Hard To Reach

Chapter 11

Bai's POV...

***AFTER 3 YEARS***

"Ang bilis ng panahon no?"

Sabi sakin ni Nathan..

Nagtataka ba kayo kung sino sya ?
Well, sya lang naman yung makulit sa mall na nagpasaya sakin nung malungkot ako sa pilipinas   ni hindi ko nga alam na mag kkrus ang mga landas namin dito ee..

**FLASHBACK 3 YRS AGO**

Umiiyak ako sa gilid ng hallway dito habang nakatingin sa cellphone ko na puno ng picture ni james...

"Ano ba.! Bat ayaw mo pading mawala sa isip ko.! Mag tatatlong bwan na ako dito pero hindi ka padin mawala sa isip ko huhuhu.."

Humahagulhol kong sabi.. Hindi nmn ako maiintindihan ng ibang studyante dito dahil iba ang lenguahe nila..

"Hello miss ok lang "

may biglang kumulbit sa likod Ko at tinanong ako..

Humarap nmn ako pero nakayuko paden..

"Opo ok lang *sniff* "

sabi ko habang umiiyak padin ...

Naaalala ko kasi yung dating sumusulyap lang ako sa malayo ...

Napapaiyak nnmn ako pag naaalala ko iyon...

"I can be your tissue when you needed"

Sabi nung lalaki at niyakap nya ako.. Feeling ko nakilala ko na sya.. At ang gaan ng pakiramdam ko sa kanya...

Ng humarap ako sa kanya parehas kaming nagulat sa nakita nmin..

"Ikaw"

Halos sabay naming pagsasalita..

"Hahahahahahaha what a coincidence!"

Sabi nya na halatang masaya..

"Oo nga no? Teka bat nga pla andito kadin?"

Tanong ko sa kanya..

"Dito ko na kasi ako pinagaral ni dad kasi puro kalokohan daw ako sa Stander 
Lalo akong nagulat ng marinig ko ang skwelahan iniwan ko sa pilipinas. Ang "Stander"

"Ha? Bat hindi kita nakikita dun?"

Sabi ko sa kanya at ngumiti naman sya..

"Haha sa lawak ba nmn nun..eh ikaw ba't ka nga pla andito din"

"Uhmm may scholarship kase dito ee"

At ayun nagusap kami tungkol sa mga naiwan nmin sa pilipinas..
At aaminin ko masaya talaga syang kausap..
Nakalimutan ko kahit sandali yung problema ko sa pilipinas..

"Hahaha loko ka talaga"

sabi ko dahil sabi nya baka daw destiny na kami sa isa't isa haha .

"Luh.! Malay mo destiny talaga tayo haha"

ang kulit nya talaga bagay kaming magkasama nito haha..

**krriiiing*

"Ahh opo dad , pauwi nadin ako may nakita lang po akong kakilala dito"

Sabi nya sa kausap nya.. May tumawag kasi sa kanya....

"Uhmm, im Nathan villa nga pla nice meeting you . nakalimutan ko kasing tanun gin pangalan mo nun.. Ikaw?"

"Im Baifern Buenavista hehe"

nakipagkamay nmn sya saken..

"Nice meeting you but i have to go hinahanap na ako ni dad ee"

Tumango nmn ako...

Atleast nabawasan ang sakit na nadarama ko ngaun...

**End Of Flashback**

Simula ng araw na yun lagi na kaming nagkikita...
Sa tatlong taon na yun kami ang laging magkasama   ..

Lagi nadin kaming may connection ni Charliene .. Pero nung past 2 yrs wala talagang kamustahan..

Katabi ko ngayon si Nathan.. Nagkukulitan kami... At alam ko malapit na akong makamove on..
Aaminin ko rin na noong una ang hirap talagang kalimutang yung mga memories na naiwan ko sa pilipinas pero si nathan ang nagturo sakin bumangon ulet...

At unti unti na yung nawawala...

Pero may mga times na naaalala ko padin at napapangiti ako sa mga katangahan ko nun...

Kamusta na kaya sya ?

Yan ang mga bagay na bumabagabag saken ngayon..

Nanliligaw naden saken si Nathan 1 yr na.. Pero hindi ko pa kayang pumasok sa isang relasyon ng hindi pa ako nakakamove on talaga... Gusto ko sa pagbabalik ko sa pilipinas .  buo na ako at kaya ko ng harapin ang mga posibilidad na magkita ulet kaming dalwa...

Kasalukuyan kaming nasa labas ng bahay at naguusap ni nathan...

"Oo nga ang bilis ng panahon"

Sabi ko at iniisip ang mga bagay dati sa pilipinas ...

Sa sobrang bilis may times na tumatawa na lang ako sa mga panahong ang tanga ko at iyak ako ng iyak...

At si nathan ang dahilan ko kung bakit kaya ko pa hanggang ngayon.. Salamat sa dyos at binigyan nya ako ng isang kaibigang handang tumulong kapag may problema ako.. Hanggang sa biglang..

"Bestie "

Nagulat ako ng may tumawag na bestie sa likudan ko.  .. Lumingon ako at nagbakasakaling si Charliene na yun.. Ngunit hindi pala ... Iba pla ang boses na yun dalwang magkaibigan...

Haaays namimiss ko na talaga si bestie...

"Ready ka na bang umuwi sa pilipinas?"

Tanong saken ni nathan...

Ang tanong kaya ko na ba

"Haaaaaaaays"

Buntong hininga ko na lang...

"Kung hindi mo kaya pede pa nating icancel ung flight bukas"

Oo bukas na kami babalik sa pilipinas    ....

Haharapin ko na ang bagong chapter ng buhay ko....

Dun ko na ulit bubuuin ang nagkawatak watak na na buhay ko...
Dahil alam kong dun ko talaga mabubuo ang buhay ko 

***