Sessiz Sevgili

-4 Hazırlan Bir Hafta Sonra Evleniceksin!!!

Uyandığımda inleme sesleri geliyordu. Aklıma Ateş geldi. Yatağına doğru gittim . Işıkların açık olması işimi kolaylaştırdı. Yanına gittiğimde terlemiş ve titriyordu. Hemen dolabını açtım ve siyah tişörtünü çıkartım. Terini havluyla sildikten sonra tişörtünü çıkartıp yeni tişörtü giyindirdim.

İlaçlarını verdikten sonra ateşini düşürmeyi saatler ardından başardım.
Sabah ezanı okuyordu abdest almak için lavaboya doğru gittim abdest aldıktan sonra bir köşede namaz kıldım .

Ateş'ten:

Sabah uyandığımda üzerimdeki tisortün değiştiğini gördüm. Elif ise namaz kılıyordu gözlerini kapatıp Allah'a dua etti. Dudaklarını okumam çok kolay oldu. Allah'tan bana şifa diliyordu. Namazını bitirdikten sonra bana dönüp:

- Nasılsınız efendim?

-İyiyim.

Dedim sadece. İlk defa annemden başkası benim için Allah'tan şifa diliyordu. Yaramı temizlemek için benden izin istedi:

-Efendim izin verirseniz yaranızı pansuman yapmak zorundayım.

-Tamam çabuk ol.

Yaramı açtığında soğuk kanlılıkla yaramı temizledi. Onu korkutmak için biraz bağırdım.

-Off acıtın be!

-Çok özür dilerim sizden efendim. Maksadım canınızı acıtmak değildi efendim.

Dayanamayıp kahkaha attım.Bu sefer işte gerçekten yaram sızladı. Elif'e baktığımda yüzünü ekşiti biraz sonra bana dönüp:

-Hiç komik değil bence .

-Çok güzelsin yüzünü ekşitsen bile. (Olum ben daha yeni ne dedim lan Ateş Hanzade kendine gel lan )

Elif'in yüzü kıpkırmızı olmuştu. Ve odadan çıktı. Neden böyle söylediğimi bilmiyordum açıkçası ama zeytin gibi siyah gözleri kaşları çok güzeldi. Allah'ım sen bana akıl fikir ver . Ne oluyor lan bana.

Elif'ten:

Ateş'in beni korkutmak için yaptığı şakayla gülmesi içimde:

-Allah'ım sen ne güzel yaratmışsın. Bu ne güzel bir gülümsemedir Ya Rabb'im. Aklımdan geçenlere inanmadım bu ben olamam herhalde ben böyle biri değilim gözlerimle harama bulaşıyordum resmen.
Allah'ım sen beni affet.

Odadan çıkıp mutfağa girdim ve kahvaltı için birşeyler hazırladım. Dünden beri bir lokma yemek geçmedi boğazımdan . Ateş'e kahvaltı hazırladım ve odasına götürdüm.

Yemek yediğinde ben ise halının siyah desenlerine bakıyordum. Ateş Bey bana dönüp:

-Sen kahvaltı yapmıyacak mısın?

-Yok siz yiyin ben tokum.

-Nasıl toksun sen dünden beri bir lokma yemek yemedin.

-Canım istemiyor.

-Yanıma gel çabuk.

Ne diyor bu adam ya ? Ben yabancı biriyle yemek yemem .

-Hadi Elif emrediyorum sana patron benim.

-Ben tokum efendim.

-Gel sana dedim.

Mecbur kaldım ve gittim. Ekmeğe reçel sürüp bana verdi . Ekmeği aldım. Yediğimde ise bana hiç bakmadı . İçimden şükürler ediyordum.

-Annen baban yok mu senin ?

Demesiyle öksürmem bir oldu. Bana su verdi öksürük geçtikten sonra sözlerime başladım: