Eunice POV:
~may message, may message~
[sms From: Harvey <3]
“Eunice thank you so much huh. Thank you for lending your ears to listen to my story. I know it sounds corny but then you believe to me. Thank you ikaw lang ang kaibigan kong babae ang saya lol. :))) traffic ngayon kaya nakakapagtext ako. Sige sleep well. Good night baby :* <3”
Yieeh. Replayan ko ba?
Haha. Sige na ngaaaaaa.
[sms to: Harvey <3]
“ay wala yun ano ka ba? Haha. Traffic? Nako ingat ka hah. Pahinga ka agad pag uwi mo sa inyo. Dapat kasi dito ka na nagstay sa bahay wala naman akong kasama. Hihi ^_____^”
Sending…..
Teka? May mali ata sa sinabi ko?
Hala. ‘dapat kasi dito ka na nagstay sa bahay’
ANOOOOOOO??
O______________O
Ako ba talaga to?
Juskme. Ano na lang iisipin ni Harvey.
Cancel canceeeeeeeeeeel.
Awts.
Send.
Nasend na.
-_______________-
Ohwell bahala na.
Casanova naman yun. Alam kong di niya seseryosohin yun.
Fine.
~may message, may message~
Ay nagreply,
[sms from: Harvey <3]
“Ganun ba? Wla kang kasama? Okay.”
Ouch. Okay.
So wala siyang PAKE.
Ano pa bang inasahan ko?
ASSUMING AKO.
Ilang minuto lang.
~beep beep~
May kotse? Nandito ba sila mommy?
IMPOSIBLE.
Baka sa kapit bahay.
~beep beep~
Take 2? Paulit ulit.
Tiningnan ko kung kanino ba yung kotse na yun.
Silip sa bintana.
SHOOOOOOOOOOOOOOOOOOT.
HARVEY?
BAT SIYA NANDYAN?
HALA. AKALA KO BA NATRAFFIC TOH?
Binuksan ko yung bintana ng kwarto ko.
“Hoy. Bat nandito ka?”
tanong ko.
“di mo ba ako pagbubuksan ng pinto? Nilalamig na ako.”
Sabi niya.
O____________________O
Totoo to?
SERYOSO SIYA? SA SINABI KO??
GRABIHAN YAN.
Bumaba ako agad. Mamaya magkasakit pa toh. Malamig pa naman.
Tumakbo na ako. Muntik pa nga akong madapa sa hagdan eh.
BINABASA MO ANG
Story Of Us
Teen FictionYeep yeeep. This story is a absolutely made by the imagination of the Author. nyeeeh. Lahat po ng nilalaman ng story na ito ay mga bagay bagay na lumulutang sa utak ni Author kaya po wag pong ibash. HAHA. Gusto ko lang po ishare yung nasa isip ko. S...
