AŞK ÜÇGENİ

26

Şaka gibi geliyordu bazen hayat , sorularımızı cevaplamıyordu ve genelde hayat biz insanları yoruyordu neden ? Neyin testindeydik acı çekmek neden tatmin ederdi insani yada neden mutlu olmak varken genelde hep mutsuz olur insan ? Bu soruların cevaplarını asla bilemiyecektik galiba. Şüphe kalıyordu insanin içinde kafasinda bir sürü soru vardı ama cevaplayabilen hiç bir zaman çıkamamıştı işte bu yüzden garipti insan ölüm bile garipti ölünce nereye gidiyordu insanlar gercekten cehennem ve cennet var miydi ? Yoksa insan ırkını korkutmak icin mi günah işlemesin diye , bunlarda cevapsizdi suan niye mi bu soruları soruyorum çünkü artik kafam almıyordu Alp in beyninde tümör vardı ve ömrü azdı ben neden bu şekilde sinaniliyordum peki ! Saçlarımı geriye ittim ve Alp e baktım benim ellerimden tuttu

"Afra ben çok kötüyüm bedenim yorgun ve hergun ağrılarım artıyo saçlarım dökülmeye başlıyo bunu sana söylemek istemiyordum fakat ölüyorum benim icin bisi yapmanı istemiyorum sadece son anıma kadar yanımda olmani  "

Yanına oturdum göz yaşlarımı sıkıca tutuyordum , titreyen elleri iyicene sikistiriyordum çünkü ölümden korkuyordu bunu anlayabiliyordum gözlerinden

"Korkuyorum Afra hazir degilim , daha çok gencim fakat hic bir enerjim kalmadı"

Bir elim ile ağzımı kapattım kafami yana çevirdim sesi cok soluktu gözümden bir iki damla yas akıyordu cenemden tuttup beni kendisine çekti ela gözleri artık parlamıyordu yorgun bakıyordu bana dikti o güzel bakışlarını

"Ben yokken kendini hırpalama sakın hem bebeğimiz olucakmış o sana eşlik edecek bitanem "

Alnıma bir öpücük kondurdu,

"Seni cok seviyorum Afra bana bu güzel aşkı tattirdigin için , sana doyamasamda affet beni "

Gözlerimi yumdum ve ona sıkıca sarıldim onun elleride belime sardı o kadar kötüydüm ki ona bir cok şey demek istiyordum fakat diyemiyordum neden ? Şaka gibi geliyordu

"Hala inanamiyorum "

Yan bir sırıtış atti o beyaz dişlerini bana gösterdi herseyiyle özleyecektim seni

"Bende fakat bedenim bana şaka olmadığını belirtiyo o kadar yorgun düştüm ki "

"Hastenede kalmak istermisin "

"Aslında olabilir doktor bans demişti "

Ayağa kalktı ikimizde eşyalarımızı topladik ardından arabaya binip , hastaneye geldiğimizde doktor bey Alp icin oda ayarlamıştı hastane kıyafetleri giyinip yatağa uzandı ve gozlerini kapattı

"Hastane kokusundan nefrer ediyorum "

Tebessum ettim ve elini tuttum

"Tedavi yok mu "

"Hayır , araştırmıştı benim icin fakat yoktu , daha fazla bu acıya katlanamıyorum "

Bir anda kafasini tuttugu gibi gözlerini yumdu bir iki damla yaş aktı gozunden içim aciyordu ona doğru gittim ve onu sakinleştirmeye çalışıyordum Alp bana

"Afra odadan çık , dinlemek istiyorum beni böyle gormeni istemiyorum lutfen çık "

"Alp sa-"

"Sana çık dedim "

Cok ustelemedim ve odadan çıktım ve yine hastanedeydik yine bekliyordum onu , caresizce fakat bu sefer eve birlikte donemiyicektik bu sahneden çıktığım zaman tek olucaktim tuvalete gittim ve icimdekileri serbest bıraktım aynaya tekmelwr atıyor dum sinir krizine giriyordum fakat umrumda degildi , ony kendi ellerim ile bırakıyordum aşık olduğum adam di o benim hızla tuvaletten çıktım koridorda bağırarak yürüyordum

BENİM SEVGİLİM ÖLEMEZ!

Odaya giricekken doktar beni tuttu fakat tepinmeye devam ediyordum

"İyilestir onu "

"Afra hanim "

"İYİLEŞTİR ONU DEDİM SANA ÖLEMEZ O BABA OLUCAK!"

Hala çırpınıyordum saçımı dağıtıyordum fakat boynuma aniden iğne yemem ile ilk afallasamda sessizce yere çöktüm... gerisi karanlıktı.

