Ice Skater

Załamanie i obity tyłek

Pewnego ciepłego popołudnia, a zbliżał się koniec sezonu, Harumi poszła na lodowisko. Jazda nie była zbyt przyjemna, bo wierzchnia warstwa lodu była już popękana, a że była to zwyczajna ślizgawka w małym miasteczku, nie czyszczono tafli lodu.

Z okazji, że nie było jeszcze ludzi dziewczyna ćwiczyła Toeloopa. Szło jej wyjątkowo opornie. Nieraz dało się usłyszeć ciche syknięcie z bólu po upadku. Problem leżał w jeździe tyłem, która na kilka dni odstawiona pogorszyła się niesamowicie - niemalże do fazy początkowej. Po którymś z kolei, bardzo bolesnym upadku Harumi nie dała rady już się podnieść. Położyła twarz na zimnej nawierzchni i zaczęła szlochać. Mimo jej silnego charakteru już nie wytrzymywała. Martwił ją fakt, że to koniec sezonu, a ona dalej nie potrafi skoczyć Toeloopa. A, to jeszcze był czubek góry lodowej! Bardziej zasmucało ją, że już nie potrafi jeździć tyłem. Że ,,Koniec sezonu, a ona skończy na i tak pokracznej jeździe przodem.". Po 10 minutach zadzwoniła do niej Yuki.
-Hejooo!!!- wykrzyczała dziewczyna.
-Hej Yukson. - powiedziała chłodno Harumi.
-Coś nie tak? - zapytała z troską Yuki - znowu kryzys? Już lecę!

Po 10 minutach na lodowisko wpadła czerwona i zdyszana szatynka.
-Co ci nie wychodzi?
-Toeloop.
-Pokaż!

Blondynka otarła łzy, weszła na lód, rozpędziła się i upadła.
-Ajć, Haru. Musisz wbić ząbki lewej łyżwy. Przecież wiesz!
Yuki coraz bardziej niepokoiło to, że jej przyjaciółka się nie rusza. Okazało się, że uderzyła głową w lód i straciła przytomność. Po kilku minutach przyjechała karetka. W szpitalu dziewczyna się obudziła i odbyła dialog z rodzicami.
-Harumi... nie jeździsz na łyżwach do końca sezonu, a w następnym roku idziesz na zajęcia z trenerem.
-Trenerem? W naszym mieście?
-Nie. Idziesz do liceum trochę dalej.
-Tam?
-Jeśli tylko zechcesz. Będziesz mogła się rozwijać. Decyzja należy do ciebie.

Rodzice postawili Harumi przed najtrudniejszą decyzją. Zostawić przyjaciół i jechać do wielkiego miasta, czy zostać nie mogąc jeździć?