STELLAR ACADEMY✔

Chapter 19:Feelings

Pumunta ako sa kwarto ko at doon humilata.

Something is fucking bothering me.

Para akong ewan.

I always think of steven.

Hindi ko alam kung ano na bang nangyayari sa akin.

Isn't it Ironic?

Napakagulo na ng mundo ko ngayon.

Dati rati, maayos at boring pero peaceful ang mundo ko. Walang gumagambala sakin na problema.

Pero now, simula nung malaman ko na isa akong Hudgers at mahal ako ni steven parang araw-araw niyayanig ang mundo ko.

I can't explain it dahil napakaraming bagay pa ang kailangan kong alalahanin.

Besides, hindi kasya ang isang oras para dun.

Buhay nga ba to ni Hope hudgers?

I questioned myself.

"Ano nga ba talaga ang nararamdaman ko sa buhay ko?"

Tanong ko sa sarili ko.

I am so crazy now. Kinakausap ko na ang sarili ko.

"Kung sakali ba na hindi ako namuhay sa ganito karangyang estado ko ngayon, hindi rin magiging ganito kagulo ang utak ko?" Tanong ko pa.

"My family is great. They really support me." Sabi ko.

"Then, it goes with steven." I deeply sighed.

"He loves me that hard and I can't help but to think of him." I said.

"Am I feeling the same way too?" I asked.

Inalala ko ang mga bagay na pinagsamahan namin ni Steven.

Nung third day ko dito, medyo nakakausap ko na sya and he is there para matulungan ako.

Nung medyo naguguluhan na ako sa pamilya ko, tinulungan nya rin akong kilalanin sila Mom and dad.

Tuwing may training, ayaw nya akong nakaka feel na ma-Out of Place. He is there to guide me everytime I feel so frustrated,annoyed, disappointed, and whatsoever.

Nung nagprapractice kami,lagi nya akong prina-prioritize.

nung nag simulating training kami, he is really there para maicomfort ako at mailigtas ako sa danger.

Pero ang mga bagay na gusto kong aminin sa kanya, ay hindi ko masabi.

Hanggang bulong na lang sa hangin.

Bakit ba napakahirap para sa aking umamin?

Bakit parang everytime na gusto ko ng magsabi ng totoo kong nararamdam ay nagugulo bigla at nilalamon ako ng takot?

Bakit palagi na lang ganito yung cycle ng Love interest ko?

"Bullshit." I mumbled.

May biglang kumatok sa kwarto ko.

"Come in." Walang gana pero malakas kong sabi.

Pumasok naman yun at nakita kk na si Mom pala.

"Creia wants to talk to you." Sabi nya.
Pinapasok ko si Creia at pinahiga na rin sa bed ko.

Nagkwentuhan kami dahil daw namimiss nya ako.

"Creia. Ano pala sasabihin mo sa akin?" Tanong ko.

"Uhm. Wal naman. Gusto lang kitang kamustahin. Okay ka na ba? Wala na ba yung epekto nung paralysis venom sa iyo?" Sunod-sunod nyang tanong.

I shrugged my head and started talking.