_____

YAZARDAN

Genç kız yavaşça gözlerini açtı , kahverenkli gözleri hayli yorulmuştu sahi ne olmuştu ona ? Neden bu yatakta uzanıyordu , kafasını kaldırdı sanki bir şimşek çarpışmasına ayağa kalktı ve üstünü giydi canını verecegi sevgilisi suan hastanede yatıyordu ölümcül hastalığa bulaşmıştı hayliyle canı acıyordu kalbinde tarif edemedigi acı sızlıyordu bütün vücuduna lime lime ediyordu sanki eti çekiliyordu kim sevdiği kişinin ölmesine inanirdi birde onun çocuğunu taşıyorsanız onun genine sahip çocuğu , gözlerini yumdu genç kız Allahtan bir umut bekledi fakat birsey olmayacağını biliyordu, çünkü Umut dünyanın en kötü duygusuydu karamsarlasmisti , korkuyordu aynı zamanda onh kaybederse hayati ne olucaktı nasıl decam edecekti , sonuçta zaman durmayacaktı hic bir sey olmamış gib devam edicekti. Afra koridorlarda yürüyordu dengesini şaşırıyordu narkoz hala etkisindeydi bir eli duvardaydı destek almak ister gibiydi boğazı kurumuştu sertçe yutkundu sevgilisini görmek istiyordu son anında ona ait olmasini istiyordu , onun odasına girdi fakat burda yoktu kalbi atmaya başladı korkuyordu aklına geldi fakat hızlıca sildi şimdi ölemezdi daha erkendi daha vedalasmadilar doktorun yanına hızlıca girdi kapısını çalmadan,
Ve dolgun dudaklarından ilk çıkan cümle

"Alp nerde ?"

Oldu doktor ayağa kalktı ve genç kıza baktı şimdi nasıl söyleyecekti  hastasını kaybettigini , ona bakan kız okadar masum o kadar savunmasizdiki serçe parmağı ile dokunsa parçalara ayrilicak gibiydi , ağlamaktan gözleri şişmişti fakat yılmıyordu inatla bakıyordu doktara , en sonunda doktor kızın suratına baktı
Ve ağzından kelimelerim dökülmesine izin verdi

"Alp öldü "

İste bu iki kelime Afra yi oracaktı öldürmüştü dünya durmuş sesler kesilmişti sanki bir çok yuz ona bakıyor ve sucluyor gibiydi doktor elimi kizin omzuna koydu

"Başınız saolsun "

"Onu gormek istiyorum "

"Afra hanim emin misiniz "

"Evet onu görmek istiyorum "

Doktor , genç kızı morg a götürdüler Alp in olduğu sıraya geçtiler doktor Alp in olduğu kasayi çekti üstünde beyaz örtü vardı Afra nin nefesi kesilmişti birilerinin ona kamera şakası yapmasını istedi fakat gerçeklerdi , Afra elimi o beyaz kefene uzandi ve yavasca çekti tenrengi soluktu o canlılık yoktu hafiften morarmaya baslamisti bedeni Alp Doktie bir kac adım geriyr gitti , Afra ise daha cok yakınlaştı elini alp in govdesind koydu ardindan başını ve aglamaya başladı

"Mutlu musun ? Beni ve çocuğunuzu tek bırakıp gitmeye ! Sana veda bile edemeden hemde Alp seni o kadar cok seviyorum ki sevgilim o kadar cok özlüyorum ki şimdiden icim acıyor bunun bir şaka olmasini istiyorum fakat cansiz bedenin karşımda "

Genç kiz gözlerini yumdu Alp om dudaklarina son bir kez öpücük kondurdu bu sefer soğuk tu bunu nasil yapabildi hic bilmiyordu fakat son bir kez öpmüştü bunu belki hissetmisti öyle umdu kendince , o kadar bos hissediyorduki kendisini bir ruhsuzdan ve bir ölüden farksizdi doktor ile ikisi birlikte yukarı çıktı karsinda ise Hayat , Mert , Barlas ve Anka hatta. Abisi ve anneside vardi hepsi Afraya bakıyordu iste o an Afra ölmeyi diledi o an aşık olduğu adam ellerinden kayıp gitmişti , ne bağırıyor ne ağlıyordu sadece  bos gözlerle ona bakan ailesine bakıyordu Annesine ona yaklaştı ve kafasini göğsüne koydu Anne şefkati istedigini fark etti , gözlerinden yaşlar akıyordu fakat Afra bunu cok iyi biliyordu ağlayinca yada bağırınca Alp hic bir zaman geri gelmiyicekti....

______

Hikaye bambaska olarak devam edecektir bu kitap ustunden gidecektir lütfen okumaya devam edin yorum ve vote