The story of Haymitch

PART 2 : Sunday

Ik werd wakker door de zon die door het raam scheen. Eleonora lag nog te slapen. Vandaag hadden we een dagje voor ons zelf, niets doen, lekker rondhangen, met de jongens voetballen op het plein, en nog zo veel meer. Ik trok mijn zondags kleren aan en wekte moeder en Eleonora:”opstaan zus, opstaan mama, we moeten naar de kerk.” “ Oké schat, ga jij even naar de nieuwe bakkerij om de hoek achter brood, ik ben er gisteren vergeten mee te nemen.’ Antwoordde moeder. De laatste tijd was ze wel vaker verstrooid. Heel de buurt trouwens, want over exact 5 dagen, 18 uur, 37 minuten en 46 seconden begon de boete. Op het plein hing een groot scherm waarop je die tijd kon zien. Dit was gebruikelijk, zo wil het capitool ons bang maken.

 Ik stapte op mijn fiets en reed  naar de bakker. Onderweg kwam ik Maysilee en haar broertje Harvey tegen. Zou ik iets tegen haar zeggen of niet? Ze keek me aan met diezelfde teleurstellende blik als anders. Ik werd er, na al die keren, toch weer verdrietig van. Wat zou er met haar zijn? Ze heeft toch alles wat ze wilt. Een lief broertje en niet zo’n scharminkelig zusje zoals die van mij. Ze heeft lieve ouders en heeft nooit honger, maar toch is ze altijd verdrietig. Ik kwam terug met mijn gedachten op aarde, maar het was al te laat. KABOEM!!! Ik was met mijn fiets tegen een paal geknald. Gelukkig had ik niets. Ik keek even om naar Maysilee en Harvey. Harvey lag, zoals verwacht, plat van het lachen, Maysilee daarentegen keek me nog altijd aan met diezelfde, teleurstellende blik als voordien. Wat had ik toch misgedaan? Waarom keek ze altijd zo teleurstellend? Dat zijn zo de vragen die ik me altijd stel wanneer ik haar, de beeldschone Maysilee, zie. Ik reed door zonder dat er een moment passeerde dat ik niet aan haar dacht. Bij de bakker stond niet zo veel volk als op andere momenten. Ik bestelde het brood en ging terug naar huis. Toen ik thuis kwam zag ik moeder en Eleonora met de tranen in hun ogen aan tafel zitten. Ze hadden duidelijk geweend. “ Mama, wat is er?” vroeg ik aan haar. Ze antwoordde: “ Oh jongen, er is iets verschrikkelijks gebeurt. Je vader hij, hij is..” voor ze haar zin kon afmaken barste ze al in tranen uit.  Ik wist maar al te goed wat er gebeurt was. Vader was geëxecuteerd. Dit had ik al veel langer aan zien komen. Drank drinken is namelijk verboden bij ons, hij mocht van geluk spreken dat het capitool hem al niet vroeger te pakken gekregen hadden.

Die namiddag kwam er familie bij ons op bezoek om moeder gerust te stellen, oma, opa en de rest. Niet dat dat veel was hoor, maar toch waren we met een kleine 10 in onze nederige woning. Dat is best veel voor een familie in district 12. De uren verstreken meer langzaam. s’Avonds vertrok de familie en bleven we alleen achter in ons huis. Moeder heeft nog een boek gelezen en Eleonora en ik zijn samen naar Miss Abernathy geweest.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Sorry dat het zo’n klein stuk is, maar ik heb het veel te druk