Clair Darking ~Görünmez~

Sırlar

Lina... Yerde kanlar içinde yatıyordu. Karnından derin bir yara almıştı.Clair endişe içinde eteğinden bir parça yırttı ve kanı durdurmak için Lina'nın yarasına bastırdı.İyice doladı ve bir nebze olsun kanamayı engellemiş görünüyordu.

Clair bu kadarına da anlam veremiyordu. Zavallı Lina'yı bu şekilde kim incitmişti? Lina buraya neden gelmişti? Bu sorulara yanıt bulmaya çalışırken kan damlalarının merdivenden aşağı doğru gittiği gözüne takıldı Clair'in. Damlaları takip ederek bu kişinin kim olduğunu bulabilirdi belki.

Damlalar merdiven boyunca zemin kata kadar gelmiş ve buradan bodrum kata devam etmişti. Clair bodruma inmeye tereddüt ediyordu. Bunu yapan kişi kendisine de aynı şekilde zarar verebilirdi. Dış kapıya tıkladı ve askerlere seslendi. "Askerler, siz neden buradasınız. İçeride biri var ve Lina ağır yaralı. Onu derhal hekime götürün. Derhal!" Diye haykırdı. Sesi adeta kulakları yırtacaktı. Askerler hızlıca kuleye girdi ve üst kata çıktılar. Lina'yı alıp sarayın revirine götürmek üzere at arabasına bindiler.

Clair bu karanlık ve korkunç kulede tek başına kalmıştı. Tabi bir caninin bodrum katta olma ihtimali dışında. Clair sessizce bodrum kata inmeye karar verdi. Kalbi sanki ağzında atıyordu. Eline kapı eşiğinde duran şömine maşasını aldı ve yavaşça alt kata indi.

Burası inanılmaz derecede rutubet kokuyordu ve bir iki gaz lambasından başka bir ışık yoktu. Tavandan damlayan su sesleri Clair'in her seferinde yüreğini ağzına getiriyordu. Sessizce ilerdeki odaya doğru ilerledi. Kapı aralıktı. Ancak Clair içeriye girmeye tereddüt ediyordu. Kendini topladı ve kapıdan içeriye girdi. İçerisi zifiri karanlıktı. Clair çok korkuyordu. Ufak pencereden içeri süzülen ışık hüzmesinden başka bir ışık yoktu.

Clair bir süre etrafa bakındı ancak burada kimse yoktu. Kan damlaları aşağıyı işaret etmişti oysa ki. Yoksa bu görünmez mahluk kendisiyle oyun mu oynuyordu.

Tam o sırada arkasında birinin geldiğini hissetti Clair. Arkasına dönmek ve bu kişinin yüzünü görmek istiyordu. Arkasına döndüğünde tek gördüğü bir çift gibi mavi gözdü.
**********
Clair gözlerini açtığında kendisini bir odada buldu.Sanki yıllardır uyumuş gibi hissediyor, başının zonklamasından duramıyordu. Berbat kokulu bu havasız odaya nasıl gelmişti? Mavi göz onu buraya getirmiş olmalıydı. Artık bu sırrı çözmek istiyordu Clair. İçinde şuana kadar hiç olmayan bir hırs alevlenmişti. Kalktı ve kapıyı açmaya zorladı ancak kapı kilitlenmişti. Pencereye koştu ancak burası çok yüksekti. Hatta o kadar yüksek bir yerdi ki aşağıyı seçemiyordu. Dışarıda aşırı bir sis vardı.

Çaresizce yere oturdu Clair. Başını ellerinin arasına aldı ve düşünmeye başladı. Önce odasında kendisine yardım eden bir silüet görmüştü. Bu kötü bir varlık olamazdı. Bir de kendisini ölümle tehdit eden biri vardı. Kimdi Bunlar? Tüm bunların sebebi neydi? Clair şuana kadar kendi halinde yaşamış, kimseyle pek alakası olmayan bir kızdı. Onunla böyle şeylerin ne ilgisi olabilirdi ki?

Nasıl bir işin içindeyim derken masanın üzerindeki kağıt dikkatini çekti Clair'in. Hızla yerinden kalkıp notu aldı ve okumaya başladı.

"Düşmanımız ortak Clair. Bana yardım edebilecek tek kişi de sensin. Gerçekleri öğrenmeye hazır mısın?"

Clair'in iyice sinirleri bozulmuştu. "Kimsin sen lanet olası? Ne gerçeği!??" Diye haykırdı Clair hışımla. Artık kendisini zapt edemiyordu. Kapıyı kırarcasına yumrukladı." Çıkar beni burdan lanet pislik. Ne istiyorsun!??" Diye haykırmaya devam etti.

O sırada kapının altından bir kağıt fırlatıldı. Clair kağıdı eline aldı ve okumaya başladı.

"Bana inanman için uyuman yeterli Clair.Sana herşeyi göstereceğim."

Clair delirecek gibi oldu adeta. Tüm bunlar bir şaka olmalı diye düşündü. "Sana inanmıyorum. İnanmayacağım." Dedi Clair kararlı bir sesle. " İstediğin her neyse kendin yap. Çıkar beni buradan." Diyerek kapıyı yumruklamaya devam etti.

O sırada işittiği ses ile tüm bedeni ürperdi Clair'in. Annesinin sesi kulaklarındaydı. "Clair, ona inanmalısın. O sana yardım edecek."

Clair ürpermişti. Annesi yoktu ama sanki yanındaydı ve kulağına fısıldıyordu. Clair duraksadı. "Peki beni neden buraya hapsettin? Madem yardım edecektin?" O sırada bir not daha geldi kapıdan.

"Seni korumak için tek çare buydu. O gün Lina'yı yaralayan seni öldürmeye geldi. Burada olduğunu kimse bilemez. Bu sana son notum. Şimdi uykuya dal ve gerçekleri gör."

Clair'in bu kişiyi dinlemekten başka çaresi yok gibi görünüyordu. Annesi ona zarar gelmesini istemezdi. O ses eğer hayal değilse uykuya dalması onun için en iyisi olacaktı.

Clair bir süre düşüncelere daldıktan sonra uykuya daldı ve ............