Eve giderken düşünceli ve sessizdim . İçimde her daim canlı kalan panayır adeta yok olmuştu . Biliyordum . Onu gördüğüm ilk günden buyana farklıydım . Yüzünü her görüşüm bazı anıları da beraberinde sürüklüyordu .
Kulaklıklarımı takarak boş tavanı izlemeye devam ettim . Saat gece 11'i geçiyordu . Pembiş saatim vaktin geldiğini gösteren sesi duyurdu .
Ve kaçış başlasın...
Kapalı pencereme ilerleyerek kilidini kaldırdım ve yukarıya doğru sürükledim . Geceyi aydınlatan dolunay sokakların ne kadar ıssız olduğunu gösteriyordu .
Halihazırdaki çantamı sırtıma geçirdim ve ayaklarımı pencereden sarkıttım . Yüzümü gizlemesi adına kapşonumu geçirdim . Kimsenin , mükemmelliyetçi Ergün ailesinin küçük kızını evden kaçarken görmesini istemezdim elbette .
Odama uzanan kalın ağaç sayesinde istediğim an kaçabiliyordum evden . Elbette işin sırrı yakalanmamaktan geçiyordu . Birkaç denemeden sonra ağaca ulaşmayı başardım ve daldan dala geçiş yaptım .
Ayaklarım nihayetinde bahçe çimiyle buluştuğu an gruba çıktığımı belirten mesajı atarak kulaklıklarımı taktım .
Müziğin hızlı ritmi kulaklarımda çınlıyor , kaykay tekerimin altında kayan yol özgürlük hissimi körüklüyordu . Hayatımın her bir karesini unutma zamanı gelmişti . Dudaklarım benden habersiz kıvrıldı .
Gece yeni başlıyor...
●●●
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AY IŞIĞI
Cerita PendekSosyetenin beş çayında adeta sıkışıp kalmış üç genç kızdı onlar . Her biri gelecekte yaşayacakları süslü hayatın baskısı altında ezilmeye mahkumdu . Fakat onlar özgürlüklerini hayatta tutmaya yeminliydi . Böylece Gececiler doğdu . Ay ışığında orta...
