Bizim Grup

-5-

(Melis)

Sonunda evdeydim. Eve kavuşmanın mutluluğunu yaşıyordum. Aslında "Deli misin kızım ? Amerika gibisini  bulabileceksin sanki. Eve kavuşmak çok mu önemli şimdi ? " diyebilirsiniz. Yani ben bile kendi kendime diyorum. Ama insan ev gibisini bulamıyor ki. Yatağım, ayıcıklarım , bilgisayarım.. Hepsi benim bebeklerim sonuçta.

Evet, yolculuk bitmişti. Biraz uzun ve sıkıcıydı ama Kıvanç’ın muhteşem esprileri sayesinde (!) biraz neşelendik. Televizyon izledik , uyuduk. Yedik, uyuduk. Müzik dinledik , uyuduk. Evet düşündüm de , yol boyunca her zamanki gibi öküzlüğümüzü gösterip sürekli olarak uyumuşuz. Neyse sonuç olarak hepimiz mutluyuz. Yine bağımız daha çok güçlenmişti. Hep böyle olacaktı. Her yolculukta, macerada birbirimize olan sevgimiz ve güvenimiz artıyordu. Bunu çok seviyorum. Aslında ben “ bizim grup”  u çok seviyorum. Her şeylerim onlar benim. Neyse ya duygusala bağladım. Arsız Bela mı dinlesem ne ?Neyse iğrençleşmeye başladım. Susuyorum. En iyisi duşa gireyim. Sonuçta yarın, beni çok büyük maceralar bekliyor. Okulun ilk günü !! Çok mutluyum çok (!) . Maalesef okula metro ile gideceğim. Bu da başka bir dert işte. Diğerleri arabayla gider. Bizi okulun ilk günü ( ikinci dönem olsa bile ) annelerimiz veya babalarımız bırakır. Benimkiler bırakamadığı gibi Aras’la gitmeme de izin vermediler. Ben de metroda akayım bari dedim. Çok eğlenceli olur kesin ! Hele de yolculuk benim gibi bir çılgınla olacaksa, yolcular can güvenliği açısından korunmayı unutmamalı. Hayır yani şimdi beni deli falan sanarlar. Huyum böyle ne yapayım ? bir daha mı geleceğim bu dünyaya ? Kafama göre yaşamaya devam… Off yine çok konuştum. Sabah sarhoşuyum ben yaa. Ne dediğim belli değil. Duşa girmem lazım benim. Yeni okul dönemim için hazırlıklar başlıyor..

Okulun ilk günü

 

Sabah uyandığımda her zamanki gibi agresifliğim üzerimdeydi. Her an birine dalabilirdim. Yüzümü yıkadıktan sonra üstümü giyinmeye başladım. Eşofman altımı giydikten sonra üstüne siyah t-shirt ‘ümü giydim. Saçımı topuz yaptıktan sonra , çantamı da kaptım. Ayrıca spor çantamı da aldım. Yedek t-shirt mont toka ve deodorant tıktıktan sonra hazırdım. Airmax ‘ lerimi ayağıma geçirdim. Hem de 2014 modelini kapmıştım. İnsan sporcu olunca , böyle spor ayakkabı bağımlısı oluyor işte. Ben de yalvar yakar aldırdım  anneme bunları. Bugün antrenmanda hava atmaz mıyım ? Mutfağa girip bir şeyler atıştırdım. Annem oradan hemen “ Kızım hiçbir şey yemedin yine aç kalacaksın gel şurada bir şeyler ye” diye konuşmaya başlayınca , “ Okulda yerim ben.” Dedim ve kaçtım. Yoksa annem hayatta bırakmazdı. Annelik damarı işte, illa bir şeyler yedirecek.

Metro’nun oraya minibüsle gidiyordum. Maalesef benden önce herkes Allah ne verdiyse diyerek koşup tüm yerleri kaptı. Aslında bünyem alışık öküz olmaya ama sırf bir yere oturacağım diye hayvanlaşamam. Şişman bir kadın zaten ayrı bir olaydı. Gelmiş hızlı gideceğim diye beni koca poposuyla ittiriyor. Yere düşüyordum.  İnsanlıkta ölmüş arkadaş. Kimse kaldırmadı. Sonra kadına baktım hala ağlarından kurtulmuş özgür bir balina gibi koşturuyor. Döndüm dedim ki “ Teyze sen koşmasan da olur bence sana yer verirler. Hayır bir şey değil birimize çarparsan öleceğiz. “  Teyze döndü “ Aaaa bu gençlerde hiç terbiye kalmamış.  Yakıştıramadım hiç. Bir de büyüğe benziyorsun. Seni örnek alacaklar. Ayıp ayıp. Kiloluysam kiloluyum sana ne ? Ben bu yaşlarımı doya doya yaşayacağım. Gençliğimde doyamadım zaten.”  dedi. Beni sinirlendirmeyecekti işte. Ben de ona şöyle dedim “  Teyze sen doya doya yaşamışsın bence . Doymadıysan beni ye. Bak elinde hala tost var gelip bana doya doya yaşayacağım diyorsun. Sen bir elindekini bitir aç.”  sonra kaçtım ön taraflara. Önümdeki amcayı aradılar. Aramasalar da olurdu. Amca kolunu bir kaldırdı , o koku ne Allah’ım.. on yıldır duş almamış. Bütün duş jelim boşa gitti. Her yanım kokuştu lan. Bir daha binmem minibüse falan.