa lugar kung saan mahangin.

"What's your order, Ma'am?"

"Red velvet cake."

"Okay, Ma'am."

I want to relax. Siguro sa mundong ito dati pagkain na ang nagpapasaya sa'kin pero ngayon aish ewan kung ano pa ba ang gagawin ko. Naiistress ako. Tapos ayokong maistress baka mapano si baby. Ano na lang sasabihin ni Cj sa akin? Na pabaya akong ina? Hindi pa nga alam ng magaling kong asawa na buntis ako tapos magpapakaistress ako. Walanghiya lang talaga.

As I was ravishing my red velvet cake, nanlaki ang mga mata kong nakatingin sa kaharap kong lalaki.

It's RYLER!

And he is with a someone. Bitch please!

At may holding hands chorva pa sila! 

"Owemji! Baby 'yung magaling mong walanghiyang daddy may kinakalantaring isang higad." nanggigil ako habang tinitignan si Ryler at ang higad niyang kasama. Mga dakilang taksil! Mga walang konsiderasyon! Mga walang modo! Hindi man lang ako pinigyan ng kahihiyan.

Teka........ Ang drama ko na ata. Napasobra na ata ako. I am being delirious. 

Kinuha ko ang phone ko at idinial ko ang numero niya.

"Yes?"

"Alam mo nakakapunyeta ka. Nasaan ka ba?"

Sige magsinungaling ka ngayon at masusuntok kita.

"Nasa meeting ako."

Aba at nagsinungaling talaga siya. 

"Meeting? With who? 'Yung kinakalantari mong higad ngayon. Ulol! Tumingin ka sa harapan mo. Kung hindi ka titingin isasaksak ko sa'yo lahat ng tinidor at kutsilyo dito sa bakeshop. Isa humarap ka." pagbabanta ko. 

Nagulat siya ng makita niya ako. What the fudge!? Nang iinis ba siya? Kasi kung Oo ilang araw na akong nangangating pagsasampalin siya at tadyakan.

Nagwalk out ako. Ramdam kong nakasunod siya sa'kin.

"Cyan, magusap tayo." hinila niya ang braso ko paharap sa kanya.

"Wala naman tayong paguusapan." pilit kong pinapakalma ang sarili ko. Damn! I am on the verge of crying. Baby 'wag mong aanuhin ang emosyon ni mommy baka maglumpasay ako sa kakaiyak.

"Meron tayong dapat pagusapan. Magpapaliwanag ako. Kaibigan ko lang 'yun."

"Kaibigan? Hindi ako tanga, Ryler. Maypa holding hands chorva kayo tapos kaibigan lang? May kaibigan bang naglalampungan? Nasa loob rin pala ang kulo mo." pinagsusuntok ang dibdib niya. Di baleng pagtinginan kami ng mga tao rito.

"Magpapaliwanag ako." he insisted.

"You know what! I realized na hindi kita kailangan. Hindi ka namin kailangan. Maybe I am you're not worth it for me." nagmartsa ako patungong parking lot at pinasibad ang sasakyan.

And right now ayoko munang umuwi. Ayokong makita ulit siya. Masamang masama ang loob ko.