ZAMANDAN GELEN #wattys2017

6.BÖLÜM

Hücremde zaman geçmek bilmiyordu.Sanırım 1 gün geçmişti.Aç ve susuz 1 gün..Midemin gurultusunu umursamıyordum.Sadece su olsaydı bana yeterliydi.Sürekli uyuyup uyanıyordum.O sırada dışarıda birinin olduğunu hissettim.Kapının kilidini açtı.İçeriye doğru bir tabak yemek bıraktı ve kapıyı kapadı.Ne olduğunu tam olarak görememiştim.Kokusunu kokladığımda patatese benziyordu.Sanırım patates püresiydi.Bunu pek umursamadan hızlıca yedim.Yanında bir şişe su vardı.Pek fazla içmek istemedim.Belki diğer günler vermezlerse buna gerek duyacaktım.

Her gün aynı şeyleri yaşamaya devam ediyordum.Tam 8 kez yemek yedim.Sanırım 8 gün geçmişti.Kendimi yorgun hissediyordum.Sırtım,belim bu taş zemine alışık değildi.Neden şuan zaman yolculuğu yapamıyordum ki? Tamda ihtiyacım olduğu zaman.Belkide burada yapmam gereken daha çok şey vardı.Henüz çözülmemiş bir meselem vardı.Neden burada olduğumu dahi bilmediğim bir yer.. Fakat bir şeyden çok emindim.Bu soğuk ve kimsesiz hücremden,hayır hücrem demek istemiyorum.Bu iğrenç günleri yaşatan hücreden kurtulur kurtulmaz yapacak işlerim vardı.Aaronla ve ailemle yüzleşmeliydim.Beni ne kadar üzecek olurlarsa olsunlar buna hazırdım.

Bu düşüncelerle boğulurken kapı açıldı.Kim olduğunu bilmediğim bir adam vardı.

"Süren doldu.Bugün şanslı günün.Gidebilirsin." dedi ve ellerimi kelepçeledi.

Gözlerimi bağladıktan sonra arabaya bindik.Sanırım askeri eğitime geri gönderiyorlardı.Beni arabadan indirip kelepçeyi açtıktan sonra askeri birliğin kapısından içeriye bıraktılar.Aaronu aramaya koyulmuştum.O sırada koridorda Julieyi gördüm.Bana doğru koşup sarıldı.

"Sen iyi misin? Bu halin ne böyle? Sana ne yaptılar Melanie.Çok korktum."

"Gerçekten iyiyim ben.Bak sana her şeyi anlatacam ama önce Aaronu bulmam gerek.Onu gördün mü?"

"Evet bugün yemekhanede görevliydi.Sana kötü bir şey yapmadılar değil mi?"

"Çok teşekkürler Julie gitmem gerek."

Koşarak yemekhaneye gitmeye çalışıyordum.Ona olan öfkem günden güne artmıştı.Bana bunu asla yapmamalıydı.Yemekhaneyi girince etrafı topladığını gördüm.İçimdeki ses ona karşı yumuşamamam gerektiğini söylüyordu.Fakat onu görünce özlediğimi fark etmiştim.Beni görünce şok olmuş gibiydi.

"Melanie neredeydin? Yüzüne ne oldu?" dedi ve avucunu yüzüme koydu.Bir anda sağ elimi kaldırıp suratına tokat attım.

"Sana güvenmiştim.Yanında hiç beklemediğim kadar huzur bulmuştum.Benim üzülmemi neden istedin.Bir de sana aşık olmuştum.Sevdiğim her insan bana bu ihaneti yapmak zorunda mı!"

O an bunları söylediğim için kendimden utanmıştım.Sinirden ağlamaya başlamıştım.

"Ben bir şey yapmadım.Neler söylüyorsun böyle ?"

"Eminim bir şey yapmamışsındır.O gün beni gören tek kişi sendin! Sana olan hislerimi yok ettin.Senden nefret ediyorum!" diye bağırmıştım.

Onu dinlemeden arkamı dönüp hızlı adımlarla gittim.Arkamdan "Melanie" diye bağırmasını aldırmamıştım bile.Belkide ona aşık olduğumu söylememeliydim.Yaptığım tek kelimeyle aptallıktı.O benim sadece düşmanımdı.Bunları duymamalıydı.

Günlük eğitimimizi tamamladıktan sonra akşam olmaya başlamıştı.Bahçede Julieye olanları anlatıyordum.O sırada Aaronun yakın arkadaşı yanıma geldi.

"Merhaba Melanie.Ben Charlie."

"Merhaba Charlie."

"Aaron bu kağıdı sana vermemi istedi." dedi ve elindeki beyaz kağıdı bana verdi.Kağıdı alıp biraz uzağa gittikten sonra kağıdı açtım.

" Merhaba Melanie. Bunları sana yazmak istemezdim.Ama burayı daha fazla kaldıramıyorum.Benim için çok özeldin.Sana asla yalan söylemedim.İnan bu dünyada mutlu olmayı hak eden tek insan sensin.Zaman yolculuğu,askeri eğitim beni oldukça yıprattı.Olayların gerçek yüzünü öğrenmeye gidiyorum.Bunu seninle yapmayı planlamıştım.Ama artık bana güvenmiyorsun.Hoşçakal Melanie.Seni hep seveceğim.. "

Gözlerimden yaşlar dökülmeye başlamıştı.Onun üstüne çok fazla gitmiştim.Doğru düzgün dinlemeden onu suçlamıştım.Beni artık tamamen yalnız bırakmıştı.Bu kadar salak olmasaydım beraber üstesinden gelebilirdik.

Bir kaç dakika sonra her yerde sirenler çalmaya başladı.Hoparlörden "Bir kaçak var." diye sesleniyorlardı.Aaronun başı büyük bir tehlikeye girmişti.Bu macera dolu kaçışı beraber yapmalıydık ama bu benim için sorun olmamalıydı.Çünkü ikinci kaçak ben olacaktım.Tek başıma da olsam yapacaktım.