ÇIKIŞ

Gölge

Yerlerde yeşil fayanslar vardı. Yerlerine tam yerleşmiş hatta sıkıştırılmıştı. En ortadaki dışında onun üzerine her bastığımızda sallanıyor gibiydi ve değişik sesler çıkarıyordu. Eğilip onu yerinden çıkarttım. Altımıza bir boşluktu ama aydınlıktı. Merdivenler vardı. Yavaşça basamaklara dikkat ederek indik. Burası üstü kapalı ama çok aydınlık bir yerdi en üstte yuvarlak bir pencere vardı. Dönen yollar vardı ve aşağıya inildikçe kararıyordu . En altta 4 ok olan bir daire vardı. Yavaşça dönen yoldan aşağıya inmeye başladık renkler değişmeye başlamıştı. Duvarlar sanki şeffaflaşıyordu. Düz beyaz olmuştu. Hışır Hışır sesler çıkmaya başlamıştı.Ben korkuyordum. Duvarda sanki hareket eden bir gölge gördüm. Korkunun üzerine birde bu eklenince birden çığlık attım. Sesim yankılandı. Bora " Noldu Açelya?" diye sordu, endişeli bir ses tonuyla. "be be benn bir gölge gördüm m" Dedim. Korkudan konuşamıyorum. Bora bana sarıldı "Korkma" dedi, "Ben yanındayım". O an bütün korkum geçti. Zaman Durmuş bizim dışımızda hiçbir şeyin önemi kalmamıştı benim için fazlasıyla uzun ama Gerçekte bir dakikalık bir süre içinde gerçekleşen bir sarılma sonucunda yavaşça Ayrıldık o an hayatımın en güzel anıydı. Evet belki Bora benim korkunun geçmesi için yaptı ama ben Onu gerçekten sevdiğimi tekrar anlamış oldum Bora bana bakıyordu Ben de ona Tam o sırada Bora'nın arkasında Az önce görmüş olduğum Gölgeyi gördüm" Bora arkanda" dedim "Yine aynı Gölgeyi gördüm" "nasıl bir gölgeydi?" Diye sordu Bora bende "Yılan şeklinde ama çok uzun ve üzerinde uzun kısa çubuk gibi şeyler vardı gölge olduğu için bu kadar görebildim ben çok korkuyorum Şimdi ne olacak?" dedim." Bilmiyorum "dedi Bora" bende korkuyorum ama yapacak bir şeyimiz yok Sadece birbirimize güvenelim yeter" yavaşça yürümeye devam ettik ne olursa olsun ben hala korkuyorum artık o korkunç Gölgeyi daha sık görmeye başladım çok uzun ve ürpertici derecede bir görünüşü var olacaklardan ya da şu anda bile olan şeylerden habersiz yürüyorduk birden Ne olduğunu anlayamadığım bir şeye takılıp yere düştüm.Takıldığım şeye baktım. 3 savaş oku vardı. Üzerinde ise küçük bir Not " doğru yere isabet ettirirsen biter ama o yer yanlış olursa her şey biter güven senin için en değerlisi bundan sakın vazgeçme her şey buna bağlı" Anlamaya çalışıyorduk ki giriş ve çıkış kapandı. Şimdi ortada 4 duvar arasında kalmıştık ve o gölgede etrafımızdaki duvarların içinde dönüp duruyordu. Korkudan ne yaptığımı şaşırmış bir haldeyim. Boranın kolunu sarıp "Ben çok korkuyorum" Dedim. "Korkma" der gibi bana baktı. Gölge gittikçe büyüyor ve belirginleşiyordu. Bizse yerimizde dönüyor ve neler olduğunu anlamaya çalışıyorduk. Gölge fazlasıyla belirginleşmişti. Tam iki gözünün ortasında el şeklinde, mavi, parlak bir şey vardı. İçimden bir ses onun bizim çıkışınız olacağını söylesede. Ne yapacağımı bilemiyorum.Gölge yerinden çıkıp havada, etrafımızda sürülmeye başladı. Bora, ne olduğunu anlamadığım bir şekilde yerdeki oklar dan bir tanesini alıp gölgenin tek gözüne fırlattı. Gözünün olduğu yerde büyük bir delik açıldı. Gölge bana dokundu. Bağırmak istedim, bağıramadım, konuşmak istedim, konuşamadım. Sanki dilim tutulmuştu. Bora, "Açelya, Burdan çıkamazsak sana bir şey itiraf etmem gerekiyor. Ben seni..." onada dokunmuş olmalıki devamını getiremedi. Son kelime son. Gölge büyümeye başlıyordu. Bende yerden 1 ok alıp gölgenin diğer gözünü deldim. Artık bir şey göremediğinden bir şey yapamıyordu.Yerinde debeleniyordu.Yavaşça bize doğru geliyor. Son 1 ok kaldı. Bununla ne yapacağımı bilmiyorum. Bora yerden son kalan oku aldı tam fırlatıcaktıki kolunu tuttum. "Yapabileceğine eminmisin", der gibi baktım. Anlamış olmalıki "Eminim" der gibi kafasını salladı. Oku, bize yaklaşan gölgenin, dediğimiz iki gözünün yerindeki iki boşluğun arasında, el şeklindeki mavi şeyin üzerine sapladı. Gölge yere serildi. Ve sanki yerle bir oldu. Yere dağıldı ve yok oldu. Bu el şekli ilk kapıyı açan elmasa benziyordu. Onu alıp gold renkteki torbaya geri koydum. Etrafımızdaki duvarlar açıldı. Her şey eski haline geri döndü. Ama bir sorun vardı, herzaman olduğu gibi Bora, tıpkı azönce gördüğümüz canavar gibi şeffaf duvarın içine hapsolmuştu. Şimdi elimde iki kurtarılması gereken arkadaş, çıkılması gereken gizemli, anlaşılması zor bir yer ve tamamlanmamış bir cümle vardı...