Ammy'nin Macerası

Yetimhane

 Burası eski bir okula benziyordu fakat çok büyük ve muhteşem görünüyordu. Okulun dört bir tarafı ışıklarla ve ağaçlarla kaplıydı sebzeler ve meyve ağaçlarıya dolu bir bahçesi ve ortada duran bir fıskiyesi vardı.  Babam kimse yok mu?" diye bağırdı. Birinin gelmesini bekledik sonra içeride bekçi kulübesinde oturan bekçi babamın sesini duydu yavaşça okulun devasa büyüklükteki kapısının önüne  geldi.
Bekçinin yüzü uykuluydu gözlerinin altı şişmişti sanki hiç uyumamış gibiydi yanında daha önce görmediğim bir köpek vardı daha önce uluyan kurt buydu demek ki. Bekçi bitkin bir şekilde gecenin bu saatinde burada ne aradıklarını sordu çünkü buradan kimse geçmezdi. Babam yollunu kaybettiğini ve sonrasında arabamızın bozulduğunu söyledi ve burada kalmak için bekçiye rica etti. Bekçi  başta yere düşünceli bir şekilde baktı. Daha sonra yüzünü büzüştürerek “böyle bir şeyi maalesef yapamam okulun Müdürüne sormam gerek fakat şuanda herkes uyuyor“ dedi ve kafasını  öne eydi. O kadar çok üzülmüştüm ki şimdi ne yapacaktık ve birden bire yağmur yağmaya başladı babam ve annem ne yapacaklarını bilemediler.  
Babam  para verebileceğini söylemişti bekçiye fakat onunda yapacak bir şeyi yoktu. Sanırım kovulmaktan korkuyordu.
 Sonra bekçi bana baktı zavallı ben titriyordum hem yağmurda yağıyordu bekçinin aklına kızı gelmişti küçük kız hasta olabilirdi diye düşünür gibiydi. Bekçi dayanamayıp bizi içeriye aldı okulun içi karanlıktı bekçi feneriyle ışık tutarak bizi yukarıya çıkardı. Yatakhanedeki çocukların nefes alışlarını ve rüzgardan oynayan kapıların seslerini duyuluyordu bu biraz korkunçtu tabi cesur tavrama yenik düşüp annemin elini tutarak çıkıyordum merdivenlerden, birazda olsa okuldan korkmuştum. 
Bekçi bize bir oda verdi bu odada önceden bir öğretmen kalıyormuş fakat tahini başka bir yere çıkınca gitmek zorunda kalmış. Bekçi Cohenlere sessiz olmalarını söyledi okuldaki çocuklar uyudukları için ses yapmamaları gerekiyormuş ayrıca Bay Raun’na sabah erkenden gitmelerini söyledi. Bekçi odada ki pencereleri açmamalarını söylediği  için kapıyı az aralamıştı ve hiç dışarıya çıkmalarını söyledi.  

Ammy odaya girdiğinde çok şaşırmıştı odanın her yeri kitaplarla kaplıydı bu kitaplar giden öğretmene ayıtmış okumayı çok severmiş. Oda karanlıktı ve odanın ortasında kocaman bir yatak vardı Ammy ve ailesi yatağa sığıyorlardı. Hemen yatmışlardı yatağa öylesine çok uykuları vardı ki kafalarını yastığa koyar koymaz uyumuşlardı Bay  ve Bayan Cohen. Fakat Ammy’nin hiç uykusu yoktu odada dolaştı kitaplara baktı ama karanlık olduğu için pekte okuyamıyordu dağıttığı kitapları topladı. Ammy’nin canı çok sıkılmıştı ne yapacağını bilemiyordu bir anda kapı aralığına baktı dışarıya çıkmak istiyordu. 
Ama ya bekçi görürse ne yapacaktı yinede çıkmak istiyordu Ammy cesaretini topladı ve kapı aralığına açarak dışarıya çıktı. Koridorlar o kadarda karalık değildi kaldıkları katta sadece öğretmenler yatıyormuş bir yukarda da öğrenciler aşağıda da sınıflar varmış. Ammy buranın nasıl bir yer olduğunu anlamamıştı neden bu çocuklar okullarında kalıyorlardı. Aşağıdaki kata indi biraz daha yürüdü sonra durdu çünkü korkmaya başladı sanki kendisini bira takip ediyordu.
 Korkusundan geriye de gidemiyordu ilerledikçe koridorlar darlaşıyordu arkasındaki şeyi daha da çok hissediyordu. Sonra ayak sesleri geldi arkasındaki merdivenlerden anladı o zaman bu bekçi olabilirdi Ammy’nin görünmemesi gerekiyordu ne yapmalıyım diye düşünüp duruyordu. 
Ayak sesleri yukarıya doğru yaklaşıyordu Ammy iyice heyecanlanmıştı. Koridorun ilerisinde aralık bırakılmış bir kapı vardı sanırım burası bir sınıftı Ammy aceleyle kapıdan içeriye girdi ve sessizce kapattı kapıyı bekçi duymasın diye. Sesler gidinceye kadar nefes almadan beklemişti  Ammy yakalanmaktan çok korkmuştu hatta korkudan titriyordu.
 Sesler kesilmişti bekçi gitmişti galiba Ammy rahatlamıştı biraz daha bekledikten sonra tam kapıyı açacaktı ki  arkasından başka bir ses geldi.