Adamın içinde yıllardır deniz özlemi vardı.Adam için deniz şefkatti, sevgiydi,kadındı.Adam
umutsuzdu,bir türlü denizi bulamıyordu.Deniz öyle işlemişti ki adamın içine,o her kadının yüzünde gizli bir deniz
arıyordu.Bitmiyordu sancısı,yanıyor ve çoğalıyordu,yaşadığı yalnızlıklar alevinde.Adam hayalindeki denize
şiirler yazıyordu.Adamın düşlerindeki deniz öyle durgun öyle huzur vericiydi ki,adam sadece düşlerinde mutlu oluyordu. Gel zaman git zaman,adam birgün çok uzaklarda denizi gördü o kadının yüzünde.Çok
heyecanlandı,çünkü kadın gerçekten bir denizdi.Adam kendinin de bir denizi var sandı durdu aylarca.Ona
şiirler ve güzel sözler yazdı.ama deniz hep sustu. Adamsa hep ya o gerçek bir denizse diye hep kendi kendine
teselli verdi.Ve bir gece adamın çok mutlu olduğu bir gece,deniz adama farklı seslendi.adam şaşırdı,adam
kahroldu,adam şüphelendi,o ,deniz değilmiydi ki acaba.Adam kendini yine yalnızlığa bıraktı.Adam yine hüzünlü seviler dünyasında kayboldu....
