Blind Love || z.m

it's you

Zayn

Cleméntine'ın yatakta yatan bedenine bakıp iç geçirirken mutlu hissediyordum. Bugün her zamankinden daha aydınlık geliyordu.

Belki Akdeniz havasından, belki de Cleméntine'ın birkaç gün önce ameliyat olmuş ve yarınsa gözlerindeki bandın çıkacak olmasındandı. O kadar güzel ve neşeli hissediyordum ki nasıl tarif edebileceğim hakkında bir fikrim yoktu.

Sonunda o görmeye başlayacaktı, daha güzel bir hayat ikimizi bekliyordu.

"Yemek hazır, gelecek misin?" Cleméntine'ın burada olduğunu henüz bilmediği Beatrice kafasını kapıdan uzattığında gözlerimi ona çevirdim.

Geriye kalan diğer herkeste bizle birlikte buraya gelmişti, Cleméntine'a söylememiştik, Beatrice sürpriz olmasını istiyordu.

"Aç hissetmiyorum." diye fısıldadım ters oturduğum sandalyenin sırt yaslanan yerinin üzerine kollarımı koyup, kafamı da kollarıma yaslarken. "Yada heyecandan açlığını hissetmiyorsun?" diyerek güldüğünde yavaşça başımı sallayarak onu onayladım. "Sanırım, daha çok öyle."

Kapının önünde durmayı bırakıp yanıma geldiğinde iç çektim. Bir an önce yarın olmasını istiyordum.

"Birbirinize sahip olduğunuz için çok şanslısınız." dedi gülümseyerek. "Cleméntine için bir dönüm noktasısın."

Dediğine bir yandan gülümserken, bir yandan da doğru olmadığını bildiğim için itiraz etmeye başladım. "Ben olmasam bile nasılsa ameliyat olacaktı, yani sen çalışıyordun."

"Ameliyattan bahseden kim?" sandalyeyi alarak oda benim gibi yaptı ve tam karşıma oturdu. "Onun hayatında ki yerinden bahsediyorum. Bilmem farkında mısın ama, ilk tanıştığınız güne göre çok daha hayat dolu ve enerjik, belki de daha önce hissetmediği şeyleri ona hissettiriyorsun ve bu da ona hala yaşadığını hissettiriyor."

Cleméntine'a bakmayı kesip gözlerimi Beatrice'e çevirdiğimde derin bir nefes alarak devam etti. "Nasıl bir ruh halinde olduğunu hiçbirimiz bilemezdik ancak, hepimizin bir tahmini vardı. Renklerin olmadığı, hayal kuramadığı ve yeni anılar oluşturamadığı bir dünyada canlı hissetmiyordu. Elimden geldiğince ona yardım etmeye çalışıyordum ama, şimdi anlıyorum ki tek ihtiyacı olan senmişsin."

İtiraz etmek için dudaklarımı araladığımda sandalye başlığının üzerindeki elimi tuttu.

"Tanrı sizi birbirinize bahşetti." diyerek güldüğünde diğer elimi elinin üzerine koydum.

"Büyükannem gibi konuşmayı bırak da Cleméntine uyanmadan git." diye mırıldandım eline bir öpücük bırakarak. "Açlıktan midene kramplar girmesini ve 3 koca oğlanın tüm yemeği süpürmesini istemiyorsan, aşağıya gelsen iyi edersin."

Ayağı kalkarken elimden tutarak beni de kaldırdığında itiraz etmedim ve onunla birlikte aşağıya indim.

Cleméntine

Kalbimde çok büyük bir heyecan hissederken Zayn hemen yanı başımda ellerimi tutuyordu. Louis gerekli olan bazı şeyleri hastanede unuttuğu için almak için geri gitmek zorunda kalmıştı ve ben, kafayı yemek üzereydim.

"Zayn.. Ölecek gibi hissediyorum." diye fısıldadığım da ellerimi tutarak dudaklarına götürdü ve bir öpücük bıraktı. "Bende en az senin kadar heyecanlıyım, sevgilim." elini yanağıma götürerek hafifçe okşadığında yanıma oturması için yavaşça kenarı kaydım.

"Keşke Beatrice burada olsaydı." kafamı göğsüne yaslayıp sessizce mırıldandığımda saçlarımı okşayarak beni öptü ve ilk defa bu konu hakkında sessiz kaldı.