Dawn of Hearts

¤¤CHAPTER THREE¤¤

"See who?"

"Sev"

I suddenly stopped and put down everything I was doing and in an instant I felt doomed.
Gusto kong itanong sa kanya kung kailan, paano at saan pero walang lumabas na salita sa bibig ko. Na para bang napako sa kawalan ang dila ko. And It's as if I was drown in the middle of nowhere and no one dares to hold my hand...

At Kahit na halo halo na ang emosyong bumabalot sakin, nilingon ko siya ng parang wala lang ang pangalang narinig ko.

"Now what?"

Hindi mapintang emosyon ang bumahid sa mukha niya kasabay ng bahagyang pag taas ng kanyang kilay ng tapatan niya ang tinging ipinukol ko sa kanya.. Alam kong Nagtataka siya kung bakit ganun ang naging sagot ko pero masisisi niyo ba ako?

Once is enough... Kapag nasaktan ka there's no point of turning back and all you have to do is moved on. And that, there is no point of facing and coming back to what is over, to those who already reach their end and especially their is no more acceptable reason of holding some memories from your shitty past, who gave you a damn fucking pain, rejection, and suck teared love.

"Ja--Jae... Si Sev yun!!! And we both know kung ano at sino siya sa buhay mo...And...now your asking me as if walang nangyari sa inyo" Tiim bagang saad niya sakin.

"Tss.. That's the point! Let's just say na wala naman talagang nangyari!" Ultimo paghinga ko ay gusto kong pigilan habang sinasabi ang mga salitang yun sa kanya pero ayokong muling manguna ang emosyon ko sa pangalawang pagkakataon... Ayokong pangunahan ulit ng maling pagkakataon para lang sa maling tao na nakilala ko sa maling oras at panahon.

"Haaiiissstt!! Ganyan ba talaga kapag nasaktan ang isang tao kasing lasa ng ampalaya tsaka sin tigas ng bato kung harapin ang buhay nila! Ano ba yan makakain na nga lang.. haiisst" Nawawalang pag asa niyang sagot saka muling bumalik sa pagkakaupo niya sa sofa dito sa opisina ko at muling nilamutak ang cookies na kinuha niya kanina.

Tss.. Walang ibang inisip kundi pagkain..

At kahit naituon na niya ang atensyon sa tv at pagkain para mabawasan ang tensyong namagitan sa aming dalawa kanina ng mabanggit niya ng pangalang yun.. Bakit.. parang ang hirap para sakin na ibahin ang ihip ng hangin at ituon na lang sa ibang bagay ang atensyon ko..

Muli kong inalala ang mga sinabi ni Laine kanina..mula umpisa hanggang sa magprotesta na ang pagkatao ko sa mga sinabi niya

Teka----..... Pa--paanong???

Posible nga kayang nandito siya?

Pero pa-patay na siya?

******

[Rye Kaedenn Diavejo]

*yaaawwwnnn*

Ang sarap gumising sa umaga lalo na kapag isang gwapong nilalang ang bubungad sayo..

"Ang gwapo ko talaga..Hahahaha"

Kakagising ko lang at heto kaharap ko ang salamin... Eh sa bakit ba? Hindi niyo ba alam na swerte daw kapag maganda(what I mean is that, maganda sa mata) ang una mong nakita sa pag gising mo...Kaya heto ako't sinisipat ang aking kabuuan hahahaha..

Naligo na rin ako at inayos ang sarili pagkatapos, sa opisina na lang siguro ako mag aalmusal dahil ayokong malate at hindi ko pa rin naman nasubukang malate *aheemm*... Maybe it's because of, I know how to manage my time...*AHEEMMM*

"Grabe pare...ikaw ba talaga yan???" - Aeroll

"Wooaahh!!! Ang aga mo ata ngayon? Anong nakain mo? hahahaha.." - Mark

"Mga siraulo ... Magtrabaho na nga lang kayo!!!Panira kayo ng araw eh" Mga walang kwentang kaibigan to...bwiset.. Bakit himala na bang maaga akong pumasok ha!? Nalilate lang naman ako kasi alam niyo yun'MAHIRAP IRESIST ANG ANTOK' yung tipong hinihila ka ng kama para matulog ulit.

"Hahahaha... Dapat pala tinuloy natin yung pustahan natin no.. Tsk...tsk..tsk..sayang yun..." Nanghihinayang pang saad ni Aeroll, aba't pag pustahan daw ba ako.. Ang ganda ng pang almusal nila ah...

"Hey.. Go back to work you two!! Or else you're going to kiss this damn tiles.." Baling ko sa dalawa na ikinatahimik naman nila...Tumahimik nga nagpipigil naman ng tawa..Nagmukha tuloy silang tanga.. Haaaissstt...

"Sorry Sir.."

Di ko na sila pinansin pa at nagtuloy tuloy na sa opisina...Totoo naman kasi yung sinabi ng dalawang bugok na yun I'm always late, reasonably because of I spend some of my night time on my unfinished work stuffs kumbaga sa bahay ako nag oovertime...

Isang Architectural firm ang pinagtatrabauhan ko.Well, As one of those highest paid Architect in this country and even International dito ko sa Pilipinas piniling mag base though pwede naman talaga sa ibang bansa eh sa bakit ba!!?? Gusto ko sa Pilipinas eh.. Walang pakialaman!

Kukunin ko na sana ang proposal folder ko ng tumunog ang intercom sa gilid ko nakakonekta yun sa opisina ni Mr. Verrnabe Ang head namin.

Mukhang malaki yata ang pangangailangan nito ah..

"Mr. Diavejo to my office now!"

"In a minute Sir"

What's with the urge in his voice? Is he panicked or should I say nervous about something?... or maybe someone?

Because as far as I remembered nagkaganyan rin siya when his son died...

When my cousin died...

*******

May nagbabasa pa ba nito?? Hahahahaha..;) kung meron man thank you ng madami..

Sorry po sa short update...Busy na rin, kasi mag pafinals na po kami..:) Di bali babawi po ako sa next chapter..<3¤¤¤

♥♥♥Stay Reading♥♥♥