ZAMANDAN GELEN #wattys2017

4.BÖLÜM

Sabah olmuştu.Yine her zaman ki gibi yemekhaneye kahvaltı yapmaya inmiştim.Yemeğimi alıp masama geçtim.Onu bulmam gerekiyordu.Bildiklerimi anlatmalıydım.Belki burada bir yerde olabilir umuduyla her gelen kişiye bakıyordum,inceliyordum.O sırada Julie yanıma geldi.

"Kimi arıyorsun öyle?"

"Adını bile bilmediğim birini arıyorum.Çok mu belli oluyor?"

"Evet.Her kimse senin için önemli biri olmalı.Söyle bakalım kimmiş bu şanslı çocuk?"dedi gülümseyerek.

"Dün tanıştık ama aceleyle adını dahi sormayı unuttum.Biliyor musun en tuhafı da ona sarıldım!"

"Oha! İnanamıyorum Melanie.Tanımadığın birine neden sarılır ki bir insan?" Julie söylediklerimden sonra kahkahalara boğulmuştu.Artık benimle sürekli dalga geçeceği belliydi.Gerçekten ona neden sarıldım ki? Tamam yalnız olmadığım için çok sevinmiştim ama onda farklı bir şeyler vardı.Bana inanılmaz bir güven veriyordu.

"Hey.Senin ki şu çocuk olmasın mı Melanie?" Kafamı çevirdiğimde gerçekten oydu.

"Sen nerden bildin?"

"Yakışıklı çocuklar dikkatimi çekiyor.Hadi ne duruyosun yanına git."

Onu görür görmez hemen ayağa kalkıp masasına gittim.

"Burası boş mu?Oturabilir miyim?"

"Evet tabi ki boş.Tanışalım mı artık?" dedi anlamlı bakışlarıyla.

"Ahah evet ben Melanie.Senin adın ne?" Bu cümleyi söyler söylemez suratında tuhaf bir ifade oluşmuştu.

"Bende Aaron.Demek Melanie sensin."

"Demek? Önceden tanıyor muydun beni?"

"Biri seni bulmamı istedi."

"Kimmiş? Ben tanıyor muyum?"

"Sana her şeyi en baştan anlatmalıyım. Buraya gelmeden önce bir barda bir şeyler içiyordum. Bir anda kendimi burada buldum. Bu durumu kaldıramamış olduğumdan revire kaldırıldım. Baygındım ve uyandığımda yaşlı bir adam vardı. Emekli doktor olduğunu söyledi.Melanie adında bir kızın buraya geleceğini ve onu bulmam gerektiğini söyledi. Başka bir şey söylemedi. Sonra seni tesadüfen buldum.Şu çılgınca hareketini yapmasaydın bulamazdım."

"Beni bulunca ne olacakmış yani?"

"Bilmiyorum Melanie.Dün bir şeyler buldun mu?"

"Evet.Başkan Harisson askerlerin değiştiğine dair bir şeyler söyledi.Değişime 2 ayımız kalmış.Daha sonra dosyaları araştırdım.Hepimizin dosyaları vardı.Doğar doğmaz bize ilaçlar verilmiş.Hangi doktorun başımızda durduğu bile yazıyor.Değişik şeyler oluyor Aaron ne yapacağız şimdi? Bize ne olacak?"

"Sakin olmalıyız Melanie.Doktor mu dedin?Adı yazıyor muydu?"

"Evet ama hatırlayamıyorum biraz düşünmeliyim. Mark.. Mark Morgan olmalı."

"Benimle konuşan Doktor o olabilir.Onu bulmalıyız Melanie.Dışarıya çıkmaya sadece 2 kez hakkımız var.1 hakkımızı onu bulmak için kullanmalıyız."

Aaron çok haklıydı.Belkide o doktor her şeyi biliyordu.Bizi sadece o kurtarabilirdi.Ve ailemin yanına da gitmeliydim.Annem mutlaka bir şeyler biliyor olmalıydı.

Eğitim sesi geldiğinde aşağıya indik.Bu kez çeşitli dövüş sanatlarını öğrenecektik.Başkan Ritanın bir kaç dakikalık eğitiminden sonra erkek ve kız olarak eş bulmamızı istediler.Aaron yanıma geldi.

"Bence bizden mükemmel bir eş olur." dedi gülümseyerek.

Ringe çıktık.Boks eldivenlerimizi taktık.Ona vurup canını acıtmak istemiyordum ama birimiz başlamalıydı.İlk vuruşu ben yapmıştım.Ama o bana asla vurmuyordu.Bir kaç sağ direkt ve sol direkt attıktan sonra nakavt etmiştim.Bana karşılık vermemesine çok sinirlenmiştim.

"Ne yapıyorsun sen? Neden karşılık vermedin.Canını acıtmam hoşuna mı gitti?"

Gülerek; "Bu canımı acıtmış halin miydi? Benim için daha çok masaj oldu.Teşekkür ederim."

Ona anlamsız bakışlar atmıştım.

"Ne var? İsteseydim sana vururdum Melanie.Ama çok masumsun vuramam."

Çocuk belkide haklıydı.Ben 50 kilo bile değildim.Aaron neredeyse benim iki katımdı.Cümleleri çok hoşuma gitmeye başlamıştı aslında.Espirileriyle,hareketleriyle sanki beni etkilemeye başlamıştı.

Eğitim bittiğinde hepimiz odalarımıza çekilmiştik.Ailemi özlediğimi fark etmiştim.Acaba şimdi ne yapıyorlardı.Kardeşimi,annemi,babamı..Babam yanımızda olmasa da onu seviyordum. Bir an önce onlara ulaşmalıydım.Bunları düşünürken odaya aniden Başkan Rita ve yanında bir kaç kadın gelmişti.Sinirliydiler.

"Buraya aranızdan birini almaya geldim!" diye bağırdı..