:Geçmiş Zaman:
Atsushi ayağıyla ritim tutturmuş,yatağının başına yazılmış şu "kabadayı dostlarının" mesajlarını okumamak için yetimhane arkadaşı Daichi'nin gözlerine odaklanmıştı.
"Nakajima.Bana şu hayali sevgilinden bahsetsene."dedi Daichi umursamazca.
"Bahsetmek istemiyorum."Atsushi gözlerini kaçırdı ve yastığına sarıldı.
"Birlikte uyumuştuk.Güzel bir andı."Yastığında ellerini gezdirdi.
"Vay Romeo'muz-"Atsushi Daichi'nin sözünü yarıda kesti.
"Boşver,Daichi.Uyu işte."
Daichi üfleyip yatağına yattı.
"İyi geceler,Nakajima!"
"İyi geceler,Daichi."
Saat gece bir civarları olmalıydı,Daichi duyduğu çığlık sesleriyle uyandı.Atsushi'yi yerinde bulamayınca odada gezinmeye başladı ve onu kapıda gördü.Arkasından yaklaştı ve neler olduğuna baktı.Atsushi arkasını dönüp çığlık atıcakken ağzını kapattı.
"Gidelim.Bu odada kimse kalmamış zaten."
Üst kata çıkmışlardı.
"Yeteneğini kullan,gidelim."Daichi pencereyi kaldırdı.
"Delirdin mi sen?"Atsushi etrafına bakındı,titriyordu." Yeteneğimi nereden biliyorsun?"Daichi'ye baktı.
"Atsushi vakit kaybetmek istemiyorum.Alt kattaki mafyanın Akutagawa'sı,yeteneğini kullanıp onunla dövüşsen bile buradan canlı çıkamayız.O yüzden basit yolu tercih et.İşleri karmaşıklaştırma."
"Abimmişsin gibi davranmayı bırak Daichi." Bir an duraksadı."Mafyanın Akutagawa'sı mı?"
"Evet...Duydun mu?"Atsushi'yi gardolaba kapattı.
"Kapat çeneni ve ordan çıkma.Aptal!"
Atsushi uzun zamandır duymadığı tanıdık sesi duymaya başladı,şarkı söylüyordu.Arada sırada öksürüyor,sonra birden sinirleniyordu ve şarkıdaki sözcükleri bağırarak söylüyordu.
"Kaplan nerede?" sözcüklerinin ardından şarkı kesildi ve bulundukları odanın kapısı sertçe kapandı.
"Bu yetimhanede bir kaplan yok bayım!Ve amir sizi bu yaptığınızdan dolayı tutuklayacaktır." Daichi'nin sesiydi."Beni canlı bırakın,lütfen."
Akutagawa etrafa anlamsızca baktı ve anca birkaç dakika sonra konuşmaya başladı."Ama ben kaplanın nerede olduğunu bildiğini düşünüyorum."Rashomon odanın her bir köşesini kapladı ve her şeyi parçaladı.
Daichi'nin acı çığlığını duyan Atsushi gardolabın enkazından başını uzattı.Ayağa kalkabilince hızla Daichi'nin yanına çöktü.
"İ-İyi misin?Lütfen ölme."
Atsushi Daichi'ye destek çıkarak ayağa kaldırsada Atsushi'nin nitelendiremediği siyah bir şey Daichi'nin bedenini kapladı ve onu paramparça etti.Daichi'nin kanları yüzüne sıçrayan Atsushi kusmaya başladı.Akutagawa yanına gelip,Atsushi'nin başını kendine doğru çevirdi ve mendille yüzünü silmeye başladı.
"Tiksindiricisin.Şu zavallılığına bir bak.Seni öldürmekten pişman olmazdım."Akutagawa mendili köşeye fırlattı.
Ah,bu küçümsercesine konuşma her şeyi geri getirdi.Siyah saçlar,gözler,kan,öksürme sesleri.Eski anılarıydı bunlar.Hayal değildi ve o nasıl olduysa onu unutmuştu.
Buzun üzerinde nasıl donduğunu ve Akutagawa'nın onu kurtarmasını sonra onunla nasıl derince öpüştüklerini hatırladı.
"Niye onu öldürdün,Akutagawa?"Aklında geçmiş seneleri canlanıyordu.Kötü anılardı.Hatırlamamak için unutmuştu ama şimdi hatırlıyordu.
"Tanığımızdı çünkü."ellini dudağına götürdü ve şşş sesi çıkardı.
Akutagawa'yı kendine çekti ve onu duvarla arasına aldı.
"Birlikte kaçalım.Mafyaya dönme."
Akutagawa kollarını boynuna sardı,
"Dediğin olsun."Dudakları birbirine değicekken Akutagawa'nın gözleri pencereye kaydı.Polis arabalarını farkettiğinde Atsushi'yi sandalyeye oturttu ve dudağını derince öptü.Atsushi'nin elleri beline gidince çekildi.
"Ne oldu?"
Öksürdü."Alt katta gözlüklerimi düşürmüş olabilirim."Akutagawa dışarı çıktı.Amirin ve polislerin arkasındaki çalılıktan geçti.
"Eller yukarı!"Polis Atsushi'ye silahını doğrulttu.
Atsushi birkaç saniye sadece baktı ve sonra ellerini kaldırdı.
Hapishaneye tıkıldığında cinayetlerin hepsinin sorumluluğunu üstlendi.Ama hapishane hayatından pek haz etmedi.
Şiddet yanlısı biri değildi ama bu saatten sonra işleri şiddetle yoluna koymak iyi bir fikirdi.Kaçışı olay olacaktı.Şimdiden onu destekleyen suçlu arkadaşlarının tezahüratlarını duyabiliyordu.Bundan mutluydu.
Vay BSD'nin 2.sezonu acayip iyiydi.14 şubat Akutagawa'yı randevuya çıkarıyorum ;)
